Όλα
τα χορταίνει ο άνθρωπος κάποια στιγμή.
Ακόμα
και τον έρωτα κι ας είναι ξεδιάντροπα διεγερτικός, συνέχεια ανήσυχος μα και
τόσο τολμηρός.
Συνειδητή
εξουσία του δίνουμε, μεγαλύτερη κι από όση αντέχουν οι χτύποι της καρδιάς μας.
Μεγαλύτερο
μερίδιο του παραχωρούμε και από όσο του αναλογεί στην αθανασία.
Παγίδα
είναι ο έρωτας για να μην πέσουμε στην ωρίμαση γεμάτοι απωθημένα.
Στον
αέρα συνεχώς τον κυνηγάμε και το λαχάνιασμα μας κρατάει δυνατούς.
Όταν
ξαναβρίσκουμε την αναπνοή, με άγνοια τον προσκαλούμε σε κάθε άγγιγμα ερωτικό.
Άλλο
είναι ο έρωτας ο σαρκικός και άλλο είναι η αγάπη η αληθινή.
Πάντα
ήταν άλλο η αγάπη.
Αυτή,
ώσπου να πεθάνεις, κρατάει τα σπλάχνα σου ζεστά και ζωντανά, κι εκείνα με τη
σειρά τους ξεπληρώνουν το χρέος τους σ' εσένα, κρατώντας σε όπως όπως στη ζωή.
Μαρία
Φουσταλιεράκη 14-2-2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...