ΧΡΟΝΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑ ΟΤΑΝ ΦΑΝΕΙ

Ένα όμορφο μονοπάτι με ρόδα ανθισμένα είναι η αγάπη

πρόθυμα και ξέγνοιαστα μεθυσμένος έρωτας το κυβερνά

άνθρωποι γυμνοί απαλλαγμένοι από ελαττώματα βαδίζουν

τολμηροί εξερευνητές κάθε μέρα πιο μακριά το περπατούν 

Ουτοπικό και ψεύτικο φαντάζει σε μάτια άλλων ανθρώπων

μα για ερωτευμένους γίνεται ζεστή απογευματινή αγκαλιά

μονόδρομος μ’ αδιέξοδη κατεύθυνση που πάει μόνο ευθεία

στο τέλος του ψηλή σιδερόφραχτη καγκελόπορτα συναντά

Ώρα απόφασης έφτασε να σκεφτούν αν πρέπει να περάσουν

μαζί αν χέρια θα ριγούν ταυτόχρονα την ώρα που θα χτυπούν

συγκομιδή ώριμη υπάρχει αφού σπορά αγάπης έχουν φυτέψει

μ’ ευλάβεια κάθε σπόρος έχει από κοινού παλιά προσκυνηθεί

Η αγάπη με γενναιοδωρία παντοτινή καρπούς θα τους κεράσει

αρκεί να τολμήσουν ένα μπορώ δυνατά από μέσα τους να πουν

πίσω όμως αν φύγουν τρέχοντας και απ' το φόβο τους δειλιάσουν

θα δουν όλα τα ροδοπέταλα πως σ' αγκάθια έχουν μεταμορφωθεί

Ξυπόλυτα πόδια τ’ αγκάθια στην αρχή κι αν δεν καταλάβουν

ακόμα και αν στον πόνο έχουν γεννηθεί να είναι ανθεκτικοί

κομμάτια σάρκας σκορπισμένα που ξεσκίστηκαν θα νιώσουν

νεκρωμένα ν’ ακολουθούν σ’ όλη την αντίστροφη διαδρομή

Ίδιοι άνθρωποι δε θα’ ναι πλέον όπως ξεκίνησαν το πρώτο βήμα

τότε που μ’ αγωνία συντονιζόταν ο ένας με του άλλου την ψυχή

τώρα θα στέκονται με δίχως διπλής καρδιάς στήριγμα δυστυχισμένοι

ένα κομματιασμένο σώμα χωρίς πρόσωπο ο καθρέφτης θ' αντανακλά

Και πώς θα επιβιώσεις άνθρωπε δυστυχισμένε χωρίς μάτια

αυτά που κάθε μέρα άλλα μάτια αγαπημένα λάτρευες βουβά;

Και πώς θα επιβιώσεις άνθρωπε δυστυχισμένε χωρίς χείλη

που όλη την ώρα επιθυμούσες βουτυρένιο στόμα να φιλάς;

Ξημέρωσε η ώρα που σε λίγο η καγκελόπορτα θα φανεί…….

Μαρία Φουσταλιεράκη 13-11-2015