ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΙΚΡΑΙΝΩ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

Όταν σε πικραίνω άθελά μου αγάπη μου

μαραίνονται τα πέταλα απ’ τις μαργαρίτες

τα φιλιά τους αρνούνται να μας χαρίζουν

δίχως τη γνώριμη λάμψη του έρωτά μας

Τα πουλιά αμέσως παύουν το κελάηδισμα

χτύπους αφουγκράζονται στις καρδιές μας

μέχρι να συντονιστούν ξανά, να μερέψουν

σε κοινό ρυθμό οι αισθήσεις να χορεύουν

Όλα τα σύννεφα στον ουρανό μαζεύονται

πάνω από κεφάλια περιμένουν μαυρισμένα

να ξεπλύνουν θέλουν μια θλίψη προσωρινή

γκρίζο όταν στάζει στην παλέτα της αγάπης

Κάθε φορά που σε πικραίνω εγώ μάτια μου

άθελα γίνεται από τον έρωτα που κουβαλάω

λίγη πίκρα ανακατεύεται με λίγη ζήλια γλυκιά

μετανιωμένη συγχώρεση αμέσως παρακαλάω

Τότε το κάτασπρο σεντόνι της αγάπης μας

με θαλπωρή, γνώριμες μυρωδιές μας τυλίγει

τα βλέμματα δεν αντέχουν να’ ναι χωριστά

ερωτικοί καυγάδες πάθος περισσότερο χαρίζουν

Μαρία Φουσταλιεράκη 4-11-2015