ΜΑΓΕΥΤΡΑ

Ανώτερη βία ντυνόταν, ρούχα από βραδύς πάντα επέλεγε

στα χρώματα όλα της αδυναμίας, τα υποκριτικά

ησυχία χρειαζόταν χιλιοειπωμένους μύθους να σκεφτεί

πριν αποφασίσει με ποιο τρένο τούτη τη φορά να ταξιδέψει

Στο παγκάκι που ‘χε ξεφλουδίσει ο χρόνος με αγάπη τις μπογιές

ξαπόστασε να μετρήσει γνώριμοι αν είναι οι σφυγμοί του
χιλιόμετρα είχε περπατήσει και είχε κουραστεί

αναρωτιόταν αν όνειρα με προθυμία ακόμα φιλοξενούσε

Για ζωή και θάνατο αποφάσεις χρειαζόταν να παίρνει τακτικά

μοναχικά βήματα ακολουθούσε, τα άλλα μόνο τη μπερδεύαν

νηφάλια προχωρούσε, ν’ ακουμπήσει ροζιασμένα χέρια έτρεμε πολύ

το ένστικτο δηλωμένο αναρχικό, 

χλεύαζε βήμα - βήμα την τελετουργία

Ήξερε με σιγουριά χωρίς χρέωση να χαρίζει αποφάσεις σωστές

περίμενε με υπομονή πάντα να βρεθεί στη σωστή ώρα

μια απερισκεψία θα χαλούσε του σύμπαντος το βηματισμό

νεύμα αθόρυβα έκανε, τα μάτια έκλεισε στην πρώτη ευκαιρία

Να σου μια μαγεύτρα λυγερόκορμη εμφανίστηκε απ’ το πουθενά!

Η ομορφιά του βλέμματος φώτιζε παράταιρα τα ξενικά της ρούχα

κάτι φαινόταν να πουλά σε σάκο μικρό, απ’ έξω χρωματιστό

επίμονα κοιτούσε όποιον δεν άντεχε μέσα του την ακαταστασία

Το χέρι ακούμπησε απαλά στον άπλυτο από καιρό καρπό

στιγμιαία φάνηκαν φτερά που μοιάζαν με λαμπερές της φωτιάς κηλίδες

το βάρος απ τη βία έγινε ξαφνικά πιο ελαφρύ

ο κύβος όταν ερρίφθη ανακούφιση προκάλεσε στο θεωρείο

-         Η αυλαία ντράπηκε να παραμείνει ανοιχτή

σίγουρη έκλεισε θίασο ηθοποιών στο χρόνο δοκιμασμένο -

 Μαρία Φουσταλιεράκη 1-6-2016