Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΜΒΛΩΜΕΝΑ ΕΜΒΡΥΑ


Ξαφνικά βρήκε το θάρρος
να σταματήσει να τρέχει
Στύλωσε τα πόδια στη γη
κι απότομα έκανε μεταβολή

Οι διώκτες αιφνιδιάστηκαν
Δαίμονες ήταν

Αμβλωμένα έμβρυα
χωρίς αναισθησία ούρλιαζαν
Ένα την αποκάλεσε άπονη
τα υπόλοιπα δειλή

Ήταν

Δεν ήταν πράξη γενναιότητας
να συγχωρέσει
ή να συγχωρεθεί

Κατάματα με συμπόνοια
τα κοίταξε
κι ήρεμα άρχισε να μιλάει

Χρόνια πρόβαρε στον καθρέφτη
όλες τις λέξεις


Μαρία Φουσταλιεράκη  25-9-2016

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΓΑΠΗ


Τελικά η αγάπη
δεν είναι τίποτα περισσότερο
και τίποτα λιγότερο
απ' το να ξέρεις
πέρα από κάθε αμφιβολία
πως κάποιος
θα σου χαρίσει το οξυγόνο του
σε περίπτωση που τελειώσει
το δικό σου



Μαρία Φουσταλιεράκη 22-9-2016

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΚΟΝΤΑ


Η αγέλη τριγύριζε πεινασμένη
στα όρια μιας μεγάλης αγροικίας
δυο αγρίμια ξεθάρρεψαν
στις δελεαστικές μυρωδιές
κι έφτασαν επικίνδυνα κοντά

Μόλις πλησίασαν
άρχισε να βρέχει
καταρρακτωδώς

Οι μυρωδιές παρασύρθηκαν
απ' τη φρέσκια βροχή
και απ' το θηλυκό ξέφυγε
ένας υπόκωφος λυγμός

Το αρσενικό στεκόταν
συνέχεια πίσω της
και μόνο κοιτούσε

Γύρισε και του γρύλισε
περίμενε ακριβώς ένα λεπτό
και τράβηξε για την πόλη


Μαρία Φουσταλιεράκη 19-9-2016

Η ΠΟΙΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΩΣ ΠΡΕΠΕΙ


Η Ποίηση δεν είναι μόνο θεωρία του νου,
κάτι αραχνοΰφαντο κι αμόλυντο
να μας τυλίγει και μας κάνει
συντηρητικά ν' ανατριχιάζουμε

Η Ποίηση κρύβεται σε κάθε πράξη,
τρόπο ζωής και τρόπο σκέψης
που έχει κάνει ανίερη συμφωνία με το σώμα,
τις εκκρίσεις και τα ποταπά του ένστικτα.

Ποίηση κρύβεται ακόμα και στο σπέρμα που 'χει απομείνει
στο λερωμένο εσώρουχο της ερωμένης
όταν εκείνη το μυρίζει αναστενάζοντας
επειδή της λείπει ο εραστής

Η Ποίηση σίγουρα πάντως δεν είναι η καθωσπρέπει ερωμένη
που για ν' ακουμπήσει το ανδρικό μόριο
φορά τα βελούδινα γάντια της


Μαρία Φουσταλιεράκη 18-9-2016

ΕΠΑΨΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ



Έπαψα από καιρό να περιμένω
γι ' αυτό
τα κόκκινα χαλιά είναι φυλαγμένα
και τα βάζα άδεια από λουλούδια
τ' ασημικά έχω καιρό να γυαλίσω
και τον έρωτα έχω παρατημένο
να τον τρώει ο σκόρος στο πατάρι

Πρέπει να ξεσκονίσω αύριο
χρόνια έχει να πατήσει
το πόδι του στο σπίτι
άλλος επισκέπτης από σένα

Τώρα που το θυμήθηκα
να κοιτάξω και στο μπαούλο
μου φαίνεται πως έχω
κάτι πλαστικά λουλούδια
φυλαγμένα


Μαρία Φουσταλιεράκη 18-9-2016

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ



Τα παιδιά μάθαιναν κρυφτό να παίζουν
το βράδυ όταν σκοτείνιαζε
την ώρα που φοβόταν πιο πολύ
Τις μέρες κυνηγούσαν με δεξιοτεχνία
ανέμους και χαρταετούς,
απ' την ουρά τους άρπαζαν
πριν σηκωθούν ψηλά και δεν τους φτάνουν

Κάποια γκρεμοτσακίστηκαν άσχημα
μόλις πήραν λίγο παραπάνω ύψος,
δεν άντεξαν τον ίλιγγο του ταξιδιού

Ένα αγόρι
περισσότερο τολμηρό απ' τ' άλλα
που απ' όλα τα γράμματα της αλφαβήτου
γνώριζε να συλλαβίζει τα πέντε της αγάπης
τα μάτια πάντα σφάλιζε κι αρπαζόταν γερά
μέχρι να μελανιάσουν οι μικρές γροθιές του

Σήμερα έχει μεγαλώσει
μα ακόμα ταξιδεύει με τα μάτια κλειστά
και συνέχεια μαθαίνει καινούργιες λέξεις

Τ' αγόρια από πάντα ήταν εύθραυστα
σαν τις μπουρμπουλήθρες


Μαρία Φουσταλιεράκη 17-9-2016

ΣΤΗΝ ΕΠΑΥΛΗ ΖΟΥΣΕ ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ


Εκκεντρική σε κάθε τι που έκανε
έλεγαν άνθρωποι όταν τη γνώριζαν
μα αν κάποιος τολμούσε να το πει
θιγμένη υπερασπιζόταν τον εαυτό της
ως φυσιολογικότητα του κοινού μέσου όρου

Τα μέτρα τα δικά της και τα σταθμά
που βεβαίως κατά περίπτωση ήταν ανόμοια
τα κουβαλούσε πρόχειρα στην τσάντα της

Αλήθεια είναι πως το συνήθειο αυτό τ' απέκτησε
από τότε που τα χρειάστηκε μα δεν τα 'χε εύκαιρα

Από τότε έβαλε μυαλό κι άρχισε να κρατά
λαϊκά ευμεγέθεις τσάντες
αντί για τις κομψές που προτιμούσε

Συμβιβαζόταν κάθε φορά και λιγότερο ανόρεχτα
η δουλειά έπρεπε να γίνεται πάση θυσία

Για μένα που 'χα την τύχη να τη γνωρίζω σε βάθος
μαζί μ' όλες τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες της
αυτό που μου 'κανε πιο πολύ εντύπωση
περισσότερο κι απ' τις γούνες που φορούσε
ήταν το κουδούνι για να μπεις στο σπίτι
που αντί για όνομα έγραφε "για πλακα η θεα"
και βρισκόταν όχι στην εξώπορτα ως είθισται
μα στον τοίχο της κεντρικής κρεβατοκάμαρας
στην τεράστια έπαυλη που ζούσε ολομόναχη

Μαρία Φουσταλιεράκη 16-9-2016

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ

                                                         Φωτό:Vladimir Kush


Μόνη βρέθηκε στη γραμμή
του τερματισμού
λαχανιασμένη και αμήχανη
κοιτούσε την ησυχία

Ούτε κριτές
ούτε φίλοι να περιμένουν

Το αγωνιστικό πνεύμα
βρήκε επιτέλους την ευκαιρία
να το σκάσει στα κρυφά

Κάθισε ανακούρκουδα στη ρίζα ενός δέντρου
έβγαλε αργά τα παπούτσια και τις κάλτσες
με στοργή αγκάλιασε τα πληγιασμένα πόδια
και αναστενάζοντας ευτυχία
ξάπλωσε κοιτώντας τον ουρανό



Μαρία Φουσταλιεράκη 15-9-2016

ΜΑΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ



Ακόμα κι αν είχα
δυνάμεις μαγικές
το φόβο που σ' επισκέπτεται
δε θα επιχειρούσα να τρομάξω
Δε θα προσπαθούσα
ετοιμόγεννα σύννεφα πανικού
να διώξω απ' τα μάτια σου
όταν τα βλέπω να κοιλοπονάνε
Ούτε δειλία δε μου κλέβει τη χαρά
ούτε αδυναμία δεν έχει κότσια
να με διώξει από κοντά σου
Η φροντίδα της αγκαλιάς
είναι αρκετή
φαντάσματα να διώξει
που ανόητα επιμένουν
να στοιχειώσουν
Εμείς
πάντα γυμνοί και χαμογελαστοί
το ξημέρωμα θα βγαίνουμε
στο μπαλκόνι για τσιγάρο

Μαρία Φουσταλιεράκη 13-9-2016

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016

ΙΔΑΝΙΚΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΣΑ ΝΑ ΞΕΠΗΔΗΣΑΝ ΑΠΟ ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ…


Στις αποσκευές τους κάποιοι έρωτες κουβαλούν μαζί τ’ άπλυτά τους. Αυτοί οι έρωτες είναι από τη φύση τους εκλεκτικοί και τεμπέληδες και σίγουρα υπεράνω φασίνας. Δε θα τους δεις ποτέ να βάζουν πλυντήριο (δεν έχουν μόνιμη κατοικία) ή να πλένουν στο χέρι (θέλει κόπο), τα λερωμένα τους ρούχα.
Αυτό είναι μια δουλειά που την αναθέτουν με αρκετή ευκολία σε άλλους.

Παράδοξο ακούγεται να θέλει κάποιος να πλύνει τα ρούχα ενός αγνώστου.
Όμως ο άνθρωπος είναι από τη φύση του αδύναμος και ατελής και πέφτει εύκολα σε καλοστημένες συναισθηματικές παγίδες αν κάποιος τον έχει πλησιάσει με δόλο κι απώτερο σκοπό και εκείνος δεν έχει αναπτύξει τις άμυνες που χρειάζονται για να προστατευτεί.

Σε πολλές περιπτώσεις την πατάμε στον έρωτα οι άνθρωποι. Τις περισσότερες φορές δεν παίρνουμε καν χαμπάρι πώς συμβαίνει ή την ώρα που συμβαίνει.
Το καταλαβαίνουμε μονάχα όταν καθόμαστε απορημένοι να κοιτάμε τον κουρνιαχτό που ‘χει αφήσει ο απόλυτος έρωτας όταν έφυγε τρέχοντας. Νύχτα κατά προτίμηση.

Εμείς μπορεί να νομίζουμε πως ζούμε έναν έρωτα ιδανικό. Είτε πραγματικό, είτε διαδικτυακό. Και μάλιστα τόσο τέλειο, σα να ξεπήδησε μόλις από σελίδες παραμυθιού. Αλλά δυστυχώς δε συμβαίνει πάντα έτσι.
Στην περίπτωση που έχουμε πέσει θύμα πλάνης, ζούμε έναν ονειρεμένο κι απόλυτο έρωτα και προσπαθούμε να τον κρατήσουμε κρυφό από τα φθονερά μάτια των ξένων.

Νιώθουμε απίστευτα τυχεροί και ευλογημένοι που βρήκαμε το άλλο μας μισό. Αυτό που περιμέναμε να συμβεί μια ολόκληρη ζωή.
Και το θαύμα είναι πως ούτε καν τον ψάξαμε.

Μας χτύπησε την πόρτα εκεί που δεν το περιμέναμε. Αιφνιδιασμένοι του ανοίξαμε και τον καλωσορίσαμε. Τον βάλαμε να κάτσει στο σαλόνι και τον κεράσαμε κάτι να δροσιστεί. Έπειτα του παραχωρήσαμε την κρεβατοκάμαρά μας, το κορμί μας και βεβαίως πριν απ’ όλα την καρδιά μας.
Νομίζουμε πως πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας και μακαρίζουμε κάθε μέρα την καλή μας τύχη.

Θαρρείς κι ο άνθρωπος αυτός ήξερε ακριβώς όλες τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τους ευσεβείς πόθους και τις λαχτάρες μας.
Η συμπεριφορά του απέναντί μας είναι λες και είναι κατά παραγγελία.
Μας λέει αυτά ακριβώς που παρακαλούσαμε ν’ ακούσουμε
Μας φέρεται ακριβώς έτσι όπως μας αρέσει να μας συμπεριφέρονται
Μας δείχνει τη φροντίδα και την αγάπη του με τον τρόπο ακριβώς που έχουμε ανάγκη εμείς να τη δεχτούμε
Μας κάνει να νιώθουμε μοναδικές στο πλευρό του

Θαρρείς κι αυτή τη σχέση την έχουμε παραγγείλει για να ταιριάζει μονάχα σε μας. Μια σχέση κατόπιν προσωπικής παραγγελίας.
Αυτό ακριβώς είναι όμως κατά βάθος. Σχέση κατόπιν παραγγελίας. Ας ακούγεται τραβηγμένο ή εξωφρενικό, δυστυχώς συμβαίνει γύρω μας και μάλιστα πιο συχνά απ’ όσο νομίζουμε.

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

ΣΑΛΟΝΙΚΙΩΤΙΚΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ



Άμα σε λέει
σ' αγαπώ "βλάκα μου"
είστε σε πολύ καλό δρόμο
και αξίζει διπλό φιλί
Ένα για το "μου"
και ένα για το "βλάκα"
που έχει μεγαλύτερη αξία
απ' το να σε λέει "μωρό μου"


Μαρία Φουσταλιεράκη 11-9-2016

ΑΣ ΤΑ ΦΟΡΤΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΚΟΡΑ


Όταν η καθημερινότητα καμιά φορά γίνεται δύστροπη, απαιτητική και γκρινιάρα και καταφέρνει να μας αποσυντονίζει, να μας στεναχωρεί και να μας δυσκολεύει, δεν πειράζει.
Στο πρόγραμμα είναι κι αυτό.

Θα ήταν βαρετό κι ανούσιο να ήταν κάθε μέρα η ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα.
Καμιά φορά πρέπει να χαθεί κάτι για να καταλάβουμε τη σημαντικότητά του.

Αν κάθε βράδυ, για παράδειγμα, κοιμόμαστε ήρεμα και βαθιά, το θεωρούμε δεδομένο. Αρκεί ένα βράδυ αϋπνίας για να μας κάνει να δούμε την πραγματική αξία του ήρεμου ύπνου.

Αρκεί ένα γερό καυγαδάκι με τον αγαπημένο μας για να καταλάβουμε την ομορφιά της συντροφικότητας.

Αρκεί να χάσουμε για λίγο το μπούσουλα για να εκτιμήσουμε το μέτρο.

Γενικά περισσότερο μαθαίνουμε απ' αυτά που χάνουμε προς στιγμήν παρά απ' αυτά που έχουμε καθημερινά, δεδομένα και σίγουρα.

Σήμερα που είναι Κυριακή αν έχουμε θέματα και ζητήματα που μας ταλανίζουν, προτείνω να τα φορτώσουμε στον κόκορα ως αύριο και να περάσουμε χαρούμενα τη μέρα με τους φίλους, την οικογένεια και τους αγαπημένους μας.
Δεν είναι κακό.

Από παιδιά ακούγαμε συχνά πυκνά γι αυτό τον περιβόητο κόκορα απ' τους γονείς μας, άσχετα αν κανείς μας δεν τον έχει δει ποτέ να του πει ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Αν κάποιος γνωρίζει σε ποιο κοτέτσι ζει αυτός ο Μαθουσάλας μας το πει κι εμάς.


Μαρία Φουσταλιεράκη 11-9-2016

ΝΕΑ ΒΕΛΗ


Σ' ένα κόσμο που δεν προλαβαίνει
να αισθανθεί
που 'χει ξεχάσει να νιώθει
κι όπου τον βγάλει
ακόμα κι αν προσποιείσαι πως
κάποιον αγαπάς
έχει μια γλυκιά
κι αλλόκοτη αξία

Εσύ θα κάνεις πως τάχα μ έχεις ερωτευτεί
κι εγώ θα κάνω
πως χωρίς εσένα αδύνατον μου είναι να ζήσω
όμορφα θα περνά
ανάμεσά μας ο καιρός
όσο ο Έρωτας θα κοιτάζει μ' απορία

Έκθαμβος θα στέκεται
και δυνατά
θα χειροκροτεί
όσο πειστικά θα ερμηνεύουν
οι ερωτευμένοι τ' αυτοσχέδια πάθη

Μόλις το λαμπρό θέαμα βαρεθεί
το κεφάλι θα γυρίσει και με κλεισμένα μάτια
στον πρώτο ανίδεο δώρο θα στείλει
με αναισθητικό ποτισμένα νέα βέλη


Μαρία Φουσταλιεράκη 10-9-2016

ΦΤΩΧΕΣ ΛΕΞΕΙΣ


Θυμήθηκε πως νωρίτερα
την είχε ρωτήσει
τί ένιωθε για κείνον
Θα σου πω αυτή τη στιγμή πώς νιώθω,
μα να το κρατήσεις μυστικό, του ψιθύρισε,
κουλουριασμένη στη ζεστή του αγκαλιά

Εκείνος, αποκαμωμένος κοιμόταν βαθιά
και χαμογελούσε μέσα στον ύπνο του
Θα το γράψω σε σημείωμα,
σκέφτηκε
και θα το βάλω δίπλα στα τσιγάρα
να το βρει όταν θα πίνει τον καφέ του

Βρήκε ένα πρόχειρο χαρτί και το έσκισε
έγραψε μ' ενθουσιασμό
το μυστικό της
φαρδιά πλατιά με κεφαλαία γράμματα
στη μέση ακριβώς της σελίδας

Το κοίταξε,
σκυθρώπιασε
έμοιαζε μοναχικό και θλιμμένο
απογοητευμένη τσαλάκωσε το χαρτί
και το πέταξε στα σκουπίδια

Ξαναγύρισε στο κρεβάτι
και ξάπλωσε ευτυχισμένη πλάι του

Φτωχές λέξεις, μονολόγησε
όσο ελκυστικές και να είστε
ποτέ δε θα μπορέσετε
να συναγωνιστείτε
δυο γυμνά
ερωτευμένα κορμιά


Μαρία Φουσταλιεράκη 9-9-2016

Η ΓΥΝΑΙΚΑ


Όλα τα προλαβαίνει η Γυναίκα
κεφαλαίο αν έχει τ' όνομά της
χταπόδι γίνεται και δρομέας ταχύς
σαν τσέλιγκας σφυρίζει στο ταξί

Πίσω απ' τον πάγκο της κουζίνας
μεθοδική κι αβίαστη θα θαυμάσεις
με το' να χέρι άξια να μαγειρεύει
με τ' άλλο επιδέξια κραγιόν να φορά

Το τέλος μιας συνηθισμένης βραδιάς
χορτάτους κι ήρεμους όλους τους βρίσκει
το θηλυκό μπρος στον καθρέφτη ξεκινά
τελευταία πινελιά στην κοκέτα να βάζει

-Ποιος απαγορεύει άμα είσαι
νοικοκυρά ή και μαμά
την ερωτευμένη γυναίκα
να υποδύεσαι εξίσου δυναμικά; -


Μαρία Φουσταλιεράκη 9-9-2016

ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΫΠΝΙΕΣ


Ας ήταν δύστροπα σήμερα
αύριο θα ξαναξημερώσει
η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής
Απόψε το βράδυ,
έχουμε όλο το χρόνο με το μέρος μας
να τη σχεδιάσουμε πάλι απ’ την αρχή
Έτσι όπως τη φανταζόμαστε
Έτσι όπως τη θέλουμε
Έτσι όπως μας αξίζει,
γιατί τα όνειρα δεν τα κάνουμε
όταν κοιμόμαστε
αλλά όταν έχουμε αϋπνίες
  

Μαρία Φουσταλιεράκη 8-9-2016

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

ΚΑΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


Μια γυναίκα
κάπου στον κόσμο
ξύπνησε μονάχη
σε διπλό κρεβάτι
Άνοιξε τα μάτια και τεντώθηκε
αμέσως άπλωσε το χέρι
από συνήθεια
να καλημερίσει την άλλη μεριά
Παρακοιμήθηκα σήμερα
σκέφτηκε
αύριο θα ξυπνήσω νωρίτερα
πρωινό και φιλί θα του ετοιμάσω
παρέα να' χει στο δρόμο
μαζί με τον καφέ του




Μαρία Φουσταλιεράκη 7-9-2016

ΠΡΩΤΟ ΒΙΟΛΙ ΣΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ



Ο παράφωνος μαέστρος
σήκωσε στον αέρα τη μπαγκέτα
τα όργανα από κάτω πάγωσαν
κοίταγαν κλεφτά το ένα τ' άλλο
αποφάσεις να πάρουν
αν στα καπρίτσια της εξουσίας
θα κάνουν το χατίρι
Η μπαγκέτα έδειξε δυτικά
ένα γελάκι ακούστηκε
Δεν ξέρω για σας,
αλλά εγώ
σκοπεύω να παίξω το βιολί μου,
είπε το πρώτο
και ξεκίνησε να παίζει
την αγαπημένη του μελωδία



Μαρία Φουσταλιεράκη 6-9-2016

ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ



Μια μοναχική σκούπα
κάτω στο δρόμο
διώχνει τα νερά
που πρόλαβαν
να λιμνάσουν
από χθες
Αιφνιδιάστηκαν
οι υπόλοιπες
θαρρείς και ξέχασαν
πώς είναι
να ζεις στη ρουτίνα
της ελευθερίας

- Η παρθενιά και η ελευθερία
αποτιμάται πανάκριβα
από τους επιτήδειους –


Μαρία Φουσταλιεράκη 7-9-2016

ΗΛΙΟ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΑ



Δεν είναι φθινόπωρο
η σελίδα στο ημερολόγιο έχει ακόμα άμμο
Δε βρέχει έξω
τράβηξα τις κουρτίνες και δε βλέπω
Μονάχα οι αγκαλιές αξίζουν τέτοιο καιρό!
Μη στεναχωριέστε
αύριο παράγγειλα ήλιο για όλους

  

Μαρία Φουσταλιεράκη 6-9-2016

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΗΦΟΡΙΚΟΣ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ


Δίπλα στο ρείθρο του πεζοδρομίου γάτες  και ποντίκια αγωνίζονται για την ίδια μπουκιά.
Οι συμμαχίες με τους ανθρώπους γίνονται υπέρ των γατιών, ειδικά των μαύρων, γιατί αυτοί διεκδικούν με λύσσα κι οριοθετούν την περιοχή δράσης τους.

Πιο πάνω, στον ίδιο δρόμο, τα μαγαζιά κάνουν φθινοπωρινές ανακαινίσεις για να προσελκύσουν τουρίστες με πούλμαν που σταματούν να ξαποστάσουν και να ξοδέψουν.

Ένας νεαρός απ' το γκρουπ ξεγελάστηκε και χάρισε τη μπλούζα που φορούσε αν και ήταν συλλεκτική.
Ημίγυμνος, ξεχώριζε από μακριά μέσα στον όχλο.
Η εμπιστοσύνη που έδειξε του βγήκε σε καλό. Ανεβαίνοντας στο λεωφορείο της επιστροφής καινούργια ρούχα που του χαρίστηκαν φόραγε.

Μονάχα ένα μαγαζί στον ανηφορικό δρόμο δε στάθηκε καθόλου τυχερό.
Ήταν αυτό που είχε κάνει την πιο ακριβή και εξεζητημένη ανακαίνιση.
Δυστυχώς όμως, πάτησε μέσα το πόδι του εκείνος που χαμογελαστός άφηνε τη φθονερή ματιά του στα ράφια με τα είδη.
Ήταν ζήτημα ημερών η κακοτυχία που σκορπούσε με το βλέμμα του, να ποτίσει τα ρολά του μαγαζιού.

Εγώ το γνώριζα απ' την πρώτη στιγμή μα δε μπορούσα να κάνω κάτι.
Και να το έλεγα δε θα με πίστευαν.
Δεν είχα εξάλλου καμιά διάθεση να μπω σε μπελάδες και να τραβήξω την προσοχή.
Σίγουρα θα μου κολλούσαν τη ρετσινιά της μάγισσας.
Στα χέρια μου είχα τη μπλούζα του νεαρού.

Δυστυχώς οι συμμαχίες δεν έχουν μονάχα ευνοούμενους.
Κάποιοι έπρεπε να θυσιαστούν για να μπορέσουν να ζήσουν οι γάτες με αξιοπρέπεια.

Έτσι πρέπει να γίνεται στη ζωή.



Μαρία Φουσταλιεράκη 5-9-20016

ΜΕ ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΣΕ ΠΡΟΣΜΕΝΩ



Κάθε φορά που προσμένω
να επιστρέψεις
με ζεστό φαί σε περιμένω
σε τσίγκινο πιάτο στο φανάρι
Ζυμωμένο ψωμί σου' χω κρατημένο
τυλιγμένο με την άσπρη πετσέτα την καλή
ντομάτες απ' τον κήπο φρέσκιες έκοψα
λουσμένες με ελαιόλαδο θα στις έχω
Μη σκας που δεν πρόλαβες να τις ποτίσεις
τα κρεμμύδια δεν καίνε φέτος τόσο πολύ
Με φαγητό σε καλωσορίζω κάθε που έρχεσαι
με αγκαλιές και χάδια σε ξεπροβοδίζω
τις γεύσεις και τις μυρωδιές
που' χει η αγάπη να μην ξεχνάς
και μαζί σου όταν φεύγεις
να τις παίρνεις




Μαρία Φουσταλιεράκη 5-9-2016

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ



Πολύ μ' αρέσει να κοιτάζω
της προηγούμενης ζωής μου
τις αντανακλάσεις
στο παρμπρίζ όταν οδηγώ

Στο δρόμο προσήλωση συνέχεια δείχνω
και στιγμή δε χάνω το βλέμμα
πίσω μου στο παρελθόν
Τα χιλιόμετρα που φεύγουν
συντονίζονται ταιριαστά
μαζί με τις ρόδες στη γη

Οι περασμένες εικόνες
σαν κινηματογραφική ταινία
περνούν και μου θυμίζουν
πώς έμοιαζε τότε η ζωή μου
και θεατή με κάνουν σήμερα
και όχι θιασώτη

Έτσι,
ανενόχλητα συνεχίζω να οδηγώ
και να κρίνω
χτενίσματα και ρούχα
που κάποτε με βόλευαν



Μαρία Φουσταλιεράκη 3-9-2016

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

ΜΠΗΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΠΟΥ ΜΟΥ' ΧΕΣ ΔΩΣΕΙ


Κουλουριασμένος στη σκοτεινή σου γωνιά, χαμπάρι δε με πήρες όταν ήρθα.
Είχαμε ραντεβού πολύ αργότερα, έπρεπε να τελειώσω τις δουλειές που άφησα μισές από χθες.
Ξεμπέρδεψα νωρίτερα απ’ όσο υπολόγιζα, στάθηκε καλή η μέρα σήμερα μαζί μου κι είχα στη διάθεσή μου αρκετό χρόνο μέχρι να βρεθούμε.

Μόλις επέστρεψα στο σπίτι μου ξάπλωσα να ξεκουραστώ.
Έπρεπε να βγάλω οπωσδήποτε, έστω και για λίγο, τα τακούνια που με είχαν κουράσει. Τα φορούσα απ’ το πρωί.
Βολεύτηκα στο μεγάλο καναπέ του σαλονιού. Δε ρίσκαρα να κοιμηθώ κανονικά και να βαθύνω στο άνετο κρεβάτι μου. Μπορεί να μην ξυπνούσα έγκαιρα, τόσο κουρασμένη ένιωθα. 
Ήθελα πολύ να σε δω. Μου ‘χες λείψει κι ας ήμασταν μαζί ως το ξημέρωμα.

Αναστέναξα στη σκέψη σου κι έκλεισα τα μάτια για λίγο. Ένα πλάκωμα έκατσε ξαφνικά πάνω στο στήθος και μ’ εμπόδιζε ν’ αναπνέω κανονικά.
Το ταβάνι μου φάνηκε πως χαμήλωσε και κόντευε να μ’ ακουμπήσει. Η καρδιά μου άρχισε  να χτυπά ακανόνιστα και δυνατά.
Κάτι κακό συμβαίνει, σκέφτηκα και πριν πανικοβληθώ προσπάθησα να ελέγξω την αναπνοή μου.
Μια ακόμα κρίση πανικού θα ήταν ό,τι χειρότερο για μένα αυτή τη στιγμή. Έπρεπε πάση θυσία να παραμείνω ήρεμη και νηφάλια. Ξεκίνησα να μετρώ και ν’ αναπνέω ρυθμικά.
Στάθηκε αδύνατο να ελέγξω τον εαυτό μου.
Το σπίτι που λάτρευα, ξαφνικά δε με χωρούσε, είχε γίνει εχθρικό και μ’ έδιωχνε.

Ξέχασα την κούραση, τα σχέδια να κάνω το αφρόλουτρο που υποσχόμουν εδώ και βδομάδες στον εαυτό μου και σα να με κυνηγούσαν χίλιοι δαίμονες μαζί, ξαναφόρεσα τα παπούτσια μου, άρπαξα την τσάντα μου και ξεκίνησα να έρθω να σε βρω.
Αυτή η ξαφνική φυγή ήταν μια εντελώς αψυχολόγητη κίνηση για μένα και τελείως έξω απ’ τις συνήθειές μου. Ως άνθρωπος θεωρούμουν από όλους εξαιρετικά πειθαρχημένη και λογική.
Εξάλλου ποτέ δεν είχα έρθει να σε συναντήσω χωρίς να το έχουμε συμφωνήσει και οι δύο νωρίτερα.
Αλλά δε με ένοιαζαν οι συμφωνίες μας αυτή τη στιγμή. Γιατί τώρα φοβόμουν. Φοβόμουν πολύ.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΖΩΝΤΑΝΗ



Σκέφτηκα σήμερα καθόλου να μην κοπιάσω
άδεια άνευ αποδοχών να δώσω στην ύπαρξή μου
δε θα επιτρέψω τίποτα να σκεφτώ
δε θα με νοιάξει αν βρέξει ή αν θα βγάλει ήλιο
δε θα με απασχολήσει τι θα φάω και τι θα πιω
δε θέλω σχέδια για τίποτα να κάνω
ούτε καν σε σκέψεις παραπανίσιες
θα δελεαστώ να μπω
Σήμερα
τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό
απ' το να θυμάμαι
τακτικά ν’ αναπνέω
για να παραμείνω ζωντανή
ακόμα μια μέρα


Μαρία Φουσταλιεράκη 2-9-2016

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΛΕΝΕ ΖΩΗ



Στη θεωρία το "εγώ" και το "εσύ"
γίνονται ένα νεφελώδες
μα ιδεατό βεβαίως
"εμείς"
Στην πράξη γίνεται κάτι άλλο
μια ανένοχη και αβίαστη σκέψη
γεννιέται
για το ποιος χρειάζεται
να κάνει πίσω στις ανάγκες
και τις επιθυμίες του
προκειμένου να χαμογελούν
και οι δύο
Δεν έχει καθόλου γλύκα
εσύ να χαμογελάς
ενώ ο άλλος στεναχωριέται


Μαρία Φουσταλιεράκη 1-9-2016

ΕΡΩΤΕΥΣΙΜΑ ΔΕΝΤΡΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΟΝΑΧΑ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΑΛΑΝΙΑ




Να φοβάσαι
να φοβάσαι πολύ
απόψε ένα βράδυ γεννήθηκε
ακριβώς σαν όλα τ' άλλα,
αλλά αναπάντεχα ξεστράτισε
λούστηκε στο σεληνόφως
και κατάφερε να ακυρώσει
ήδη άκυρα συμβόλαια
δέρμα φόρεσε αδιάβροχο

Η μελάνη που χρησιμοποιήθηκε
στις υπογραφές
κατρακυλούσε στο χώμα
φτιάχνοντας χαμογελαστά ανθρωπάκια

                                         Μαρία Φουσταλιεράκη 31-8-2016