ΤΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ

                                                                           Claudia Tremblay

Πόρνη με βρόμικα λουστρίνια τής έλαχε να γίνει πριν ακόμα μεγαλώσει.

Ανήμερα των γενεθλίων της, την ώρα που έμπαινε στα δεκατέσσερα, στρίμωξε σε μια μικρή βαλίτσα τη ζωή της, έκοψε με δυο μαχαιριές όλες κι όλες τις σγουρές κοτσίδες, πήρε ενθύμιο τη στομωμένη φαλτσέτα του πατέρα, έβαψε πολλές στρώσεις μαβιά τα χείλια με το κραγιόν που 'κλεψε πέρσι από τη μάνα και πριν διαολοστείλει για τα καλά το σύμπαν που γεννήθηκε, άρπαξε δυο μέτρια πορτοκάλια απ' την κουζίνα, να δείχνουν φουσκωμένα τα βυζιά της.

Ήταν αποφασιστικό, έξυπνο και ανθεκτικό στα δύσκολα, κορίτσι. Σπάνια λύγιζε ή φοβόταν.

Συνήθισε το ίδιο τους όμορφους με τους αποκρουστικούς πελάτες και δεν την ενοχλούσε καμία μπόχα των κορμιών τους.

Κατά καιρούς, όταν ένιωθε όμορφη και φυσιολογική, ακολουθούσε σαν υπάκουο σκυλί όποιον νταβατζή της έταζε περισσότερη αγάπη.

Όταν ήρθε η ώρα να σβήσει μέσα της δεκαοχτώ κεριά, είχε ήδη σιχαθεί τα βρόμικα σκοτάδια.

Αποφάσισε όμως, με μια γερασμένη σοφία που μόνο στο δρόμο αποκτάς, πως ήρθε η ώρα. Τα νιάτα της αθώωσαν όλης της γης τους πατεράδες.

Με τα χέρια έφτιαξε δυνατά στηρίγματα στον τοίχο και σήκωσε τη φούστα της για τελευταία φορά μέχρι ψηλά στον αφαλό.

Τα λεπτά της ρουτίνας πρώτη φορά τής φάνηκαν συναλλαγή αιώνια.

Την ώρα που έβαζε στην τσέπη την καθιερωμένη πληρωμή μια γριά συγχώρεση τής σκάλωσε στα δόντια και όταν έφτυσε στη γη τα πικρά σάλια τού πελάτη, ψωμί με πετιμέζι νοστάλγησε, σε μια άλλη γη, στο παραθαλάσσιο χωριό της.

Τα ξεχαρβαλωμένα παπούτσια σκάλωσαν στη σχάρα του υπονόμου όταν προσπάθησε να τρέξει και μια ξένη υγρασία την ανατρίχιασε μέσα και έξω απ' το κορμί της.

Κάθισε ανακούρκουδα να ελευθερώσει το λουστρίνι και είδε με συμπόνια ένα πνιγμένο, ολόχοντρο ποντίκι να κολυμπάει.

Ανήμερα των γενεθλίων της ζήλεψε την τύχη αυτού του τρωκτικού και τις χριστουγεννιάτικες βιτρίνες που πουλούσαν ολοκαίνουργια, κατάμαυρα λουστρίνια.

Μαρία Φουσταλιεράκη 24-12-2018