Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

ΜΟΥ 'ΜΑΘΑΝ



Τα σωσίβια έκλεψαν

γυμνό μ’ έριξαν σ’ αφιλόξενο ωκεανό

μέτρησα αμέτρητους πνιγμούς

μα πριν το κορμί συνηθίσει τ’ αλμυρό νερό

η θάλασσα μου ‘μαθε δεινά να κολυμπάω

Από γκρεμό μ’ έσπρωξαν αιφνιδιαστικά

αποφάσισαν να γίνω πουλί

κουτρουβαλώντας κατέβηκα τη διαδρομή

σ’ αγκάθια τσακίστηκα πριν ανοίξω τα φτερά μου

Στη φωτιά με πέταξαν

μου’ παν πρόσεξε μην καείς

ολόκληρος χάθηκα,

κάρβουνα κατάπια,

στάχτες έγινα πριν γεννηθώ απ’ την αρχή

Σήμερα μ’ επουλωμένα σημάδια και τραύματα παντού

μ’ ένα κορμί που έμαθε να επιβιώνει

μου ζητάνε απ’ την αρχή να μάθω να κολυμπώ



Μαρία Φουσταλιεράκη 26-6-2016

Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΥΟ ΦΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΛΙΑ - ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΙΡΗ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ



Αντιπροσωπευτικότατο δείγμα όχι απλώς γυναικείας λογοτεχνίας, μα λογοτεχνίας της αποπλάνησης και του απόλυτου θηλυκού.
Άριστα δουλεμένοι οι χαρακτήρες, η πλοκή, η ροή γρήγορη και παρόλο το μεγάλο όγκο του βιβλίου ακούραστο στο διάβασμα.
Το συναίσθημα δίνεται σε μικρές γουλιές σε ποτήρι σαμπάνιας όπως ταιριάζουν στα ακριβά χτυποκάρδια.
Η ηρωίδα του βιβλίου, η Λου, μου κέντρισε το ενδιαφέρον από τις πρώτες κι όλας σελίδες.
Τόσο άρτια δομημένη προσωπικότητα και ψυχαναλυμένη είχα χρόνια να συναντήσω σε Έλληνα συγγραφέα.
Ηλιόφωτη και χαρισματική, εξουσιαστική και μεθοδική δε σου αφήνει παρά την επιλογή να την ερωτευτείς κεραυνοβόλα. Αγάπησα τον αυτοκαταστροφικό της χαρακτήρα και λάτρεψα την υψηλή της ενσυναίσθηση, την αποφασιστικότητα, το πείσμα, τη δύναμη και την αναλυτική της σκέψη.
Η μεγαλύτερη δύναμή της είναι πως στα πρώτα βήματα της ζωής της είναι αδύναμη συναισθηματικά και ψυχικά και το έχει αποδεχτεί. Το αναγνωρίζει μέσα της σε κάθε απόφαση, σε κάθε βήμα της ταραγμένης ζωής της.
Τέλεια, άρτια και αψεγάδιαστη όχι ως προς το φυσικό της κάλλος μα επειδή διαθέτει το χάρισμα της αλήθειας απέναντι στον εαυτό της. Μια αλήθεια σκληρή, σαδιστική. Εύκολα σοκάρει αυτούς που δεν τολμούν να κοιτάξουν τον καθρέφτη της προσωπικής τους ενοχής.
Είμαι σχεδόν βέβαιη πως οι περισσότερες γυναίκες θα ήθελαν να μπορούσαν να ζήσουν πολλές ζωές ταυτόχρονα, ώστε μία απ' αυτές να τη ζήσουν αντισυμβατικά, να τη "σπαταλήσουν" ζώντας τον απόλυτο ναρκισσισμό, όπως ακριβώς έζησε η Λου.
Συνεχίζοντας την ανάγνωση αποδείχτηκε πολύ πιο αστραφτερή και ενδιαφέρουσα σιδηρά ύπαρξη απ' όσο είχα υποψιαστεί στην αρχή.
Η απαστράπτουσα, περισσότερο και απ' τα δακρυσμένα της διαμάντια προσωπικότητα και ο δυναμισμός της με έκανε να την αποδέχομαι σα ζωντανή γυναίκα, τόσο που για μέρες έπαυα την ανάγνωση νιώθοντας πως εισβάλλω στη ζωή της ή πως σαν απρόσκλητος επισκέπτης γίνομαι μάρτυρας άνομων συναντήσεων και μηχανορραφιών που έπρεπε να μείνουν κρυφές απ’ όλους.
Προσπαθούσα για μέρες να αποφασίσω εάν από τη γέννησή της είχε ιδιόρρυθμα γονίδια αγάπης και ο τρόπος της ν' αγαπά ήταν τόσο ιδιαίτερος ή αν μέσα της παρέμεινε το πληγωμένο και κακομαθημένο κοριτσάκι του μπαμπά που μόλις φτάνει σε ενήλικο νούμερο ρούχων, "ντύνεται" μεγάλη και συνεχίζει να παίζει μόνη της, γνήσιο μοναχοπαίδι, με ζωντανές όμως κούκλες τώρα.

Η Λου είχε την ευλογία να ζήσει λέφτερη. Η ελευθερία στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει να κάνει με το καλά ή το κακό, με το ηθικό η το ανήθικο, με το ανέντιμο ή το τιμημένο, μα την δέσμευση εντιμότητας απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.
Όσο γι΄αυτό η Λου ήταν και με το παραπάνω έντιμη απέναντι στα όνειρα, τις αξίες της. Του ήταν πιστή μέχρι το τέλος. Δεν τον πρόδωσε ποτέ. Δεν υποδύθηκε ποτέ.
Όλοι οι υπόλοιποι γύρω της κομπάρσοι στο σκηνικό της ζωής της. Εκείνη και συγγραφέας, εκείνη και σκηνοθέτης, εκείνη και πρωταγωνίστρια και κομπάρσος. Ακόμα και τα παιδιά της τα οποία τα πλήγωσε και τα πρόδωσε με τον πιο απεχθή τρόπο. Αλλά η ύπαρξή μας μπορεί να οφείλεται στους γεννήτορες γονείς μας, μα η εξέλιξη  είναι μια καθαρά προσωπική απόφαση.
Ακόμα και τότε όμως δεν άλλαξαν τα αισθήματά μου για κείνη, εξακολουθούσα να την αγαπώ και να τη συγχωρώ, ίσως επειδή κανένας άλλος εκτός απ’ την Αμέλια δεν το έκανε για κείνη.
Όμως θα ήθελα να δω τη Λου θεατρική πρωταγωνίστρια, όχι τη φτασμένη και καταξιωμένη ηθοποιό, μα τη γυναίκα-μάνα που στέκεται απέναντι στα παιδιά της και έστω κι αργά, τα ταΐζει στο στόμα σα βρέφη μπουκιά-μπουκιά την αλεσμένη ψυχή της.
Φαντάζομαι τους εσωτερικούς μονολόγους και ανατριχιάζω και σα μάνα και σα γυναίκα.
Νομίζω πως θα της άρεσε κι εκείνης, θα λυτρωνόταν βλέποντας τη συγχώρεση στα μάτια τους.

Κλείνοντας θα’ θελα να πω ότι αν παρομοίαζα το βιβλίο σε ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο, αυτό θα ήταν, ένα ιδιωτικό θεωρείο θεάτρου όπου ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο πίνει παγωμένη γαλλική σαμπάνια και παρακολουθεί με τα χρυσά  κιάλια στη σκηνή την οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου "Απάχηδες των Αθηνών"
Χαίρομαι πολύ που γνώρισα το συγγραφικό σου έργο Ρένα και ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο σου.


Μαρία Φουσταλιεράκη 22-6-2016

Σκέψεις της Μαρίας...


Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας...

Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας...


Σκέψεις της Μαρίας..


Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΝ



Όταν κόρη μεγάλωσες και το ανάστημα ορθώθηκε ψηλά
δεν ήσουν δίπλα ανθρώπους-καρικατούρες να της μάθεις ν 'αποφεύγει
Καθηγητής της δεν ήσουν στο βασικό μάθημα εσύ
που δίδασκε πως η καλοσύνη στον άνδρα είναι μεγάλο όπλο
Δεν ήσουν παρών στις πρώτες ανιχνεύσεις τις εφηβικές
στ' αυτί να ψιθυρίσεις πως αυτοεκτίμηση αρκεί και περισσεύει
Και όταν ο έρωτας ήρθε να ταράξει την ενήλικη καρδιά
ο θαυμασμός δεν πρόλαβες να πεις πως είναι τ' αφροδισιακό
και όχι η επαναλαμβανόμενη απ' το κορμί ευχάριστη πράξη
Στους πατεράδες που δεν πρόλαβαν ήσουν και συ
να δουν τι σόι μάνα η κόρη θα γενεί σαν μεγαλώσει
μα αν κοιτάξεις προσεκτικά μην της πονέσεις την καρδιά
θα δεις πως ο πατέρας μέχρι να πεθάνει θα της λείπει


Μαρία Φουσταλιεράκη 19-6-2016

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ



Υπάρχουνε γυναίκες εκεί έξω ντόμπρες
περισσότερο και από άντρες στα χαρτιά
με θηλυκή εμφάνιση που τους ορέγεσαι φιλιά
μα σερνικά είναι ταυτόχρονα σε αρχές κι ιδανικά
Εκρηκτικός συνδυασμός οι δυο πλευρές τους
κοντά τους οι αναπτήρες παύουν να λειτουργούν
πετάνε όταν αποφασίζουν και στα ουράνια
χάδια αγγέλων όταν θέλουν να ερωτευτούν
- σεμνά κατεβαίνουν στη γη όταν χορτάσουν
χωρίς να σηκώσουν μαύρο κουρνιαχτό -
Αυτές οι γυναίκες την άλλη μέρα σαν ξημερώνει
τσεμπέρι στο κεφάλι ξέρουν να φορούν
παστρική κρατάνε πάντα τη φωλιά τους
δεν ανακατεύουν ερωτισμό με τα παιδιά
Σ' αυτές τις γυναίκες που χίμαιρες μοιάζουν
οι αλαφροΐσκιωτοι τις περνάνε για ξωτικά
μα όταν επιβάλλεται σηκώνουν και νταμάρι
χωρίς απ' το καλσόν να χάνεται καμιά θηλιά
Όποιος άντρας επιθυμήσει τέτοια γυναίκα
πρώτα σε ερώτηση ν' απαντήσει σημαντική
Αν ξέρει αληθινά τι αξία έχουν τα παντελόνια
αν δεν τα φοράει η μύτη μην κρυώσει και συναχωθεί

- Στο αρσενικό, το γνήσιο νούμερο στον καβάλο
σε κάθε εποχή του εφαρμόζει μια χαρά –


Μαρία Φουσταλιεράκη 18-6-2016

Η ΚΥΡΑ ΠΑΡΘΕΝΑ


Η κυρά-Παρθένα ανεπρόκοπε μονολογούσε
κάθε φορά που κοστούμια σιδέρωνε συνθετικά
στα ογδόντα της με κοπιαστικό βήμα προχωρούσε
χήρα και προσηλωμένη στο βρακί του μοναχογιού
Μέχρι και την προηγούμενη μόλις δεκαετία
τον καταριόταν να μην αξιωθεί να παντρευτεί
έλα που τα χρόνια είχαν εντωμεταξύ βαρύνει
και κρασί στο κρύο νεράκι έβαλε με το στανιό
Νύφη έστω και αστεφάνωτη κάθε μέρα ζητούσε
σώβρακα να πλένει όταν το μακαρίτη πάει να βρει
και μέχρι τότε χρειαζόταν επειγόντως για την ίδια
μια Νοσοκόμα, μια Δούλα και προπάντων μια Κυρά
Το σπίτι το πρωί σαν καλή νοικοκυρά να σιγυρίζει
τρέχοντας μες τη ντάλα να ψωνίζει φτηνά στη λαική
συμμαζεμένη και προπάντων οικονόμα έπρεπε να 'ναι
κάθε μέρα τον κανακάρη πιπίλαγε μ' αυτή τη συμβουλή

Του' λεγε:
Ξέρω πως είσαι άντρας και έχεις ανάγκες
αλλά μην σπαταλάς πολλά τάληρα στα θηλυκά
επίσης όταν τη βγάζεις έξω να την ταίσεις
το νου σου να παραλείπεις τα ακριβά ορεκτικά
Όσο για εκδρομές και σινεμάδες σαν σου ζητάει
χαράμι να ξοδεύεις έτσι τα δικά μας τα λεφτά
να τα φυλάς βαθιά στην τσέπη και να μη δείχνεις
αλλιώς δεν τα γλυτώνει η μανούλα τα εγκεφαλικά
Απ' την άλλη, στη γκόμενα τις βόλτες μην αρνείσαι
γιατί χαρά στα σκέλια σου ούτε φέτος πρόκειτε να δεις
σε όλα ναι! με προθυμία θα λες σε ότι ζητήσει
μετά, ουφ και κουρασμένος είμαι απ' τη δουλειά
Παρακάλα κακομοίρη μου, κώτσος μην πιαστείς,
καλή να' ναι, να σε λυπηθεί, πολύ φτηνά να βγεις
- Με τέτοιες άριστες συμβουλές μεγάλωνε ένας άντρας
που απολάμβανε στα φουστάνια της μαμάς μέσα να ζει
είχε ατυχία στα δικά μου δίχτυα από λάθος να μπλέξει
καημένο καβούρι, αντίδραση προκάλεσες αλλεργική! –


Μαρία Φουσταλιεράκη 18-6-2016

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ


Υπό αμφισβήτηση η προσδοκία, γένους ανδρικού
χλιαρή χαρά έδειξε μόλις του χάρισε υπέροχα νέα
η αντίδραση λίγο έλειψε ν' απογοητεύσει τον ερωτισμό
αυτάρεσκα κόκκινο τόνισε το θηλυκό χαμόγελό της
Ανάγκη είχε το αρσενικό να την αγκαλιάσει για σιγουριά
μα κουρασμένα χρόνια πρόδωσαν τον ενθουσιασμό του
Υπομονή και έρωτας εγώ έμαθα πως δεν ταιριάζουνε μαζί
εκτός και αν έρωτα εσύ βαφτίζεις τη βολή σου!
Αν σχέση μες στο μυαλό σου θεωρείς ιδανική
εκείνη που περιστρέφεται μόνο γύρω απ' τον κόσμο το δικό σου
Κρίμα νιώθουν τα μάτια σου όταν θυμούνται υποσχέσεις και γεμίζουν ενοχές
Κρίμα νιώθω και γω που ποτέ μου δεν έμαθα σε φλύαρα μάτια να πιστεύω
Αν ολόρθος δίπλα μου μπορούσες να σταθείς
στο λέω, ευκαιρία θα' χες να ξαναγεννιόσουν
Μα σε ξένο χάσιμο, λυπάμαι, δε μπορώ ν' αναλωθώ
άσε που βαριέμαι σε απαιτητικές συνεδρίες με το ζόρι να φλερτάρω
Κατέληξα λοιπόν μετά από σκέψη διεισδυτική
πως η εκπαίδευση που παρέχεται και τίποτα δεν κοστίζει
δεν εκτιμάται απ' τη μετριότητα ούτε μια σταλιά
αυτόν δηλαδή που βαριέται να γυρίσει το κεφάλι


Μαρία Φουσταλιεράκη 17-6-2016

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΧΑΟΣ



Το ερωτευμένο χέρι απογοητεύτηκε απ' την παγωνιά
με ρομαντισμό το πρόσφερε καταμεσής της πόλης
τρελά ευτυχισμένος για την κατάκτησή του αυτή
ηλεκτρισμός ιδιοκτησίας πόνεσε ολόκληρο το κορμί της
Τσιγάρο άναψε για να κρύψει την ξαφνική της ταραχή
στη βιτρίνα παρέσυρε τα μάτια σκηνή για να αποφύγει
άβολη εξοικείωση δίπλα του η καθωσπρέπει περιβολή
γύμνια λυτρωτική απολάμβανε στην αγκαλιά του
Σκεφτόταν πως άλλες γυναίκες θα μακάριζαν ευτυχείς
ιδανικό σύντροφο να έχουν που κάθε στιγμή φροντίζει
μα εκείνη φίλε από παράξενο κατασκευάστηκε υλικό
σκλαβιά ονόμαζε αυτή την ισορροπία μέσα στο χάος
Γυμνό σώμα του πρόσφερε τρόπαιο να έχει για συλλογή
στον έρωτά του παραδινόταν χωρίς καθόλου να διστάζει
μα εκείνος απαιτούσε συναισθήματα να του χαριστούν
η καρδιά της λεύτερη έφυγε πριν πέσει στην παγίδα


Μαρία Φουσταλιεράκη 17-6-2016

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

ΜΥΡΩΔΙΑ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑΣ



Μάρτυρας φρόντισε να μην υπάρχει στο σημείο
αυτόπτης ο ίδιος δε λογιζόταν, η όραση είχε χαθεί
βιβλίο σκόπευε ν' αφήσει εξηγώντας τη φιλοσοφία
ξεκίνησε να γράφει μα το ανέβαλε όντας σχολαστικός
Δωρητής και κλέφτης μαζί στο ζύγι, πάντα ζύγιζε ξένες πληγές
ράμματα μαζεμένα ήρθαν το χάραμα να τα φροντίσει
συγνώμες δε χρωστούσε και εξηγήσεις περιττές
Ένοχη αθανασία έψαχνε τρόπο πώς να ζήσει
πριν ξημερώσει, πριν προλάβει φως να δει
μυρωδιά ματαιότητας το γυμνό σώμα έλουσε
απορημένο το φεγγάρι έβλεπε να στάζουν πατημασιές

Δεν αξίζει να το κάνεις, ψιθύρισε η άδεια του σκιά
Θα υπάρχει άλλος τρόπος, ψιθύρισε η φρέσκια μελανιά

Έσβησε απολαυστικά τη γόπα στο τασάκι
Έκλεισε αποφασισμένα την αγαπημένη μουσική
Έβγαλε τα κουρασμένα γυαλιά που' χαν θαμπώσει
Έθαψε στην τσέπη το κλειδί

Βενζίνη μύρισε παντού ανακατεμένη με άρωμα φίνο γαλλικό
οι σειρήνες όταν έφτασαν με βιάση φαινόμενο είδαν συγκλονιστικό

Μαρία Φουσταλιεράκη 16-6-2016

ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΝΟΕΣ


Άντε να ξεκινήσουμε του είπε σιγανά στ' αυτί
Θ' αργήσουμε και πάλι μούτρα θα μας κάνουν
Πρόσεξες κάτι αγάπη μου την προηγούμενη φορά;
Ακόμα να χωνέψουν πως με πήρες για γυναίκα
Φιλενάδα για προσβολή δημόσια μ' αποκαλούν
Μα εμένα καρφάκι δε μου καίγεται τι λένε
Ερωμένη σου εγώ ορκίστηκα να περπατώ
Ακόμα και την ώρα που χορεύαμε τον Ησαία
Δε συγχωρούν την ευτυχία σου που είναι φανερή
Ο έρωτας σε ομόρφυνε τόσο πολύ κοντά μου
Και μένα, άσε και να θέλω, δε μπορώ να τους κρυφτώ
Η ευτυχία νανουρίζεται στο δικό σου κρεβάτι
Άντε μωρό μου, κι αργήσαμε και τούτη τη φορά
Τραπέζι έτοιμο από ώρα θα' χουνε στρωμένο
Έλα μαζί μου, πάρε βαθιά ερωτική αναπνοή
Και αν βαρεθείς, κάτω απ' το τραπέζι θα σε χαϊδεύω


Μαρία Φουσταλιεράκη 15-6-2016

ΦΘΑΡΜΕΝΟΣ ΚΑΝΑΠΕΣ


Σε απόγνωση βρισκόταν όταν έγινε το κακό
μια στιγμή σταμάτησαν σκέψεις να ξαποστάσουν
χέρια παραχώρησε σε δεσμοφύλακα προσωρινό
θαμπώθηκε η λάμψη απ' το μένος της βιοπάλης
Με φτήνια δελέασε άρωμα για κείνη ακριβό
εισιτήριο το έκανε για προορισμό ονειρεμένο
γδύθηκε να μπορέσει ξένο ρόλο να υποδυθεί
χωρίς μίσος την άλλη μια μέρα να συγχωρήσει
Αργότερα, ξαπλωμένη στο φθαρμένο καναπέ
τόλμησε να σκεφτεί αν άξιζε η γύμνια τόσο κόπο
στάχτη έκανε τελικά την απρόσμενη επιταγή
αποφάσισε πως η ψυχή δεν αντέχει τέτοιο δώρο


Μαρία Φουσταλιεράκη 15-6-2016

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

ΠΗΝΕΛΟΠΗ



Χρόνο έπιαναν οι αναμνήσεις ολόκληρης γενιάς
άσκοπο να πεισθούν τα κουρασμένα νυχτέρια
μνήμες έστρωνε κάτω απ' το καλό της το σεμέν
κοριτσίστικα όνειρα το 'χανε κεντήσει μ' αγωνία
Η Πηνελόπη φρόντιζε οι βελόνες να χαθούν
οι κλωστές, να κυνηγούν την παιχνιδιάρα γάτα
εξήντα χρόνια πέρασαν με μια αναπνοή
ικανοποιητικό μοτίβο δεν είχε δημιουργήσει

Στη διαθήκη, τόνιζε,
κολαρισμένο για προσκέφαλο να της το βάλουν

Μαρία Φουσταλιεράκη  14-6-2016

ΜΟΝΟΧΡΩΜΕΣ ΜΕΡΕΣ


Ξημερώνουν κάτι μονόχρωμες μέρες
που σε κάνουν να στέκεσαι σε στάση προσοχής
στου πολύβοου δρόμου μέσα το ρίσκο
αλήθειες να καταλάβεις προσπαθείς
Θέλεις ν' ακούσεις για ταξιδιώτες
που αποφάσισαν να στήσουνε φωλιά
τους γήινους να προσπερνούν τις αμαρτίες
ατάραχα ανώφελους δρόμους να κοιτάς
Μέχρι να νυχτώσει εκεί περιμένεις
παρασύρθηκες στις λέξεις που φοράς
θαύμαζες νέα χέρια που περνούσαν
ρόζους φοβούνται, ξένα ακριβά χρυσαφικά


Μαρία Φουσταλιεράκη  14-6-2016

ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΟΥ


Έρωτα τα βράδια όταν κάνουμε
το χέρι μου ζητάς
πάνω σου τρυφερά να ακουμπώ
Μα εγώ αρνούμαι,
φυλακή να νιώθω μια παλάμη
μόνο μ' ένα δάχτυλο τολμώ να σε αγγίζω
δυνατό τρέμουλο να νιώθουν τ' άλλα εννιά


Μαρία Φουσταλιεράκη 13-6-2016

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ - ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ - ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ


ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ – ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Γνώριμη και αγαπημένη γραφή, με την πένα του θηλυκού να χάνεται μέσα σ’ αυτή του αρσενικού. Μεστή, άμεση, ζεστή, συγκινητική, γρήγορη, ταξιδιάρικη.
Οι χαρακτήρες είναι πραγματικοί, δυνατοί και ολοζώντανοι.
Με ευχάριστη έκπληξη στο πρώτο μέρος του, διαβάζω ένα ιστορικού ενδιαφέροντος κοινωνικό/ερωτικό μυθιστόρημα με πολύ καλοδουλεμένες πηγές.
Έχω δακρύσει αρκετές φορές ως τώρα από ευγνωμοσύνη, γιατί βλέπω να μιλά για αγνότητα, αξίες, προκοπή, ηθική, προξενιά, νοοτροπίες, στάση και τρόπο ζωής γεμάτο από αλληλεγγύη, ανιδιοτέλεια και αγάπη. Με ένα τρόπο όμως, που μόνο στα παλιότερα χρόνια οι άνθρωποι ήξεραν να ερμηνεύουν.
Vintage καταστάσεις και "παλιακές" ίσως για κάποιους μεταμοντέρνους ανθρώπους του σήμερα, που έχουν αποποιηθεί τις αξίες που προσπάθησαν να μας κληροδοτήσουν με πόνο οι πρόγονοί μας και που έχουν την αγωνία να είναι super fit και comme il faut στην εξωτερική επιδερμική τους εμφάνιση, μα το μέσα τους είναι κατά ένα μεγάλο μέρος συναισθηματικά νεκρό.
Το βιβλίο που διάβασα έχει επίκεντρό του τον Έρωτα και την Αγάπη.
Την έζησαν οι παππούδες και αργότερα τα εγγόνια. Ήταν γνήσια, δεν ήταν στείρα, εγωκεντρική και σκληρή που δε νοιάζεται για τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει η ύπαρξή της στους άλλους.
Είναι μια αγάπη-σκοπός και πραγμάτωσης της ύπαρξης του ανθρώπου.
Διαθέτει την τέχνη της υπομονής, έχει επιμονή, ξέρει να μάχεται, να υποφέρει συνειδητά για το καλό, ώσπου η ορμητικότητά της να καταλαγιάσει και να φορέσει τα άσπρα μαλλιά της γαλήνης στα κεφάλια τους.
Σέβονται το χώμα και τη γη που τρέφονται οι ήρωες και το αμπέλι που καλλιεργούν, είναι συνώνυμο με την ίδια τη Ζωή.
Αν δε διαθέτει την αρετή της υπομονής, της εντιμότητας, του μόχθου, της πίστης, της επιμονής και της αγάπης δίχως όρους, δε θα καρποφορήσει κατά πως της αξίζει, ώστε όλο και περισσότεροι να γευτούν τους ευλογημένους καρπούς της.
Οι ήρωες πάντα προχωρούν, χωρίς αναπαμό. Άλλοτε με το κεφάλι κατεβασμένο από ενοχή και άλλοτε σηκωμένο, πονεμένο μα περήφανο.
Αγωνιούν, παίρνουν ρίσκα, αποφασίζουν, δικαιώνονται, επαναπροσδιορίζονται και αγωνίζονται για τα ιδανικά τους.
Ο έρωτας, πάντα καταλύτης, περιμένει υπομονετικά να τους σώσει πριν από τα τελευταία βήματα της πτώσης, αφού τόλμησαν να τον χρησιμοποιήσουν σαν εφαλτήριο για την πραγματοποίηση ανίερων καταπιεσμένων παιδικών τραυμάτων και απωθημένων.
Η προσωπική ευτυχία του ατόμου είναι κύριο μέλημα και στόχος. Το αν θ’ ακολουθήσει όμως το δρόμο της αρετής ή το δρόμο της εξαπάτησης του εαυτού του, θα καθοριστεί από το χαρακτήρα, τις διδαχές που έχει κληρονομήσει και από τις καταβολές του.
Στο τέλος δεν έχει καμιά σημασία η διαδρομή. Το ζητούμενο επιτυγχάνεται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Είτε σκορπώντας ευτυχία και ροδοπέταλα, είτε δυστυχία και πληγές.
Τότε, ο έρωτας, αντί να είναι ζωοφόρος και πηγή ευτυχίας, παρασύρει, κακοποιώντας ρομαντικές και εύθραυστες αθωότητες.
Όταν η επιτυχία και η δόξα, και όχι το ευλογημένο κρασί, μεθούν το δημιουργό, τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά.
Μαζί με τον αγώνα του κρασιού και τα μυστικά της παρασκευής του, ένα βάζο με γλυκό τριαντάφυλλο φυλάσσεται ευλαβικά στο ντουλάπι, αντί για την ευχή της μάνας.
Με φειδωλές και μετρημένες μπουκιές καταναλώνεται. Με την αγωνία να μην τελειώσει σύντομα και βαφτεί κόκκινο το κατάλευκο της αρετής νυχτικό.
Η συνείδηση, αθέατη, γίνεται ο άγρυπνος φρουρός της άδολης κληρονομημένης ευτυχίας. Αγάπη και καλοσύνη. Η μυστική διαθήκη.
Η γραφή της Λίας και του Θοδωρή είναι σαν το Κυριακάτικο μεσημεριανό τραπέζι στο πατρικό μας σπίτι.
Ακόμα και αν μπαίνοντας, μυρίσεις τα καλούδια που σου έχει ετοιμάσει -πάντα φροντίζει να φτιάχνει τα αγαπημένα σου η μαμά-, εξακολουθείς να νιώθεις την έκπληξη της πρώτης φοράς, τότε που τα πρωτογεύτηκες όταν ήσουν παιδί.
Έχει αποτυπωθεί για πάντα στη μνήμη σαν μια εύγευστη θαλπωρή που την περιμένεις με λαχτάρα.
Ειδικά όταν στο τέλος σου σερβίρει επιτέλους το αγαπημένο γλυκό τριαντάφυλλο.

Θερμά συγχαρητήρια για το υπέροχο βιβλίο που γράψατε!


Μαρία Φουσταλιεράκη 13-6-2016

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΟΓΚΡΕΣΑ - ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ



Να γιατί διαβάζω ΚΡΟΜΜΥΔΑ!
ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ
Με το καφεδάκι μου παρέα ξεκίνησα να διαβάζω επιτέλους την Ογκρέσα.
Στις πρώτες 202 σελίδες εξακολουθώ να είμαι ενθουσιασμένη, τις έχω διαβάσει απνευστί, ο ελληνικός καφές είναι ακόμα μισογεμάτος και το τσιγάρο που έστριψα λίγο πριν ξεκινήσω το διάβασμα θα τ' ανάψω σε λίγο μωρέ όταν θα κάνω διάλειμμα!
Έχω στα χέρια μου ένα βιβλίο που νιώθω πως ο δημιουργός του το έχει αγαπήσει πολύ και έχει ευλαβικά αποθέσει κομμάτι της ψυχής του. Μου προκαλεί τον απόλυτο σεβασμό αυτό, όποτε (σπάνια) το συναντώ.
Προσπαθώ να ξεκαθαρίσω αν είναι αστυνομικό, ερωτικό, περιπέτεια, θρίλερ ή αισθηματικό και καταλήγω πως είναι όλα αυτά μαζί, αλλά και πολλά περισσότερα.
Με κρατά συνεχώς σε αγωνία έχοντας κάνει μια από τις καλύτερες εισαγωγές που έχω δει τελευταία σε βιβλίο.
Αποδομεί τις προσωπικότητες των πρωταγωνιστών με ακρίβεια χειρουργικού νυστεριού και προλαβαίνει τις απορίες και τις σκέψεις μου. Πάντα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά.
Οι ιστορίες εναλλάσσονται πολύ ξεκούραστα και τα συναισθήματα απορρέουν φυσικά και έντονα, ακόμα και σε σκληρές καταστάσεις, δε νιώθω πως μου επιβάλλονται εκβιαστικά ή με σκληρότητα.
Έντεχνα οδηγεί το μυαλό μου να περιμένει με αγωνία να επιβεβαιώσει αυτά που μου έχει ψιθυρίσει ήδη στο αυτί σε δεύτερο επίπεδο πως μπορεί να γίνουν. Με χαρά τα διαπιστώνω χωρίς να μου στερεί την έκπληξη του απρόβλεπτου.
ΧΘΕΣ
Το συνέχισα στο λεωφορείο. Όχι μόνο κόντεψα να χάσω τη στάση μου, αλλά μονολογούσα και δυνατά, κάνοντας τους συνεπιβάτες να με κοιτούν με έκπληξη ,για να μην πω με λύπηση πως τα χω χάσει!, όχι δε μπορεί να είναι αυτός που....., όσοι το διαβάσετε θα καταλάβετε απόλυτα τι εννοώ.
Απίστευτη εξέλιξη και δέσιμο!
ΣΗΜΕΡΑ
Μόλις το τελείωσα
Η απρόβλεπτη εξέλιξη της υπόθεσης με άφησε άφωνη σε πολλά σημεία. Αν και περίπλοκη όσο αφορά τα πολλά πρόσωπα που εμπλέκονται ποικιλοτρόπως στις διάφορες ιστορίες, είναι τελείως ξεκάθαρη η δομή και το στήσιμο.
Όλο το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα.
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ σε όλο το βιβλίο υπήρξε για τον αναγνώστη ένας ευγενικός και ικανός καβαλιέρος που οδηγούσε με μαεστρία τα χορευτικά βήματα.
Πάντα υπό τους ήχους όπερας!
Θα μου άρεσε πάρα πολύ να δω το βιβλίο να γίνεται ταινία ή ακόμα καλύτερα θεατρική παράσταση.
Έχει όλες τις προδιαγραφές.
Εξάλλου η αγάπη και ο επαγγελματισμός που στήνει όλες τις παρουσιάσεις του, εκτός του ότι εγείρει τον υγιή ανταγωνισμό ανάμεσα στους ομότεχνους (που είναι προς όφελος του αναγνωστικού κοινού), κάθε φορά μας δίνει την αίσθηση μιας θεατρικής παράστασης.
Συγχαρητήρια!


Μαρία Φουσταλιεράκη 11-6-2016

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

ΘΑΛΠΩΡΗΣ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑ



Ζωή, βολεμένη όμορφα σε ανώδυνο παρόν διατηρούσε
χωρίς εντάσεις ξημέρωνε και απορίες ερωτικές
ξένες υποσχέσεις που ορκίζονταν, έλεγε πως πιστεύει
με αμφιβολία χαμογελώντας έδειχνε πως πειθαρχούσε

Διαχωρισμό ήξερε να κάνει σε φανταχτερές υπερβολές
αισθήματα ταραγμένα στο χρονοντούλαπο είχε κλειδώσει
χωρίς ηττοπάθεια και παραίτηση ζούσε δημιουργικά
αναταράξεις αρσενικές απέφευγε με μαεστρία

Σθεναρά
μια ιδέα που ισορροπούσε μετακινήθηκε συνωμοτικά
στην αβεβαιότητα παραχώρησε μερικά εκατοστά κλείνοντας το μάτι
βαθιά αναπνοή χάρισε
και με το βλέμμα τη διέταξε να κάνει απόλυτη ησυχία


- Καινούρια αρχή τ' ονόμασαν απλοϊκά οι περαστικοί
μα τα μεσημέρια,
θαλπωρή έπρεπε απ’ την αρχή να μάθει ν' απολαμβάνει –


Μαρία Φουσταλιεράκη 11-6-2016

ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ



Τη ρώτησαν αν ονειρεύεται νυφικά και τελετές
αν είναι πρόθυμη ν' ανηφορίσει
σκαλιά στολισμένα μεγάλης εκκλησίας
Νέα ήταν ακόμα, ερωτεύσιμη και ποθητή
ιδανική νοικοκυρά με χρόνια προϋπηρεσία
Όχι εγώ,
απάντησε και γέλασε συνωμοτικά
Δεν ονειρεύομαι ζυγό του έρωτα ν' αντέξω
χίλιες φορές αγαπημένη ερωμένη να ταφώ
μακριά από μένα οι κοινωνικές δεσμεύσεις
Δε θέλω ούτε σε σύμφωνο συμβίωσης να δω
όνομα πολυαγαπημένου δίπλα στο δικό μου
Δεν είναι φόβος, ούτε ρατσιστική πολιτική
Ο ερωτισμός αυτοκτονεί σαν υπογράφει
την ύπαρξή του σ' αυτή την ηλικία

Μαρία Φουσταλιεράκη 9-6-2016


ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ


Όταν κάτι απρόβλεπτο αρχίζει να νιώθει η καρδιά
σα νεογέννητο πρέπει να το αντιμετωπίσεις
χωρίς παρελθόν, χωρίς μιλιά, απλά γυμνό
μάτια διάπλατα χρειάζεται μόνο ν' ανοίξουν
Και μη φοβηθείς
τάχα πως ευθύνη είναι για σένα απαιτητική
και τρέξεις στη γνώριμη μοναξιά σου να τρυπώσεις
Ούτε την αμφιβολία έτσι εύκολα να δεχτείς
πως ξαφνικά καθημερινές συνήθειες θ' αλλάξουν
Κλείσε τα μάτια, χαμογέλασε κρυφά
σκέψου πως όμορφα αισθήματα
ριζώνουν σε ανθρώπους
που μπορούν να νιώσουν....


Μαρία Φουσταλιεράκη 8-6-2016

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

ΑΝΥΔΡΟΣ ΠΟΘΟΣ



Πίστευαν πως τα νοικιασμένα σκηνικά του ερωτισμού
θα έπαυαν στο τέλος παιχνίδια επαναστατημένα να θυμίζουν,
πως πρόστυχα φιλιά είναι ικανά να χορτάσουν ηδονή
με φτηνές φαντασιώσεις να πεθάνουν παρθένες οι αισθήσεις
Μια σκέψη, ακόμα ερεθισμένη απ’ τα φαντασμένα βογγητά
σε βρώμικα σεντόνια πάνω ξαπλώνει
λεκέδες ψηλαφίζοντας, καμβά έψαχνε να βρει στα σκοτεινά
αθόρυβα, τα κοιμισμένα κορμιά δίχως να ενοχλήσει

Ν’ αποτυπώσει μια ένωση έψαχνε
Άνυδρου πόθου την αιωνιότητα να λησμονήσει

Στο κομοδίνο μισογεμάτα ποτήρια βρισκόταν στα δεξιά
σημάδια πενθούσαν από κόκκινα πληγωμένα χείλη
ένα τασάκι υπήρχε στη γυναικεία μεριά την αριστερή
γεμάτο από οικείες μυρωδιές χρησιμοποιημένων σπίρτων
Λένε, τα κορμιά έρωτα σαν χορτάσουν, κοιμούνται αγκαλιά
το αίμα κυλά σε ατομικές φλέβες ξεχνώντας την πρωινή αγωνία
στον αφύλαχτο υπόνομο κρύφτηκε του έρωτα η φωτιά
πριν προλάβει να εξαπλωθεί και κάψει τη διψασμένη πόλη

Ξημέρωσε
Το προγραμματισμένο ρολόι άρχισε βίαια να χτυπά
ο καπνός των τσιγάρων διαλύθηκε από τον ήχο
βλαστήμιες, αναστάτωση επικράτησαν στο δωμάτιο ξαφνικά
με άτακτη φυγή ποδοπατήθηκαν ολοκαίνουριες σόλες

Στην πλάτη της καρέκλας έμειναν να κοιτούν σιωπηλά
μια ηδονή
ένας λυγμός
μια απουσία



Μαρία Φουσταλιεράκη 7-6-2016

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

ΜΑΓΕΥΤΡΑ


Ανώτερη βία ντυνόταν, ρούχα από βραδύς πάντα επέλεγε
στα χρώματα όλα της αδυναμίας, τα υποκριτικά
ησυχία χρειαζόταν χιλιοειπωμένους μύθους να σκεφτεί
πριν αποφασίσει με ποιο τρένο τούτη τη φορά να ταξιδέψει
Στο παγκάκι που ‘χε ξεφλουδίσει ο χρόνος με αγάπη τις μπογιές
ξαπόστασε να μετρήσει γνώριμοι αν είναι οι σφυγμοί του
χιλιόμετρα είχε περπατήσει και είχε κουραστεί
αναρωτιόταν αν όνειρα με προθυμία ακόμα φιλοξενούσε

Για ζωή και θάνατο αποφάσεις χρειαζόταν να παίρνει τακτικά
μοναχικά βήματα ακολουθούσε, τα άλλα μόνο τη μπερδεύαν
νηφάλια προχωρούσε, ν’ ακουμπήσει ροζιασμένα χέρια έτρεμε πολύ
το ένστικτο δηλωμένο αναρχικό, 
χλεύαζε βήμα - βήμα την τελετουργία

Ήξερε με σιγουριά χωρίς χρέωση να χαρίζει αποφάσεις σωστές
περίμενε με υπομονή πάντα να βρεθεί στη σωστή ώρα
μια απερισκεψία θα χαλούσε του σύμπαντος το βηματισμό
νεύμα αθόρυβα έκανε, τα μάτια έκλεισε στην πρώτη ευκαιρία

Να σου μια μαγεύτρα λυγερόκορμη εμφανίστηκε απ’ το πουθενά!
Η ομορφιά του βλέμματος φώτιζε παράταιρα τα ξενικά της ρούχα
κάτι φαινόταν να πουλά σε σάκο μικρό, απ’ έξω χρωματιστό
επίμονα κοιτούσε όποιον δεν άντεχε μέσα του την ακαταστασία
Το χέρι ακούμπησε απαλά στον άπλυτο από καιρό καρπό
στιγμιαία φάνηκαν φτερά που μοιάζαν με λαμπερές της φωτιάς κηλίδες
το βάρος απ τη βία έγινε ξαφνικά πιο ελαφρύ
ο κύβος όταν ερρίφθη ανακούφιση προκάλεσε στο θεωρείο

-         Η αυλαία ντράπηκε να παραμείνει ανοιχτή
σίγουρη έκλεισε θίασο ηθοποιών στο χρόνο δοκιμασμένο -



 Μαρία Φουσταλιεράκη 1-6-2016