ΣΒΗΣΜΕΝΗ ΦΩΤΙΑ

Η σβησμένη φωτιά χώνευε τα τελευταία απομεινάρια,

σάπιες πορτοκαλόφλουδες λέρωναν τις στάχτες

και η μυρωδιά μοσχοβολούσε στο πρώτο φως της ημέρας.

Πήρε το μυτερό ξύλο που πρωτύτερα ανακάτευε τα κάρβουνα και το βύθισε βαθύτερα. Η σκέψη μεταφέρθηκε μίλια μακριά.

Ταξίδεψε στο πριν, σε μιαν άλλη φωτιά, χαρούμενη,

με πορτοκάλια ήταν πάλι.

Μόνο που εκείνα τα πορτοκάλια είχαν συνοδέψει πλουσιοπάροχες χαρές και φαγητά.

Πικράθηκαν κι άλλο οι λέξεις μες στο στόμα.

Λευτέρωσε το πυρωμένο ξύλο και το έμπηξε στη γη.

Από παιδί άκουγε τον παππού να διηγείται πως κάθε γη είναι ιερή.

Χαμογέλασε η ρυτιδιασμένη αγάπη μέσα του. Έφτασε η σωστή ώρα να το πει στα εγγόνια.

Ξυπόλυτα πιτσιρίκια βγήκαν πεινασμένα για γάλα απ' τη σκηνή.

Μαρία Φουσταλιεράκη 19-4-2016