Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

ΨΩΜΙ ΒΡΕΓΜΕΝΟ ΜΕ ΖΑΧΑΡΗ



Ήταν παιδί ακόμα και ο κόσμος του φαινόταν μαγικός. Πολλές φορές διέφευγε της προσοχής -δεν ήταν δύσκολο να ξεφύγει από τη μάνα αφού ήταν μονίμως ανασκουμπωμένη και έπλενε, ξεβοτάνιζε, φύτευε, φούρνιζε, κανάκευε-, και πατώντας πάνω σε ένα άδειο καφάσι, σκαρφάλωνε στον τοίχο της πίσω αυλής που έβλεπε στον κεντρικό δρόμο.
Ο αυλόγυρος πουθενά δεν ήταν πολύ ψηλός, είχε το μπόι ενός φυσιολογικού σε ανάστημα ενήλικα, εκείνος ήταν ακόμα μικρούλης.
Σκαρφαλωμένος πάνω στον τοίχο τα ζεστά απογεύματα, έχοντας από ένα παξιμάδι στο κάθε χέρι - η γιαγιά του φούρνιζε τα πιο νόστιμα παξιμάδια του κόσμου -, μάθαινε τη ζωή παρατηρώντας τον έξω κόσμο.
Του άρεσε να βλέπει τα πρόβατα που γύριζαν από τη βοσκή και το μαλλιαρό τσομπανόσκυλο του βοσκού όταν δεν γαύγιζε όμως τρομαχτικά.
Του άρεσε επίσης να βλέπει τις κότες της γειτόνισσας που το έσκαγαν συχνά από το κοτέτσι γιατί η καημένη γειτόνισσα ήταν γριά και μισότυφλη και δεν καλόβλεπε τις τρύπες στην περίφραξη.
Περισσότερο όμως απ' όλα, του άρεσε να βλέπει τα μεγάλα αγόρια που περνούσαν τρέχοντας έξω από τον τοίχο και πήγαιναν να παίξουν μπάλα στο γήπεδο -ο Θεός να το κάνει γήπεδο, ένα εγκαταλελειμμένο χωράφι ήταν με σκληρό χώμα-.
Τα μεγάλα κορίτσια δεν έπαιζαν μπάλα αν και θα το ήθελαν πολύ. Θα τα σκότωνε η μάνα τους αν χαλούσαν το μοναδικό γερό ζευγάρι παπούτσια που είχαν, έτσι, έκαναν βόλτες πάνω κάτω στον κεντρικό δρόμο τρώγοντας ψωμί με ζάχαρη και βόλτα στη βόλτα κατέληγαν πίσω από το τέρμα του γηπέδου -αυτό που ο Θεός να το κάνει γήπεδο- και καρδιοχτυπούσαν κρυφά για τον τερματοφύλακα 'όλα τα κορίτσια ήταν ερωτευμένα μαζί του.
Αυτά και άλλα πολλά είδε στην αναδρομή που έκανε στα μικρά παιδικά του χρόνια. Και άλλες φορές το είχε επιχειρήσει, αλλά ποτέ δεν έφτασε τόσο πίσω.
Σήμερα κατάλαβε επιτέλους αυτό το ανεξήγητο πάθος που είχε για βρεγμένο ψωμί με ζάχαρη πάνω του. Ήταν δεν ήταν τεσσάρων πέντε χρόνων και κάθε που τα κορίτσια πήγαιναν στο γήπεδο, σταματούσαν έξω από τον αυλόγυρό του και του έδιναν από ένα φιλί στο μάγουλο.

Μαρία Φουσταλιεράκη 7-5-2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...