ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ

Θολές στιγμές ξεσκάλωνε απ’ τα χρόνια και αγκομαχούσε

τον κόσμο, βασανισμένο όταν τον έβλεπε

θλιμμένους δρόμους περπάταγε κουνώντας το κεφάλι

Πέρασε καιρός που' χε χωρίσει με συναίνεση αυτός

από μια καλή ζωή σε αχρείο συμβιβασμό όμως βολεμένη

Οπτική ξεκάθαρη και αισθήματα δεν είχε για το παράξενο παρόν

ελευθερία βιαστικά κατάπινε καθώς απαιτούσε το κορμί του

και σκόρπιες επιταγές με έρωτα μάζευε απ’ το δρόμο που’ χαν λήξει

Τα βράδια επιδόρπιο κέρναγε τον εαυτό του χορταστικό

στίχους πεθαμένων ποιητών μηρύκαζε γαληνεμένος

Ένας περαστικός κάποτε ρώτησε αν άξιζε που ζει

στο μεγάλο περιθώριο για χάρη ιδανικών καταδικασμένων

μπορεί στο μέλλον, ήρθε η απάντηση φυσικά

μόλις πεθάνω, τα σκουλήκια ρώτα που θα’ χουν λόγο να γλεντάνε

Μαρία Φουσταλιεράκη 23-5-2016