ΛΙΝΑ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΑ

Τότε που έστρωνα λινά τραπεζομάντιλα

τα βάζα γέμιζα μ’ ολόφρεσκες τουλίπες,

γεμάτο φαγητά το τραπέζι σε περίμενε

οικόσημα φιλιά σε καλωσόριζαν στην πόρτα

- Κεραυνούς αμάσητους κατάπινα

μαζί με καθωσπρέπει τρόπους -

Ήταν τότε που εκκεντρικό μου 'μοιαζε το φεγγάρι

σήμερα μπορώ και το κοιτώ με σφαλιστά τα μάτια

Όλη νύχτα με σβησμένη μηχανή σε περιμένω

Μην βγάλεις τις λάσπες απ’ τα παπούτσια

Τα τραπεζομάντιλα κοιμούνται στη ντουλάπα

Χωρίς μαχαιροπίρουνα το τραπέζι είναι στρωμένο

Μαρία Φουσταλιεράκη 8-2-2018