Κάποτε με θλίψη στέκονται
σύννεφα μοναξιάς
τα κοσμικά μάτια θολώνουν
χωρίς να θέλουν
ατελές σώμα σκαρφαλώνεις
έρημο, μοναχικό
αδέρφια ψάχνεις σε ώμους
για ν' ακουμπήσεις
Οι μορφές που αποζητά ο
νους και χαμογελά
αυτές είναι που πρέπει
μαζί τους να γεράσεις...
- Οι άνθρωποι που έχουν
ανεμοδούριο στην καρδιά
με μια ματιά γνωρίζονται
ανάμεσα σε χιλιάδες-
Μαρία Φουσταλιεράκη
13-3-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...