ΕΞΩ ΒΡΕΧΕΙ

Έξω βρέχει μα μέσα μου έχει όλο ήλιο

θα μπορούσα με τις ώρες να κοιτάζω

ανθρώπους γύρω μου που κάθε βροχή

έχει αναγκαστικά το βήμα τους βραδύνει

έβαψε στο βλέμμα τους μια πλάνη χαμένη

στάσιμη βροχή που παράξενα ακινητοποιεί

μηχανικά να γίνονται οι αγγαρείες της ζωής

και όλες οι έγνοιες οι απολύτως αναγκαίες

τ’ απωθημένα λυτρώνει μια βροχή

η βρεγμένη σκέψη πίσω από το τζάμι

απλώνεται, τεντώνεται και γαληνεύει

θέλει να μπορεί ατάραχη να εκλιπαρεί

θέλει να πρέπει με χαμόγελα να στοχάζεται

σαν δυναμώνει η βροχή να λουστούν ανάγκες

μην από φόβο κλείσουν μόνα τους τα μάτια

και η εικόνα χαθεί και αργότερα σου λείπει

αν στεγνώσει ξέρεις πως θα εξαφανιστεί

εξαγνισμένη ίσως συνεχίσει πλέον να ζει

γι΄αυτό σου λέω να το θυμάσαι,

μην πάρεις την ομπρέλα σου στις σκέψεις

όταν το πάει για βροχή

Μαρία Φουσταλιεράκη 13/10/2015