ΜΙΑ ΣΟΦΗ ΙΔΕΑ

Κακοντυμένες σκέψεις βιαστικά φορούν γερασμένες ιδέες

με αυστηρότητα τα χέρια σηκώνουν

λόγο για ν’ αρθρώσουν επειγόντως

Μονάχα χάος στη διστακτική άνοιξη θέλουν να προκαλέσουν

Πίσω, εικόνες καλπάζουν και μνήμες επανάστασης ξεκινούν

Συκοφαντημένες καλοσύνες ένα πλήθος

υπομονετικές και με ένστικτα υπεράνω

καλούς τρόπους κάποτε ήξεραν μα τώρα τους ξεχνούν

Καταπατώντας το έκπληκτο στόμα σπρώχνουν

συνειδήσεις μήπως καταφέρουν να πληγώσουν

Δίχτυα αόρατα, εκπαιδευμένα από πείρα πικρή και μακρινή

φύλακες ανάμεσα στα δόντια μπλέκονται

με υπομονή αρχίζουν μαζί τους ένα-δύο-τρία να μετρούν

Στην πειθαρχημένη θέα υπακούει μουρμουρίζοντας το σύμπαν

μαύρα πρόβατα στέκονται σε σειρά να μετρηθούν

Ανάγκες ξεχασμένες ζευγαρώνουν με του καημού τις επιθυμίες

καθήκοντα, τις πανικοβλημένες ανησυχίες ησυχάζουν με αγκαλιά

και τσαλαπατημένα όνειρα σε βαθύτερη ταπεινότητα στριμώχνονται να χωρέσουν

Η καταστροφή δεν ήρθε για ακόμα μία φορά

Διαύγεια ξανακυριάρχησε στο μυαλό, ηρεμία και συνοχή

Σαν αναμενόμενη κρίση ηλικίας και ορμονών ερωτικών καταγράφηκε

- Μια σοφή ιδέα που περίμενε με υπομονή

το φώναζε απ’ την αρχή

Ότι μας αξίζει

εκεί βρίσκεται για να σωθεί από καταστροφή –

Μαρία Φουσταλιεράκη 26-5-2016