ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ….

Η φράση

που ποτέ δεν ειπώθηκε τόσο γλυκά,

που ποτέ δεν περιείχε περισσότερη αγάπη,

που ποτέ δεν αγκάλιασε με μεγαλύτερη θέρμη,

που ποτέ δεν ειπώθηκε σαν ισχυρότερος όρκος,

που ποτέ δεν στέγνωσε πιο πικρά όνειρα,

που ποτέ δεν φίλησε πιο δροσερό μέτωπο.

Ποτέ χέρια δεν ψηλάφισαν με περισσότερη λατρεία

κάθε εκατοστό του παγωμένου κορμιού

Ποτέ μάτια δεν θόλωσαν από άφατο πόνο          

Ποτέ στόμα δεν ούρλιαξε:

Παιδάκι μου που πας;

Όσο τα άλαλα χείλη της πονεμένης Μάνας μπροστά

από το ανοιχτό φέρετρο του παιδιού της…

ΦΜ 21/8/2015