ΚΑΤΙ ΑΝΔΡΕΣ

                                                  Φωτογραφία: Thanos Stoupas

Κοιτάζω με καμάρι κάτι άνδρες που:

Περπατάνε δίπλα, διστάζουν κατάματα να κοιταχτούν

Ανθρώπους με κεφαλαία έχουν θησαυρό μέσα στην ψυχή

Στέκουν δίπλα μας διάφανοι, πανύψηλοι λεβέντες

Μαχαίρια ματωμένα ακονίζουν σε πεντακάθαρη πληγή

Μιλάνε δίπλα μας σιγανά και με σοφίας βλέμμα

Άλλης εποχής ταπεινότητα να αφοπλίζει τη ματιά

Βροντοφωνάζουν άηχα δίπλα μας τα χθεσινά παλικαράκια

Αντριλίκι και μουστάκια φύτρωσαν μέσα σε μια βραδιά

Από πάστα μπολιασμένης απονιάς, πάντα δακρύζουν σιγανά

Τρέχουν από δίπλα μας να φύγουν τρομαγμένα

Αντικρίζοντας της αδικίας τα πεισματάρικα τρωτά

Πανάκριβη η συγνώμης τους σαν δραπετεύει από καρδιά

Αλλάζουνε τα ρούχα με φυσικότητα, ντυμένοι ρόλοι βιαστικά

Αγόρια χθεσινά, η μοίρα τους τα φόρεσε αποφασιστικά

Πρόθυμα τα απαίδευτα χέρια σύμπαν ν’ αγκαλιάσουν

Την πλάση του γεννήτορα, τα δικά του μονοπάτια τα σκοτεινά

Κλαίνε ξέμακρα και τρομάζουν που είναι γενναίοι

Χωρίς αντάλλαγμα τα δικά τους ιερά και σπάνια φιλιά

Ζουν μια προσμονή ατελείωτη, να έρθει μελλοντικά

Δίκαιη ισορροπία στον κόσμο, άξια για να έχουν περπατησιά

ΦΜ 16/8/2015