Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ



Είναι κάποιες ημερομηνίες
που πασχίζεις να ξεχάσεις
σαν περνά επέτειος θλιβερή
ανακούφιση νιώθεις μεγάλη
έχεις μπροστά σου πάλι χρόνο
μήπως μπορέσεις να ξεχάσεις
Σαν τον αέρα ο χρόνος κυλάει
κύκλο κάνουν ξανά οι εποχές
έρωτες νέοι δε σ' ακουμπάνε
τίποτα δε μοιάζει σαν ιδανικό
γμτ
πάλι δεν κατάφερα να ξεχάσω
τέτοια μέρα ήταν πριν χρόνια.....


Μαρία Φουσταλιεράκη 29-1-2016

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΑΨΑΝ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ



Λύκο άφησα να μου κατασπαράξει το κορμί
μ’ αντάλλαγμα την ελεύθερη ψυχή του
σαν χόρτασε αίμα και σάρκα αμαρτωλή
πειθήνια μου χάρισε το λουρί του

Κάθε πανσέληνο από λύπηση τον βγάζω βόλτα…

Μαρία Φουσταλιεράκη 29-1-2016

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ


Ουράνια τόξα χωρίς βροχή γεννήθηκαν
απ' των αγνών ανθρώπων τις ψυχές
μαγικά συστατικά όλοι μαζί ανακάτεψαν
τα χέρια μεταμορφώθηκαν σε προσευχές
Η αγάπη τα μάτια μετέτρεψε κοντύλια
άγραφες καρδιές σε λευκώματα σχολικά
την παιδικότητα σαν συνάντησε ο πόνος
χαμόγελα ξαπόστασε μια στάλα απ' τη σκιά


ΦΜ 27-1-2016

ΣΤΗΣ ΠΕΝΑΣ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ



Στης πένας την κλίμακα μοιάζω λεχούδι
μόλις ξεκίνησα νέο κόσμο να εξερευνώ
χάρτινες σκέψεις σ' όμορφη σειρά βάζω
δωρεάν χάρισμα, χωρίς αντάλλαγμα κρυφό

Αν μια στάλα εκτίμησης έχω κερδίσει
μη μ' ονομάζετε ποιήτρια παρακαλώ
λέξη Ιερή η Ποίηση πάντοτε ήταν
δυσεύρετη αμβροσία γι' αγνές ψυχές

Απ' τη γραφή
στην Ποίηση
μια αιωνιότητα είναι ο χρόνος.....


ΦΜ 26-1-2016

ΑΦΥΠΝΙΣΗ



Στην ερωτευμένη ψυχή δεν αρκεί
ένα απλό "σ' αγαπώ" να πει με λόγια
Μελωδικούς τρόπους εφευρίσκει
ασημόσκονη συνέχεια να σκορπάει
στα μονοπάτια ερωτικών στιγμών
Ο μελωδικός ήχος της αγάπης
αφυπνίζει τα παγωμένα κορμιά
που έχουν πέσει σε προσωρινή
χειμερία νάρκη.....

Μαρία Φουσταλιεράκη 24-1-2016

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

ΧΩΝΕΥΤΗΡΙΑ ΨΥΧΩΝ



Ταξιδεύουν αιώνια και δοξάζουν αγνές ψυχές
σε περίσσευμα αγάπης κάνουν τρυφερό ταξίδι
δήθεν θλιμμένες κοιτάζουνε απρόσωπες μορφές
νεκροζώντανες σάρκες αποφεύγουνε το χώμα

Μηρυκάζουν σ' αγέλαστα κολαστήρια και φτύνουν
μήτε πατούν σταθερά στον κόσμο των ζωντανών
μήτε πλέουν απαλά στη γαλήνη των πεθαμένων
υποκριτές στη ζωή και στο θάνατο από συνήθεια
άνθρωποι λογίζονται ματώνοντας την υποκρισία

- Η νιότη πάντα θα δοξάζει τη Ζωή
σκυτάλη ματωμένη αν δεν πιάσει –

Μαρία Φουσταλιεράκη 24-1-2016

ΣΩΠΑΣΕ





Σώπασε κι έλα απόψε αγκαλιά
στην Αγάπη να πούμε παραμύθια
Έρωτα να κάνουμε στα σκοτεινά
σκοτώνει τους δράκους η Αλήθεια...


Μαρία Φουσταλιεράκη 23-1-2016

ΑΔΙΣΤΑΚΤΑ ΜΑΤΙΑ



Αδίστακτα μάτια άξαφνα αρχίσατε
λυσσαλέο πόλεμο με την καρδιά
βλέμμα αγαπημένο πάλι ταιριάξατε
στιγμή φευγαλέα σε άγνωστη ματιά
Λήθαργο προσωρινό απότομα ξυπνήσατε
απολαυστική βορά ρημαγμένης αγκαλιάς
μάτια της θλίψης χωρίς ντροπή κλονίσατε
πόθους παλιούς ξεχασμένης παρηγοριάς...

- Ορκίζομαι πως κάποτε την τόλμη θα βρω
και μόνιμα από σας θ' απαλλαγώ-


Μαρία Φουσταλιεράκη 23-1-2016

ΔΙΑΦΥΓΟΝΤΑ ΚΕΡΔΗ



Σ' όλους καυχιόνταν πως τη Ζωή
είναι πολύ ικανός να κοροϊδέψει
κέρδος απ' τις αγάπες ζητούσε μόνο
τέχνη είχε μετατρέψει τη ζητιανιά
Βιαστικά γεράματα τώρα τον βρήκαν
να καταριέται στο πεζοδρόμιο σιωπηλά
διαπραγματεύσεις με τον Έρωτα να κάνει
για διαφυγόντα κέρδη του υπαρξιακά...


Μαρία Φουσταλιεράκη 22-1-2016

ΑΓΚΑΛΙΑ



Μη θλίβεσαι άγνωστη ελκυστική καρδιά
μία αγκαλιά δέχομαι να σου παραχωρήσω
θα σ' αφήσω να μ' αγγίξεις λίγο τρυφερά
μα σαν ξημερώσει η αυγή πρέπει να φύγω....


Μαρία Φουσταλιεράκη 21-1-2016

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ



Δόξες δανεικές, της οκάς μετάλλια τιμητικά
συλλέγουν με καμάρι ανάξιοι αγαπημένοι
έρωτες που τους πόνεσαν κοιμίζουν κρυφά
σε φρεσκοσιδερωμένα ανίδεα νέα σεντόνια

Όνειρα ιερά υπνωτίζουν με λόγια αισθησιακά
νέους θησαυρούς όταν βλέπουν πως φυλάνε
να μεγαλώσουν πασχίζουν κλεμμένη συλλογή
συμμάχους νύχτες ερωτικές βιαστικά ληστεύουν

Ανθρωπάρια κενά ντύνονται δήθεν ρομαντισμό
άρωμα ακριβό καλύπτουν της ψυχής τη βρώμα
αντιπερισπασμό σκέφτηκαν στην πορεία ιδανικό
ποιητικά λόγια ταΐζουν άδεια στομάχια ερωτευμένα

Χωρίς ντροπή!
-απ’ το λεξικό έχουν σβήσει τέτοιες λέξεις-

Αναλφάβητοι και ξιπασμένοι εραστές
μονάχα με ανορθόγραφες προσδοκίες
γλυκόπικρες παγίδες ξέρουν να πλέκουν


Μαρία Φουσταλιεράκη 20-1-2016

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ



Ένα αργόσυρτο αχ απλώθηκε
στ' αγουροξυπνημένα χείλη
και βολεύτηκε αναπαυτικά
"Κάντε ησυχία" ψιθύρισαν
σκανταλιάρικα τα όνειρα
θα ξυπνήσει η καθημερινότητα
και θα μας την κλέψει πάλι...

Μαρία Φουσταλιεράκη 20-1-2016

ΨΥΧΗ



Η ψυχή απ' όταν έμαθε
στη μοναξιά να μπουσουλάει
Ποίηση κάθε μέρα την ταΐζει
για να παραμείνει ζωντανή.


Μαρία Φουσταλιεράκη 19-1-2016

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΨΕ


Πού είσαι απόψε να μου δείξεις το φεγγάρι
μια μάγισσα ζήλεψε και σου πήρε τη φωνή
κρυφή βόλτα στον Έρωτα για να μου κάνεις
δειλά σε όνειρο πασχίζει να μεταμορφωθεί

Πού είσαι απόψε να με κρύψεις αγκαλιά σου
δεμένο βλέμμα στ’ άγγιγμά σου να υποταχτώ
ψιθύρισέ μου το πιο ευφάνταστο παραμύθι
να γαληνέψεις πόθους μέσα μου και καημό

Πού ήσουν χθες που σε πρόσμενα να έρθεις
κύκλους να κλείσω σκοτεινούς σαν μαχαιριές
σε κρεβάτια άλικα σε σέρνουν να γητεύεις
κλειστά αυτιά και πώς ν’ ακούσεις άλλες φωνές


Μαρία Φουσταλιεράκη 18/1/2016

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

ΕΒΓΑΛΕ ΨΥΧΡΑ ΑΠΟΨΕ, ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ



Έβγαλε ψύχρα απόψε
θα τυλιχτώ στο σεντόνι
και θ' αφήσω
το ένα μου χέρι
απ' έξω
για τιμωρία

Για να μπορούν
να μ’ αγγίζουν ξεδιάντροπα
 -όσο εγώ θα ονειρεύομαι-
ερωτικές φαντασιώσεις
που δεν έζησα ακόμα
και να μου ψιθυρίζουν 
υποσχέσεις στο κοιμισμένο αυτί

Η σιωπή της βραδιάς
το σκοτάδι το διεγερτικό
και ο πόθος
θα υπογράψουν
ανίερο συμβόλαιο
με μια σταγόνα αίμα

Η μικροσκοπική πληγή
απ’ το δείκτη μου
θα με κάνει το πρωί
ν' αναρωτιέμαι...
πάλι...


Μαρία Φουσταλιεράκη 17/1/2016

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ



Ερωτευμένοι κανίβαλοι
όταν πόθους υμνούν
πρωτόγονους βωμούς
σε σεντόνια φτιάχνουν
ακούραστοι τις αγάπες
λατρευτικά τεμαχίζουν
προσάναμμα ιδανικό
για να πυρώνουν φωτιές
Σε σύγχρονους ποιητές
τότε μεταμορφώνονται
αναίσχυντα απαγγέλουν
χιλιοειπωμένους στίχους
σε ματωμένες δικαιολογίες
τα τσεκούρια τροχίζουν
και το επόμενο δείπνο
μ’ επισημότητα καλούν


Μαρία Φουσταλιεράκη 15-1-2016

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

ΞΗΛΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ


Σκέφτηκα βολική πως είναι ώρα
ξηλωμένα παλιά όνειρα να μπαλώσω
σε σεντούκι ξεχασμένα αναπαύονται
κάτω απ’ τα στρωσίδια του χειμώνα
Διάλεξα πανέμορφη διάφανη κλωστή
με ζήλο ξεκίνησα μα κι απροθυμία
ανέγγιχτο από σκέψεις μπάλωμα
σύννεφο αέρινο ήθελα να μοιάζουν
Επιτυχημένα τη δουλειά σαν τέλειωσα
στα ξηλωμένα λόγια δεν αντιστάθηκα
μα ούτε κλωστή στάθηκε ανθεκτική
ούτε βελόνα μπόρεσε να τα τρυπήσει
αερικά γίνανε, καπνός με βάρος ειδικό
καμιά τεχνική άξια να τα επιδιορθώσει
Το αποτέλεσμα έμοιαζε παράταιρο πολύ
επαγγελματίες μοδίστρες τώρα θρηνούνε
και χέρια που κουράστηκαν λυπούνται
Μπήκαν τα σύνεργα στη θέση τους ξανά
νόημα σ' αποφόρια αρνήθηκαν να δώσουν
καλύτερα μαζί με σκουπίδια να πεταχτούν
        - απ’ την αρχή εκεί ανήκαν -


Μαρία Φουσταλιεράκη 14-1-2016

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

ΣΥΜΒΟΥΛΗ


Ο εαυτός που παρουσιάζεις
είναι ολότελα ψεύτικος
μα παραδέχομαι, ελκυστικός
Επιδίωξε στ' αλήθεια να γίνεις
ο άνθρωπος
που τόσο καλά προσποιείσαι

Θα εκπλαγείς!
Θυμήσου τα λόγια μου!

Άξιο πλάσμα θα ‘σαι τότε
για ν’ αγαπήσεις
και ν’ αγαπηθείς πραγματικά...

Μαρία Φουσταλιεράκη 12-1-2016

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ


Υποσχέσεις όμορφες ελκυστικές
πόρνες φτηνές πώς καταντήσατε!
Ερωτευμένες ονειρεύεστε να 'στε
σαν μεγαλώνει η νύχτα με μοναξιά
Λίγα ερωτόλογα μάθατε παπαγαλία
σ' επαναληπτικό μονόλογο βαρετό
Ξεχνάτε αντίτιμο κάποτε να ζητάτε
κι έτσι 
ούτε πόρνες
ούτε ελκυστικές
δεν μπορείτε να ονομάζεστε πια...


Μαρία Φουσταλιεράκη 11-1-2016

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

ΛΙΠΟΤΑΞΙΑ


Μη θαρρείς πως κάθε λιποταξία
στεφανώνεται με πικροδάφνες
ανίερη μάχη είναι κάθε έρωτας
θαυμάζει τις ήττες με σεβασμό
στο ματωμένο πεδίο της μάχης
και ξένα παράσημα σκυλεύει...


Μαρία Φουσταλιεράκη 10-1-2016

ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ


Σαν έρωτας εξατμίστηκε
λιποτάκτης και σκοτεινός
η νύχτα αναστέναξε
κραυγή πνιγμένη
ελευθέρωσε
σιωπηλού οργασμού
σαν η ψυχή θυμάται
τα προδομένα της φιλιά....


Μαρία Φουσταλιεράκη 9-1-2016

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

ΕΡΩΤΟΛΟΓΑ

                                                        Edvard Munch, The kiss, 1897

Όλα τα ερωτόλογα που ειπώθηκαν από σένα
πίσω απ’ την εξώπορτα κούρνιασαν και πεινούν
αναποφάσιστα στέκονται δεν ξέρουν πού να πάνε
λουλουδιασμένη χίμαιρα, συνήθισαν με τον καιρό

Σιγανά την πόρτα ξεκλειδώνω πάντα όταν φεύγω
με παράξενη λαχτάρα βάζω το κλειδί σαν γυρνώ
κουτάβια μ’ άτσαλα παιχνίδια με καλωσορίζουν
λύπηση μου προκαλούν μήπως τα ταΐσω στεναγμό

Άνθρωποι σαν φεύγουν έρωτας μετά ακολουθεί
φάντασμα γίνεται, ημιπολύτιμο ενέχυρο αφήνει
το τέλος να στοιχειώνει κάποιες όμορφες στιγμές
για λίγο, μέχρι να πάρει τη θέση που του πρέπει
τραγουδισμένο πάντοτε στον ξεχασμένο χρόνο
ζωγραφισμένο αέρινα στη δοξασμένη λήθη
μα στη δροσιά της ζωής δεν αρμόζει να περιμένει

Μαρία Φουσταλιεράκη  9-1-2016

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

                                                 Diego Velazquez, Vennus at her mirror



Γυμνή στέκεται στα σκοτεινά
θαυμάζοντας τον καθρέφτη
χαϊδεύει το σώμα διστακτικά
αποτυπώματα αχνά ακολουθεί
Ξεχασμένα φιλιά αντικατοπτρίζουν
προσδοκίες που άξαφνα θυμήθηκε
ήρεμα αναπαύονται μέσα σ’ όνειρα
και ας τα λησμόνησε για μια στιγμή


Μαρία Φουσταλιεράκη 8-1-2016

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

ΞΕΠΛΕΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

                                                             John william waterhouse - The Lady Of Shalott

Ξύπνησε αργά με ανάγκες μουδιασμένες
παράξενο που δεν ήξερε πώς να αισθανθεί
διστακτικά πιάνει κουβάρι σε σχήμα καρδιάς
κάνοντας τη γενναία μεθοδικά το ξετυλίγει

Το πρώτο τραχιά υφή με χρώμα μουντό
επόμενο χνουδωτό σαν αγκαλιά φωτεινό
το τρίτο ένα κατακόκκινο φιλί αισθησιακό

Συνέχισε επιτακτικά ως το τέλος άχαρη δουλειά 
κάθε καινούργια κλωστή αταίριαστη ονομάζει
απόκαμε στην τελευταία έχοντας απογοητευτεί
χρειάζεται αλλού να ψάξω, σθεναρά αποφασίζει
καλύτερα να πλέξω κάτι πρακτικό, το κουβάρι αρκεί
βόλτα μοναχική στη θάλασσα πάντα καλό μου κάνει
και ένα τέτοιο υπέροχο πλεχτό ζεστή θα με κρατάει



Μαρία Φουσταλιεράκη 7-1-2016

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

ΌΠΟΙΟΣ


Όποιος ξέρει αγάπη τι σημαίνει
λάθη αλλουνού δε συγχωρεί
-έτσι το μικρό Θεό κάνει-
συγχωρεί το δικό του εγωισμό
γιατί γεννήθηκε μικρός μα σημαντικός
-αμαρτία δεν είναι, αλλά ανθρώπινη φύση-
ο μοναδικός άνθρωπος
που πραγματικά με πάθος θα ερωτευτείς
αληθινά και χωρίς όρους θ’ αγαπήσεις
ως το τέλος της ύπαρξής σου
είναι ο ίδιος σου ο εαυτός

Μαρία Φουσταλιεράκη 6-1-2016

ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ


Απ’ την αρχή η συμφωνία ήταν σιωπηλή
εσύ θα έλεγες παραμύθια
εγώ θα έκανα πως πιστεύω

Άκου, έλεγες,
ρυθμικά χορεύει η βροχή σαν αγκαλιάζει
τη δική μας παντοτινή αγάπη
μα στο δικό σου αυτιστικό κόσμο
οι σταγόνες παράφωνα τραγουδούν

Κοίταξε, έλεγες,
η Μοίρα γράφει κεφαλαία τα ονόματά μας
μα τα σημάδια μετέφραζες ανορθόγραφα
τί και αν έλεγες πως ήσουν λεξηπλάστης
είναι κουραστικό σε λεξικά συνέχεια να ζεις

Όμως και γω δεν ήμουν ειλικρινής
ζούσα τις στιγμές σαν να ήταν για πάντα
γνωρίζοντας ακριβώς την ημερομηνία λήξης
δεν ήθελα ν’ αθετήσω συμφωνίες,
μόνο μη μου κάψει τα φτερά ο έρωτας
ένστικτο αυτοπροστασίας ονομάζεται θαρρώ
απ΄τους ειδικούς…

Μαρία Φουσταλιεράκη 6-1-2016

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

ΘΕΩΡΕΙΟ


Καθισμένος αναπαυτικά σε ατομικό θεωρείο
διάσημος κριτικός θεατρικών παραστάσεων
ερωτική πράξη παρακολουθεί σε σκηνή μακρινή
με κιάλια χρυσά και υψηλές προσδοκίες

Αταίριαστο μειδίαμα το έργο των πρωταγωνιστών,
πολυκαιρισμένο το βλέμμα στα πέτρινα στήθη,
σπίθα μουχλιασμένη σε πάθος με αγκομαχητά

Χάσιμο χρόνου, απογοητευμένος μονολογεί,
έχω συναντήσει και ποιο πειστικές ερμηνείες
στο ενεργητικό μου…


Μαρία Φουσταλιεράκη 5-1-2016

ΑΚΟΥ ΤΙ ΘΕΛΩ ΑΠΟ ΣΕΝΑ



Έγραψε στην πρώτη σελίδα του νέου ημερολογίου
με καλλιγραφικά κατακόκκινα γράμματα:
2016 άκου τί θέλω από σένα!
Να με κάνεις συνέχεια να χαμογελάω!
Δε χρειάζομαι εγώ τ' ακατόρθωτα και τ' ανέφικτα για να'μαι ευτυχισμένη.
Συνηθίζω εύκολα στα όμορφα πράγματα και στα απλά.
Στο γλυκό σταφυλάκι ας πούμε και στο πράσινο τσάι με γεύση λεμόνι.
Τα περίπλοκα και τα δυσνόητα δεν τα θέλω,
φοβάμαι πως κρύβουν μέσα τους μπερδεμένα απωθημένα,
κρύα κενά και κάνουν γκρίζα κατάληψη στις ψυχές των ανθρώπων.
Το δρόμο για να'μαι χαρούμενη στον έδειξα.
Υπογραφή
Ξέρεις εσύ!


Μαρία Φουσταλιεράκη 4-1-2016

ΒΟΛΙΚΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ


Μακάρι κάποιος να τολμήσει
με φωτιά να ξαναβαφτίσει
όλα τα ρήματα της αγάπης
όλα τα ουσιαστικά του πάθους
όλες τις μετοχές του έρωτα
Τσαλακώθηκαν απ’ τη χρήση
γι’ αυτό οι άνθρωποι σταματήσαμε
να καταλαβαίνουμε τί νιώθουμε
Ξεγελασμένοι διαχρονικοί ποιητές
άραγε στριφογυρίζετε νευρικά
στους λουλουδιασμένους τάφους σας;
Δηλητηριασμένα βέλη έγιναν οι στίχοι σας
σε αδέξια χέρια αδαών τοξοβόλων
και βολικά προσχήματα παντοτινών ερώτων…


Μαρία Φουσταλιεράκη 5-1-2016

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ

                                                      Francois Leopold Kovaksky


Όποτε έπρεπε σε τάξη να βάλω
σε ορθή φορά
συναισθήματα και σκέψεις
θυμόμουν την τυφλόμυγα
Τα μάτια έδενα τότε με μεταξωτό μαντήλι
κι εσύ γέλαγες
Τον εαυτό μου προστάτευα
απ’ τ’ ανύπαρκτα που ‘χα ανάγκη να δω
Γι’ αυτό μονάχα τυφλή
ξεχώριζα πραγματικότητα από φαντασία
Οι άνθρωποι πέφτουμε
αθώα θύματα δικών μας προσδοκιών
Δεν είναι συναισθηματική δυσλειτουργία αυτό
αναγκαιότητα για ποίηση στη ζωή μας είναι…


Μαρία Φουσταλιεράκη 4-1-2016

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

ΠΑΛΙΑΤΖΗΣ


Καφέ πρωινό απολάμβανα νωχελικά
σκέτο διπλό σε φλιτζάνι αγαπημένο
όνειρα βραδινά αναμόχλευε ο νους
ηρεμία στην ψυχή απλά κυριαρχούσε

Έξω η βροχούλα χόρευε μεθυστική
κυρά ξέπλενε επίμονα τους δρόμους
λάσπες και χιόνια όλα να διαλυθούν
γοβάκια ορέγονται εκεί να περπατούνε

Αντρική φωνή στεντόρεια και δυνατή
μπερδεύεται στην πρωινή ιεροτελεστία
φώναζε ο γραφικός παλιατζής στη γειτονιά
αγοράζω μισοτιμής παλιωμένες ευκαιρίες
όνειρα που κοιμούνται σ’ αιώνια πατάρια
λόγια τσουβάλια αγορασμένα με την οκά
μπαλωμένα λόγια για παντοτινές αγάπες


Μαρία Φουσταλιεράκη 3-1-2016

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ



Βάλσαμο υπομονετικό σε κρύσταλλο ακριβό
χρόνο περίμενε ν’ ανοίξει ερμητικά καπάκια
κλαδί ελιάς στεφάνωνε τ’ αναπάντεχα κενά
δάκρυ μη γεννηθεί και ματώσει λευκό μαντήλι

Αινιγματικά χαμόγελα γράφαν μέσα οι συνταγές
σοφός αλχημιστής δειλά μα σθεναρά κεντούσε
σε αρχαίους δρόμους περιπλανιόταν η βρωμιά
δισάκι με βότανα και γιατρικά πολλά είχε μαζέψει
απλόχερα μοίραζε μόνο σ΄αυτούς που εκτιμούσε

Ποτέ δε νοιαζόταν λόγια να πει πάρα πολλά
αγωνιούσε πάντα για των λέξεων το φθόνο
μην ακουμπήσουν και σπιλώσουν δέρμα απαλό
μαυρισμένες φιλικές ψυχές μην τ’ ακουμπήσουν

Εμφανιζόταν μαγικά την κατάλληλη στιγμή
ακόμα και ριψοκίνδυνα αν κάποτε οδηγούσε
ζωή μ’ αγάπη μέσα του ζεστή βροχή κυλούσε
αισιοδοξία όλο χάριζε, γέλαγε και προχωρούσε

Μαρία Φουσταλιεράκη 2-1-2015

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016

ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ



Βαλσαμωμένος αετός κατέχοντας ισορροπία σταθερή
στις μύτες του ονειρεύεται το κατώφλι νέου κόσμου
ταξιδιάρικο βλέμμα στέλνει μακριά σε καινούργια γη
λέξεις δειλές σ’ απρόσωπες σιωπές όλα τα μεταφράζουν

Στα μαρμαρωμένα στήθη ζητά προστασία να κουνηθεί
μισή ζωή να βρει και ν’ αποδράσει μια κατάλληλη ώρα

Οι καρφωμένες μύτες να πετάξουνε τον εκλιπαρούν
πουπουλένια όνειρα τολμούν από καιρό να ζωγραφίζουν
γενναιόδωρα,  χωρίς όρους και σκλαβιάς συναλλαγές 
νοσταλγία μόνο να μυρίζει ζώντας πάντοτε μ' ελευθερία

Θυμάται κάποτε άλλο εγχείρημα που ‘χε αποτολμηθεί
μα κάλπικο ήτανε, κάηκαν τότε όλες οι προσδοκίες 
πεισματικά αρνούνται ως σήμερα επούλωση οι πληγές
αλλιώς στα θαύματα πρέπει ν’ αρχίσουν να πιστεύουν

Βαλσαμωμένα νοήματα από ανάγκη είχαν φτιαχτεί
καμιά ευτυχία δε χαρίζεται με σαφείς οδηγίες χρήσης
όσο αντέχει κάθε οντότητα λέει τάχα αγαπά παντοτινά
από αιώνες όμοια παίζεται σκληρά το ερωτικό παιχνίδι

Κάποτε, σπάνια, γεννιούνται και αετοί ιδεαλιστές
φόβους τρανούς κοιτούν κατάματα και σαρκάζουν
εγώ, φωνάζουν, κυρίαρχος είμαι όλου του καημού
εγώ μονάχα ξέρω τον εαυτό μου με δόλο να νικάω!


Μαρία Φουσταλιεράκη 1-1-2016