ΑΣ ΤΑ ΦΟΡΤΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΚΟΡΑ

Όταν η καθημερινότητα καμιά φορά γίνεται δύστροπη, απαιτητική και γκρινιάρα και καταφέρνει να μας αποσυντονίζει, να μας στεναχωρεί και να μας δυσκολεύει, δεν πειράζει.

Στο πρόγραμμα είναι κι αυτό.

Θα ήταν βαρετό κι ανούσιο να ήταν κάθε μέρα η ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα.

Καμιά φορά πρέπει να χαθεί κάτι για να καταλάβουμε τη σημαντικότητά του.

Αν κάθε βράδυ, για παράδειγμα, κοιμόμαστε ήρεμα και βαθιά, το θεωρούμε δεδομένο. Αρκεί ένα βράδυ αϋπνίας για να μας κάνει να δούμε την πραγματική αξία του ήρεμου ύπνου.

Αρκεί ένα γερό καυγαδάκι με τον αγαπημένο μας για να καταλάβουμε την ομορφιά της συντροφικότητας.

Αρκεί να χάσουμε για λίγο το μπούσουλα για να εκτιμήσουμε το μέτρο.

Γενικά περισσότερο μαθαίνουμε απ' αυτά που χάνουμε προς στιγμήν παρά απ' αυτά που έχουμε καθημερινά, δεδομένα και σίγουρα.

Σήμερα που είναι Κυριακή αν έχουμε θέματα και ζητήματα που μας ταλανίζουν, προτείνω να τα φορτώσουμε στον κόκορα ως αύριο και να περάσουμε χαρούμενα τη μέρα με τους φίλους, την οικογένεια και τους αγαπημένους μας.

Δεν είναι κακό.

Από παιδιά ακούγαμε συχνά πυκνά γι αυτό τον περιβόητο κόκορα απ' τους γονείς μας, άσχετα αν κανείς μας δεν τον έχει δει ποτέ να του πει ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Αν κάποιος γνωρίζει σε ποιο κοτέτσι ζει αυτός ο Μαθουσάλας μας το πει κι εμάς.

Μαρία Φουσταλιεράκη 11-9-2016