Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΤΑΞΕΣ

Για πάντα χρειάζομαι την αγάπη που μου έταξες

λουστήκαμε σε φως ιερό από μακριά ταξιδεμένο

σύμπαν φτιάξαμε προσκύνημα άγιο να γίνει

είδωλο αγνότητας μέσα του για να λατρεύουμε

Ποθώ αγάπη μου όλο τον έρωτα που νιώσαμε

δυστυχισμένα κορμιά που γνώριζαν από χρόνια

αθανασίας νερό σε κούπα χρόνου μαζί ήπιαμε

νεκρές οι φλέβες ένιωσαν όλο το γλυκό πόνο

Ποθώ το μέλλον που απλόχερα μας χαρίστηκε

στις προσδοκίες του σαν μαριονέτες της αγάπης

άξιοι συνεχιστές δεμένοι μόνο με χρυσά νήματα

μαζί να υπηρετούμε ευτυχίας σκοπούς δίχως τέλος

Πάντοτε θα ποθώ την αγάπη που μου ορκίστηκες

ίδια τάματα κι εγώ στην αγάπη κάθε μέρα κάνω

ερωτευμένη με όλη τη ζωή που φανταστήκαμε

σχέδια στο πάπλωμα της μοίρας μας τα φτιάχνω

Μαρία Φουσταλιεράκη  9-11-15