Βάλσαμο υπομονετικό σε
κρύσταλλο ακριβό
χρόνο περίμενε ν’ ανοίξει ερμητικά καπάκια
κλαδί ελιάς στεφάνωνε τ’ αναπάντεχα κενά
δάκρυ μη γεννηθεί και
ματώσει λευκό μαντήλι
Αινιγματικά χαμόγελα
γράφαν μέσα οι συνταγές
σοφός αλχημιστής δειλά μα
σθεναρά κεντούσε
σε αρχαίους δρόμους
περιπλανιόταν η βρωμιά
δισάκι με βότανα και
γιατρικά πολλά είχε μαζέψει
απλόχερα μοίραζε μόνο σ΄αυτούς
που εκτιμούσε
Ποτέ δε νοιαζόταν λόγια να
πει πάρα πολλά
αγωνιούσε πάντα για των
λέξεων το φθόνο
μην ακουμπήσουν και
σπιλώσουν δέρμα απαλό
μαυρισμένες φιλικές ψυχές
μην τ’ ακουμπήσουν
Εμφανιζόταν μαγικά την
κατάλληλη στιγμή
ακόμα και ριψοκίνδυνα αν
κάποτε οδηγούσε
ζωή μ’ αγάπη μέσα του
ζεστή βροχή κυλούσε
αισιοδοξία όλο χάριζε,
γέλαγε και προχωρούσε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...