ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ

Αποστειρωμένα γονίδια με ανιχνευτή ανθρωπιάς

ξέφυγαν με κίνδυνο απ' το εργαστήριο του κόσμου

Σ' ετοιμοθάνατες συνειδήσεις τρύπωναν τα βράδια

σε κορμιά βρώμικου αμνιακού υγρού κολυμπούσαν

σε πλουσιοπάροχα τραπέζια ψίχουλα ζητιάνευαν

Απογοήτευση δεν τ' αποθάρρυνε να σταματήσουν

με τόλμη και θυμό έλιωναν αυτοσχέδια παπούτσια

στασίδι καθαρό έψαχναν με πείσμα να λερώσουν

Η διάρκεια ζωής απ' το εργαστήριο περιορισμένη

ο χρόνος αντίστροφα έτρεχε πριν τα βήματά τους

Ανάσα διψασμένη στάθηκαν κατάκοπα να πάρουν

με το τελευταίο νερό να σώνεται στ' άνυδρα χείλη

Ένα παιδάκι κουρελιάρικο πλησίασε παραξενεμένο

το αθώο του χαμόγελο άρπαξε το άδειο μπουκάλι

πίσω το έφερε τρέχοντας μέχρι πάνω γεμισμένο,

φυλαγμένα είχε τα δάκρυα ελπίδας για το μέλλον...

Μαρία Φουσταλιεράκη 4-4-2016