ΠΑΛΙΑΤΖΗΣ

Καφέ πρωινό απολάμβανα νωχελικά

σκέτο διπλό σε φλιτζάνι αγαπημένο

όνειρα βραδινά αναμόχλευε ο νους

ηρεμία στην ψυχή απλά κυριαρχούσε

Έξω η βροχούλα χόρευε μεθυστική

κυρά ξέπλενε επίμονα τους δρόμους

λάσπες και χιόνια όλα να διαλυθούν

γοβάκια ορέγονται εκεί να περπατούνε

Αντρική φωνή στεντόρεια και δυνατή

μπερδεύεται στην πρωινή ιεροτελεστία

φώναζε ο γραφικός παλιατζής στη γειτονιά

αγοράζω μισοτιμής παλιωμένες ευκαιρίες

όνειρα που κοιμούνται σ’ αιώνια πατάρια

λόγια τσουβάλια αγορασμένα με την οκά

μπαλωμένα λόγια για παντοτινές αγάπες

Μαρία Φουσταλιεράκη 3-1-2016