ΤΑ ΑΛΛΟΘΙ ΤΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ

Τώρα που μεγάλωσε, όλο και λιγότερα λόγια αφήνει να δραπετεύουν απ' το στόμα της.

Τώρα που μεγάλωσε, έπαψε να 'ναι τόσο γενναιόδωρη με τις λέξεις. Έμαθε να τις κάνει οικονομία.

Κάποτε, μιλούσε πιο πολύ απ' όσο σκεφτόταν. Ίσως ένιωθε την ανάγκη να κοινωνεί και κείνη τις απόψεις της για κάθε τι που συζητιόταν .

Σήμερα είναι αλλαγμένη. Κάνει περίπλοκες σκέψεις που τις κρατά για τον εαυτό της.

Παρατηρεί όλα όσα συμβαίνουν γύρω της, αλλά δεν την ενδιαφέρουν πολλά. Τις περισσότερες στιγμές εστιάζει στον κόσμο εντός της που τον θεωρεί πιο σημαντικό απ' τον έξω.

Θαρρείς κι έγινε πολυτιμότερος ο χρόνος της. Στην πραγματικότητα, πάντα ήταν πολύτιμος, αλλά τον περισσότερο καιρό ήταν πολύ απασχολημένη για να καταλάβει το πόσο.

Τώρα, όταν βρίσκεται σε παρέες που βαφτίζουν τ' ασήμαντα σημαντικά, κοιτάζει έξω απ' το παράθυρο, ή αν το παράθυρο είναι μακριά, κοιτάζει το ταβάνι και ταξιδεύει.

Πολλές φορές νομίζουν πως είναι ονειροπόλα, αφηρημένη ή ερωτευμένη, και την πειράζουν. Εκείνη χαμογελάει αινιγματικά, αλλά δεν το επιβεβαιώνει, ούτε και το αρνείται όμως. Μονάχα χαμογελάει.

Μια φορά, μου εκμυστηρεύτηκε, πως χαμογελούσε στην ιδέα ότι κάποτε θα' χε τη δικαιολογία της επιλεκτικής ακοής για να τη χρησιμοποιεί στις ανιαρές παρέες.

Έχει τόσα υπέροχα άλλοθι η ωριμότητα, μου ψιθύρισε συνωμοτικά στ' αυτί.

Μαρία Φουσταλιεράκη 25-9-2017