ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΙ

Τετάρτη πρωί. Ώρα εννέα παρά δέκα. Η Αποστολία ακολουθεί τη συνηθισμένη ιεροτελεστία: ξεκλειδώνει το μαγαζί, πετάει την τσάντα στην καρέκλα υποδοχής, ανοίγει τα φώτα και έπειτα το ραδιόφωνο. Η δυνατή μουσική δηλώνει στη γειτονιά πως το κομμωτήριο άνοιξε και σήμερα.

Η κυρία Βέτα φτάνει στις εννέα ακριβώς. Κάθε Τετάρτη ανελλιπώς. Εκτός απ' τις φορές που είναι αργία.

Μεσόκοπη, μαυροντυμένη, προσφάτως χήρα -λιγότερο από χρόνο-, σοβαρή, μετρημένη και λιγομίλητη.

Φίλες δεν έχει καρδιακές. Με τους συγγενείς δεν θέλει πολλά πάρε δώσε. Στην εκκλησία βοηθάει κάθε Σάββατο στο συσσίτιο και με τις κόρες της βρίσκεται κάθε δεύτερη Κυριακή.

Από όταν χήρεψε δεν ξέρει τι να κάνει με τόσο ελεύθερο χρόνο που έχει. Κατοικίδια δεν θέλει γιατί όλα μαδάνε. Τα εγγόνια δεν αναλαμβάνει στις διακοπές γιατί είναι ζωηρά και δεν τα κάνει ζάφτι. Χόμπι δεν έχει. Τα βιβλία την κουράζουν. Η μουσική τη ζαλίζει.

Τα χαρτιά και το τάβλι τα σιχαινόταν ο μακαρίτης και δεν της τα έμαθε ποτέ. Τσιγάρο στο στόμα της δεν την άφηνε να βάλει και από αλκοόλ, έπινε ένα ποτηράκι κρασί όταν έτρωγε με τις κόρες της κάθε δεύτερη Κυριακή.

Μετρημένη, σοβαρή μα και λιγάκι βαρετή ήταν η κυρία Βέτα. Κουβέντα δεν της έπαιρνε η Αποστολία τόσα χρόνια που ερχόταν στο μαγαζί της να τη χτενίσει.

Ένα πάθος είχε μόνο η μεσόκοπη, προσφάτως χήρα, που δεν το γνώριζε κανείς: το διαγωνισμό μιας πρωινής, καθημερινής εκπομπής.

Κάθε Τετάρτη στις έντεκα και είκοσι πέντε ακριβώς, στηνόταν καμαρωτή μπροστά στην τηλεόραση, ντυμένη, βαμένη και χτενισμένη, με το τηλέφωνο στο χέρι και περίμενε με αγωνία την παρουσιάστρια να δώσει την ερμηνεία της παροιμίας που ζητούσαν σήμερα.

Όλες τις παροιμίες τις ήξερε απ' έξω κι ανακατωτά. Ήταν πολύ καλή στις παροιμίες και τους γρίφους , αλλά και πολύ άτυχη επίσης. Ποτέ δεν είχε καταφέρει να βγάλει γραμμή και να πει τη σωστή παροιμία για να κερδίσει κι εκείνη.

Δεν ήταν για τις κατσαρόλες που έδιναν στους νικητές. Δεν τις χρειαζόταν, ήταν λιγόφαγη. Στο μικρό κατσαρολάκι έφτιαχνε ίσα ίσα μια μεριδούλα φαγητό για να περάσει τη μέρα. Θα τις χάριζε στο συσσίτιο της εκκλησίας αν κέρδιζε.

Δεν ήταν για το δώρο. Ήταν για το μακαρίτη. Που όσο ζούσε δεν την άφηνε να παρακολουθεί πρωινές εκπομπές.

Μαρία Φουσταλιεράκη 30-5-2018