Γιορτάζουν κι αυτές οι
μάνες…
Που χαρούμενες κούνιες δεν
κούνησαν με καμάρι στα πάρκα
Που γελαστές καρδιές δε
δίδαξαν σε τετράδια να ζωγραφίζουν
Που δεν επεδίωξαν ποτέ
σανίδες και σημεία αναφοράς να γίνουν
Που για νανούρισμα φόβο
και δάκρυα μουρμούριζαν εφιαλτικά
Που με βαριά κουβέρτα
αδιαφορίας σκέπαζαν ως επάνω τα κρεβάτια
Που μ’ ευκολία ξεντύνονταν
απ’ τον άβολο μανδύα το γονεϊκό
Που η αγάπη τους διχάλα
μακρινή ήταν πάντα σε ξεχασμένο τόπο
Γιορτάζουν κι αυτές οι
μάνες
Που δεν έμαθαν ψωμί ποτέ τους να ζυμώνουν
τη λαβωμένη τους ψυχής τάιζαν στα μωρά όταν πεινούσαν
Που δεν έμαθαν ψωμί ποτέ τους να ζυμώνουν
τη λαβωμένη τους ψυχής τάιζαν στα μωρά όταν πεινούσαν
- μεγαλώνοντας δόντια έβγαλαν
κι έμαθαν να φτύνουν -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...