ΜΕ ΒΙΑΣΗ

Από παλιά έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα και πολύ

σπάνια άφηνε αμφιβολίες να γεννηθούν παρά δίπλα.

Δεν ήταν ο φόβος που φόβιζε τη σύλληψη να γίνει,

φόβο δεν ήξερε, απλά δεν είχε χρόνο για κουβέντες μαζί του.

Με βιάση ζούσε, με βιάση αναστέναζε και με βιάση έκλεινε τα μάτια

αργά το βράδυ, για να τ' ανοίξει κουρασμένα πριν χαράξει.

Ήθελε να προλαβαίνει, ο χρόνος ήταν πάντα λίγος, άσε που δεν αγαπούσε τα χασομέρια.

Ούτε τις σκόλες και τις γιορτές που ήταν για τους χασομέρηδες.

Με το πρώτο φως της ημέρας έβγαινε έξω.

Έπινε πικρό καφέ και ανακάτευε μουρμουρίζοντας τα χρώματα.

Σήμερα ξύπνησε με όρεξη να φτιάξει ουρανούς.

Μαρία Φουσταλιεράκη 17-4-2016