ΙΔΑΝΙΚΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΣΑ ΝΑ ΞΕΠΗΔΗΣΑΝ ΑΠΟ ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ…

Στις αποσκευές τους κάποιοι έρωτες κουβαλούν μαζί τ’ άπλυτά τους. Αυτοί οι έρωτες είναι από τη φύση τους εκλεκτικοί και τεμπέληδες και σίγουρα υπεράνω φασίνας. Δε θα τους δεις ποτέ να βάζουν πλυντήριο (δεν έχουν μόνιμη κατοικία) ή να πλένουν στο χέρι (θέλει κόπο), τα λερωμένα τους ρούχα.

Αυτό είναι μια δουλειά που την αναθέτουν με αρκετή ευκολία σε άλλους.

Παράδοξο ακούγεται να θέλει κάποιος να πλύνει τα ρούχα ενός αγνώστου.

Όμως ο άνθρωπος είναι από τη φύση του αδύναμος και ατελής και πέφτει εύκολα σε καλοστημένες συναισθηματικές παγίδες αν κάποιος τον έχει πλησιάσει με δόλο κι απώτερο σκοπό και εκείνος δεν έχει αναπτύξει τις άμυνες που χρειάζονται για να προστατευτεί.

Σε πολλές περιπτώσεις την πατάμε στον έρωτα οι άνθρωποι. Τις περισσότερες φορές δεν παίρνουμε καν χαμπάρι πώς συμβαίνει ή την ώρα που συμβαίνει.

Το καταλαβαίνουμε μονάχα όταν καθόμαστε απορημένοι να κοιτάμε τον κουρνιαχτό που ‘χει αφήσει ο απόλυτος έρωτας όταν έφυγε τρέχοντας. Νύχτα κατά προτίμηση.

Εμείς μπορεί να νομίζουμε πως ζούμε έναν έρωτα ιδανικό. Είτε πραγματικό, είτε διαδικτυακό. Και μάλιστα τόσο τέλειο, σα να ξεπήδησε μόλις από σελίδες παραμυθιού. Αλλά δυστυχώς δε συμβαίνει πάντα έτσι.

Στην περίπτωση που έχουμε πέσει θύμα πλάνης, ζούμε έναν ονειρεμένο κι απόλυτο έρωτα και προσπαθούμε να τον κρατήσουμε κρυφό από τα φθονερά μάτια των ξένων.

Νιώθουμε απίστευτα τυχεροί και ευλογημένοι που βρήκαμε το άλλο μας μισό. Αυτό που περιμέναμε να συμβεί μια ολόκληρη ζωή.

Και το θαύμα είναι πως ούτε καν τον ψάξαμε.

Μας χτύπησε την πόρτα εκεί που δεν το περιμέναμε. Αιφνιδιασμένοι του ανοίξαμε και τον καλωσορίσαμε. Τον βάλαμε να κάτσει στο σαλόνι και τον κεράσαμε κάτι να δροσιστεί. Έπειτα του παραχωρήσαμε την κρεβατοκάμαρά μας, το κορμί μας και βεβαίως πριν απ’ όλα την καρδιά μας.

Νομίζουμε πως πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας και μακαρίζουμε κάθε μέρα την καλή μας τύχη.

Θαρρείς κι ο άνθρωπος αυτός ήξερε ακριβώς όλες τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τους ευσεβείς πόθους και τις λαχτάρες μας.
Η συμπεριφορά του απέναντί μας είναι λες και είναι κατά παραγγελία.

Μας λέει αυτά ακριβώς που παρακαλούσαμε ν’ ακούσουμε

Μας φέρεται ακριβώς έτσι όπως μας αρέσει να μας συμπεριφέρονται

Μας δείχνει τη φροντίδα και την αγάπη του με τον τρόπο ακριβώς που έχουμε ανάγκη εμείς να τη δεχτούμε

Μας κάνει να νιώθουμε μοναδικές στο πλευρό του

Θαρρείς κι αυτή τη σχέση την έχουμε παραγγείλει για να ταιριάζει μονάχα σε μας. Μια σχέση κατόπιν προσωπικής παραγγελίας.

Αυτό ακριβώς είναι όμως κατά βάθος. Σχέση κατόπιν παραγγελίας. Ας ακούγεται τραβηγμένο ή εξωφρενικό, δυστυχώς συμβαίνει γύρω μας και μάλιστα πιο συχνά απ’ όσο νομίζουμε.

Μια τέτοια ψεύτικη σχέση είναι απόλυτα χειριστική και έχει συμπεριφορά ανήθικη και με χωρίς έλεος.

Είναι μεθοδευμένη, προμελετημένη και με οδηγίες χρήσης που εμείς τις έχουμε δώσει, χωρίς καν να το καταλάβουμε, με τις ατέλειωτες προσωπικές συζητήσεις και λεπτομέρειες που έχουμε δώσει κατά τη διάρκειά της, για τη ζωή μας.

Οι άνθρωποι που κρύβουν το πρόσωπό τους πίσω από τη μάσκα του αιώνιου και ιδανικού, μα ψεύτη  έρωτα, προκειμένου να κερδίσουν αυτό που θέλουν από σένα, γίνονται ακριβώς αυτό που έχεις εσύ ονειρευτεί.

Γιατί αν πειστείς πως στο πρόσωπό του βρήκες την ιδανική αγάπη, τον ιδανικό σύντροφο, την ιδανική σχέση, σίγουρα θα μειώσεις στο ελάχιστο, για να μην πω ότι θα εξαλείψεις παντελώς, τις άμυνες της λογικής και θα βαδίζεις μόνο με το συναίσθημα.

Το συναίσθημα όμως είναι δυστυχώς τυφλό. Δε μπορεί να δει καθαρά ούτε στο φως, ούτε στο σκοτάδι.

Με χωρίς άμυνες απέναντι σ’ ένα επιτήδειο εραστή, είναι ακριβώς σαν να χαρίζεις με τη θέλησή σου σ’ ένα κλέφτη τα κλειδιά του προσωπικού σου θησαυροφυλακίου.

Του δίνεις την άδειά σου να μπαίνει όποτε θέλει εκείνος και να κλέβει ό,τι χρειάζεται και ό,τι του γυαλίζει στο μάτι.

Στην ουσία βέβαια δεν είναι κλοπή. Να είμαστε δίκαιοι. Οικειοθελής παραχώρηση είναι. Αλλά επειδή η παραχώρηση έγινε με δόλια μέσα, στην ουσία είναι απάτη.

Καθημερινά, ο δήθεν ερωτευμένος, επισκέπτεται το θησαυροφυλάκιό σου, κοιτάζει τα καλούδια και σου ζητά αυτά που χρειάζεται εκείνη τη στιγμή.

Με πειθώ, με θράσος, με παρακάλια, με το ζόρι, με αγάπη, με ταξίματα. Ανάλογα πάντα με τις συγκυρίες και τις στιγμές, ζητά αγάπη, στοργή, φροντίδα, προσοχή, αποκλειστικότητα, τρυφερότητα, ερωτικές στιγμές, όνειρα, χρήματα, δόξα, συντροφικότητα, παράταση χρόνου και ό,τι άλλο τέλος πάντων θέλει να έχει.

Μερικές φορές είναι άπληστος. Σου αδειάζει όλους τους θησαυρούς που έχεις συγκεντρώσει με μεγάλο κόπο, ενώ άλλες φορές σου αφήνει κάτι ελάχιστο για ενθύμιο.

Το αν θα τα πάρει όλα ή όχι, εξαρτάται απ’ το πόσο πεινασμένο είναι εκείνη τη στιγμή μέσα του το συναισθηματικό βαμπίρ.
Αν είσαι τυχερός και είναι λίγο πεινασμένο, οι απώλειες δε θα ‘ναι εντελώς καταστροφικές.

Αν όμως το πετύχεις να ‘ναι ξελιγωμένο απ’  τη συναισθηματική πείνα, τότε δυστυχώς τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ άσχημα.

Δε θ’ αφήσει φεύγοντας, ούτε αέρα για ν’ αναπνέεις.
Θα σε στραγγίξει ακόμα κι απ’ το νερό που χρειάζεσαι για να παραμείνεις στο ελάχιστο ζωντανός.

Πέφτοντας στα δίχτυα ενός τέτοιου καλοστημένου έρωτα, το μόνο σίγουρο είναι πως ξεμπερδεύοντας απ’ αυτόν, όποτε και αν, δε θα ‘σαι ο ίδιος άνθρωπος πλέον.

Θα είσαι ο ίδιος δηλαδή φυσιογνωμικά , αλλά μέσα σου θα είσαι διαφορετικός.

Το πώς θα διαχειριστεί κανείς αυτή την περιπέτεια, γιατί περιπέτεια είναι στην ουσία κι όχι σχέση, εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία, τα πιστεύω, την παιδεία, τις μέχρι τώρα εμπειρίες και κυρίως από τη συναισθηματική ωριμότητα που έχει τη στιγμή εκείνη το εκάστοτε θύμα.

Στη χειρότερη των περιπτώσεων θα κάνει πολύ καιρό να συνέλθει και κυρίως να ξαναεμπιστευτεί σε άνθρωπο την καρδιά του.

Στην καλύτερη, αφού περάσει ο καιρός που χρειάζεται για να συνέλθει απ’ το σοκ, θ’ αναρωτηθεί για ποιό δικό του ψυχολογικό λόγο σχετίστηκε μ’ ένα τέτοιο άνθρωπο.

Επίσης θα θελήσει να μάθει για ποιο λόγο είχε τόσο ανάγκη να πιστέψει σε παραμύθια εκείνη την εποχή.

Ό,τι μας συμβαίνει, εμείς το επιλέγουμε. Τίποτα δε γίνεται τυχαία ή κατά λάθος. Ό,τι κάνουμε και ό,τι ζούμε είναι επιλογή μας γιατί προφανώς αυτό χρειαζόμαστε τη στιγμή εκείνη.

Επίσης έχουμε ανάγκη να πάρουμε ένα μάθημα ζωής.

Αν έχουμε δικά μας άπλυτα ρούχα στις αποσκευές μας, δηλαδή ζητήματα που δεν έχουμε λύσει και αφορούν την προσωπικότητα και τον ψυχισμό μας, κάθε άνθρωπο που επιλέγουμε και ειδικά για ερωτικό σύντροφο, τον επιλέγουμε για να επουλώσουμε ένα παλιό μας τραύμα.

Το αν καταφέρουμε μέσα απ’ αυτήν την περιπέτεια να επουλώσουμε τελικά το τραύμα μας ή σύντομα θα επιλέξουμε μια παρόμοια ερωτική σχέση για να το ξαναζήσουμε, είναι ένα ζήτημα που άπτεται επαγγελματία της ψυχικής υγείας.

Υπάρχει όμως ένας απλός και αρκετά ασφαλής τρόπος, που δε χρειάζεται ειδικό, για να καταλάβουμε αν ξεμπερδέψαμε οριστικά με το πρόβλημά μας ή καλά θα κάνουμε να είμαστε ακόμα σε επιφυλακή.

Αν μπορέσουμε μέσα μας να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, εννοείται μετά που θα έχει τελειώσει όλο αυτό το πανηγύρι, σ’ αυτόν που μας βοήθησε άθελά του να λύσουμε έστω και κόμπο του γόρδιου δεσμού μέσα μας και που μας έδωσε ένα πολύτιμο μάθημα ζωής.

Μετά το ευχαριστώ που θα πούμε, θα έχουμε λυτρωθεί και θα έχουμε καταλάβει για ποιο λόγο έχει συμβεί όλο αυτό που επιτρέψαμε να μας συμβεί.

Το ιδανικότερο φυσικά θα ήταν να μη χρειαζόταν με τέτοιο βάναυσο και βάρβαρο τρόπο να μαθαίναμε τον εαυτό μας και να λύναμε τα ψυχολογικά μας ζητήματα, αλλά προκειμένου να μείνουν άλυτα, δε βαριέσαι να πούμε, άξιζε τον κόπο ακόμα και ο  ψυχικός πόνος.
Το αποτέλεσμα μετράει και πάντα είναι προς όφελός μας.

Βεβαίως υπάρχουν και αληθινές σχέσεις. Πραγματικά ιδανικές και έρωτες βγαλμένοι από σελίδες παραμυθιού.

Είναι οι περιπτώσεις που οι άνθρωποι όταν επιλέγουν ο ένας τον άλλον, γνωρίζουν τις ανάγκες και τα θέλω τους, είναι συναισθηματικά ώριμοι, ξέρουν να διεκδικούν το χώρο και το χρόνο που τους αναλογεί και κυρίως μπαίνουν σ’ αυτή τη σχέση με ξεκάθαρες τις προθέσεις και τα συναισθήματά τους για τον άλλον.
Παράλληλα νιώθουν σεβασμό και αγάπη για τον εαυτό τους, αλλά  και για το ταίρι τους.

Τυχεροί είναι οι άνθρωποι που έχουν ζήσει σε μια τέτοια σχέση όπου ο καθένας είναι απλά και ξεκάθαρα ο εαυτός του χωρίς δεύτερες σκέψεις, δεύτερες ματιές πίσω απ’ την πλάτη του και χωρίς δεύτερες αναλύσεις συμπεριφοράς του άλλου.

Είναι πολύ όμορφο να είναι κανείς ο εαυτός του. Συνέχεια. Με όλους. Αλλά ιδιαίτερα με τον άνθρωπο που αγαπά και μοιράζεται την καθημερινότητα μαζί του. Είναι επίσης και πετυχημένο. Γιατί κανείς άλλος δε μπορεί να μας υποδυθεί καλύτερα από εμάς τους ίδιους.
Είναι ένας  ρόλος που όταν τον παίζουμε είμαστε αυτόματα υποψήφιοι για βραβείο αυθεντικότητας και εντιμότητας.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα μας χτυπήσει το κουδούνι ένας απρόσκλητος έρωτας, να μη βιαστούμε να του ανοίξουμε ή αφού του ανοίξουμε να μη βιαστούμε να τον χαρακτηρίσουμε κλέφτη ή λωποδύτη.
Να θυμηθούμε πως εμείς τον καλέσαμε. Εμείς του ανοίξαμε την πόρτα. Εμείς τον καλοδεχτήκαμε.

Εκείνος ήρθε μονάχα επειδή καλέστηκε.

Τυπικός και στην ώρα του έφτασε έξω από την πόρτα της καρδιάς μας.

Μαρία Φουσταλιεράκη 12-9-2016