Έρχονται στιγμές που τον
κόσμο γύρω μου
αδυνατώ πλέον να συνηθίσω
τόσο σκληρό
βαρκούλες παιδικές
αναποδογυρίζει και γελά
χαιρέκακη απόγνωση
πονεμένες μάνες κερνά
Ένα κοφτερό μαχαίρι τότε
ν' αρπάξω θέλω
αποφασιστικά στο στήθος να
μπήξω δυνατά
με σφιγμένα χείλη χωρίς
ούτε άχνα πόνου
συγνώμη να ζητήσω απ' το
δικό μου το Θεό
Με καθαρή συνείδηση και
δάκρυα στην ψυχή
τη δική μου καρδιά να
ξεσκίσω σε κομμάτια
τροφή στο στόμα να ταίσω
σ' αδάκρυστα παιδιά
με Αγάπη έστω για μια
στιγμή να τα χορτάσω...
ΦΜ 25/2/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...