ΚΑΚΕΚΤΥΠΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΥΠΑΡΞΗΣ

Βαθιά μέσα στα μάτια κάρφωνε τα παράταιρα γυαλιά,

ένα πρώην ζευγάρι σε όλο τον κόσμο διαφημισμένο

νέες εποχές ξημέρωσαν μα ανόητη ηθική επέβαλε στο κλειδί

θυμωμένα σφάλματα με υπομονή είχε σμιλέψει για στολίδια

Κακέκτυπο προσωπείο χρειαζόταν να μη φαίνονται αθέατες πληγές

σε γκρίζα απογοήτευση άλλαζε τη σύσταση του νου μαζί με χρόνο

Η καρδιά σε κατάντια, 

την ικανότητα έχασε γιατί έπρεπε να συνεχίσει και πεθαμένη να χτυπά

άλλοι πλήρωσαν το φταίξιμο για τις κιτρινισμένες παλιές φυλλάδες

και η επιστήμη ανήμπορη μέσα στη σιωπή, σόλες να κοιτά 

εσπευσμένα όταν την καλούσαν συντρίμμια να  επισκευάσει

Άκακο θηρίο και αδίστακτος θηριοδαμαστής μαζί,

χέρια αμάσητα κατάπινε λίγο πριν σαπίσουν

τις νύχτες μαστίγια έγλυφε κλαίγοντας αντί για φρέσκες πληγές

Παλαιωμένο κονιάκ γευόταν με των τρόπων του την αναποδιά

απατεώνας επιδέξιος ντυνόταν όταν έπαιζε με τις ζωές των άλλων

Τη δική του ζωή μπαγιάτικη ταινία μασούσε απολαυστικά

αναμνήσεις έφτυνε σε κάθε χαραυγή που ξυπνούσε μ’ αγωνίες

Αντί εμπειρία να λουστεί, καθαριότητα και όχι σαπίλα να μυρίζει,

επαίνους ξερνούσε και δυστυχία πασπαλισμένη με χολή

με μόχθο καθημερινό μοίραζε κομμάτια σα να' ταν ευλογία

Σαρκίο εκδικητικό και ανάξιο με όψη καημού αποκρουστική

σε προθήκη επιδεικτικά θρονιάστηκε, άξια γέλιων και δακρύων

Τους καθρέφτες στο ξένο σπίτι όλους έσπασε χωρίς κανένας να κοπεί

ξεδοντιασμένα ένστικτα έστελνε στα παιδιά του αντί για δώρα

Το θαύμα που του χρωστούσε η ζωή είχε λάβει προ πολλού

το γόνιμο χώμα όμως αρνήθηκε να συνεχίσει άδικα να φυτεύει

- Δύστυχα σπόρια που τροποποιήθηκαν γενετικά

πιθανότητα καμία σε αμόλυντη γη να κρυφτούνε -

Μαρία Φουσταλιεράκη 30-5-2016

ΠΑΡΑΞΕΝΙΕΣ

Όταν πανσέληνο αντίκριζε, φόβους έτρεχε να εξερευνήσει

κρυφά στον κήπο έβγαινε, ξυπόλητη τα βράδια

κουβέρτα έπαιρνε παραμάσχαλα μονάχα και ένα φακό

δε χρειαζόταν παραπάνω δόσεις αν ήθελε στ' αλήθεια να ευτυχήσει

Όταν έβρισκε από τύχη το μπαούλο της παρηγοριάς

σε περασμένων ζωών μυστικά χωρίς σκέψη ασελγούσε

Τα τριξίματα της κλειδαριάς τότε καθησύχαζε βιαστικά

και για τον έξω κόσμο άρχιζε σαν παραμύθι να μιλάει

Δεν προτιμούσε για έρωτες της φαντασίας να συζητά

ούτε για μητριές όμορφες που τάιζαν μήλα φαρμακωμένα

Χωρίς λόγο, πάντα έτσι στα ξαφνικά

μια ασήμαντη λεπτομέρεια θυμόταν, την έκανε να χαμογελάει

και στη θύμηση ανθρώπων για ώρες χανόταν πριν το χαμόγελο σβηστεί

Γνώριζε πως ιδιαίτερη παραξενιά κουβαλούσε από παιδί

λέξεις μελαγχολικές έπρεπε να βάζει για τέλος στα παραμύθια

Δεν ήξερε να το ερμηνεύει, δεν ήταν ειδικός

αλλά αυτές καλύτερα της ταίριαζαν να διηγείται

Έρωτες που σε βροχή και λάσπες μαζί είχαν βουτηχτεί

- Αναπόλησε τον αγαπημένο εραστή, αυτός της έμαθε

πως μουσκεμένες οι αναπνοές είναι καταραμένες να ζήσουνε αιώνια -

Μαρία Φουσταλιεράκη 27-5-2016

ΜΙΑ ΣΟΦΗ ΙΔΕΑ

Κακοντυμένες σκέψεις βιαστικά φορούν γερασμένες ιδέες

με αυστηρότητα τα χέρια σηκώνουν

λόγο για ν’ αρθρώσουν επειγόντως

Μονάχα χάος στη διστακτική άνοιξη θέλουν να προκαλέσουν

Πίσω, εικόνες καλπάζουν και μνήμες επανάστασης ξεκινούν

Συκοφαντημένες καλοσύνες ένα πλήθος

υπομονετικές και με ένστικτα υπεράνω

καλούς τρόπους κάποτε ήξεραν μα τώρα τους ξεχνούν

Καταπατώντας το έκπληκτο στόμα σπρώχνουν

συνειδήσεις μήπως καταφέρουν να πληγώσουν

Δίχτυα αόρατα, εκπαιδευμένα από πείρα πικρή και μακρινή

φύλακες ανάμεσα στα δόντια μπλέκονται

με υπομονή αρχίζουν μαζί τους ένα-δύο-τρία να μετρούν

Στην πειθαρχημένη θέα υπακούει μουρμουρίζοντας το σύμπαν

μαύρα πρόβατα στέκονται σε σειρά να μετρηθούν

Ανάγκες ξεχασμένες ζευγαρώνουν με του καημού τις επιθυμίες

καθήκοντα, τις πανικοβλημένες ανησυχίες ησυχάζουν με αγκαλιά

και τσαλαπατημένα όνειρα σε βαθύτερη ταπεινότητα στριμώχνονται να χωρέσουν

Η καταστροφή δεν ήρθε για ακόμα μία φορά

Διαύγεια ξανακυριάρχησε στο μυαλό, ηρεμία και συνοχή

Σαν αναμενόμενη κρίση ηλικίας και ορμονών ερωτικών καταγράφηκε

- Μια σοφή ιδέα που περίμενε με υπομονή

το φώναζε απ’ την αρχή

Ότι μας αξίζει

εκεί βρίσκεται για να σωθεί από καταστροφή –

Μαρία Φουσταλιεράκη 26-5-2016

ΤΣΙΓΑΡΟ ΚΑΙ ΒΡΟΧΗ

Η παρουσία ενός καλού φίλου είναι σαν το υπόστεγο
που προφυλάσσει τα καινούρια πέδιλα απ' την ξαφνική βροχή

Με ησυχία παρατηρείς τη μπόρα χωρίς να βρέχεσαι,

οι σκέψεις ηρεμούν και ξεμπερδεύονται,

για την υγρασία αδιαφορείς πλέον

και όταν η βροχή σταματήσει,

το πρόβλημα σε κοιτάζει έκπληκτο από απέναντι

να στρίβεις ανέμελα και χαλαρά τσιγάρο

Μαρία Φουσταλιεράκη 25-5-2016

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ

Της είπε, έλα να παίξουμε ένα παιχνίδι

νιώθω ένα σκανδαλιάρικο παιδί απόψε

θέλω επίσης να δω τα όριά σου

σε πόση πρόκληση άραγε αντέχεις!

Δηλητήριο θα κρύψω σε μια λέξη

και μετά μία φράση θα σου πω

δεν έχει σημασία αν είναι αλήθεια

αν αισθήματα μέσα έχει δικά μου ή ξένα δανειστώ

εσύ την παγίδα πρέπει αμέσως ν' ανακαλύψεις

αν χάσεις, εμένα θα χάσεις για όσο ζω

Να' ξερες πόσο θα 'θελα να σε παντρευτώ!

Πετούσε στα σύννεφα εκείνη

μα σκεφτότανε και ώρα πολλή

δεν ήθελε να την περάσει για δειλή

Έπαθλο τι θα' χω το δηλητήριο αν ανακαλύψω;

Ρωτά με λάμψη στο βλέμμα και γυναικεία υπεροχή

Αν βρεις τη λέξη που χω κρύψει

δούλος σου θα γίνω μια βδομάδα!

Όποια επιθυμία έχεις να την πεις

ότι ονειρεύτηκες σε μένα να προβάλλεις

αυτό που χρειάζεσαι θα 'μαι, καθόλου μην ανησυχείς

Ξανασκέφτηκε εκείνη αν τη συμφέρει

πασχίζοντας από χαρά μην προδοθεί

την πρόκληση δέχτηκε χωρίς άλλη σκέψη

Φυσικά και δέχομαι την πρόθεσή σου να με παντρευτείς!

Δυστυχώς παγίδα ήταν και όχι παιχνίδι

Το "θα" ήταν με αρσενικό δηλητήριο γεμισμένο

γιατί 'ναι λέξη που απαντάται πάντα στο μέλλον

ποτέ της δεν υπάρχει σε παρόν χειροπιαστό

Εκείνη ήταν ο χαμένος παίχτης στο παιχνίδι

Το λόγο του αμέσως τήρησε εκείνος τον καυτό

Εξαφανίστηκε από τότε χωρίς ζωή ποτέ να ξαναδώσει

ΕΚΕΙΝΗ

Από τη στεναχώρια της κόντεψε σε λίγο να πεθάνει

ΕΚΕΙΝΟΣ

Στην επόμενη αγκαλιά έτρεξε να ξαπλωθεί

και τον εαυτό συνέχαιρε κρυφά που τόσο έξυπνα την είχε επιτέλους ξεφορτωθεί......

Μαρία Φουσταλιεράκη 25-5-2016

ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ

Μερικά δευτερόλεπτα αιφνιδιαστικά τρεμόπαιξε

η δύναμη που έχτιζε με κόπο και πειθαρχία

δυνατούς σεισμούς είχε αντιμετωπίσει και στο παρελθόν

βδομάδες έκανε πριν χαμογελάσει αληθινά στον κόσμο

Κανόνα είχε βάλει και τον τηρούσε υποδειγματικά

χρόνιες διαπραγματεύσεις είχε κάνει συμφωνίες να πετύχει

Δέκα λεπτά μονάχα

Δάκρυα οργής ατίθασα ελευθέρωνε να φύγουν

φόρο τιμής προσέφερε έτσι στην καρδιά

να θυμάται πως κάποτε τρεφόταν με αλμύρα

ευτυχώς στον ήλιο κάποτε εξαφανίστηκε

ισχνό αποτύπωμα είχε μείνει λεπτό σαν κοκκινάδι

Λιγοστά δάκρυα χωράνε σε δέκα λεπτά χρόνου αν μετρηθούν

- Ροζ μπουκαλάκια σημείωσε αύριο ν’ αγοράσει

σε άλλο χρώμα φοβόταν η αλμύρα μη χαθεί -

Μαρία Φουσταλιεράκη 24-5-2016

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ

Θολές στιγμές ξεσκάλωνε απ’ τα χρόνια και αγκομαχούσε

τον κόσμο, βασανισμένο όταν τον έβλεπε

θλιμμένους δρόμους περπάταγε κουνώντας το κεφάλι

Πέρασε καιρός που' χε χωρίσει με συναίνεση αυτός

από μια καλή ζωή σε αχρείο συμβιβασμό όμως βολεμένη

Οπτική ξεκάθαρη και αισθήματα δεν είχε για το παράξενο παρόν

ελευθερία βιαστικά κατάπινε καθώς απαιτούσε το κορμί του

και σκόρπιες επιταγές με έρωτα μάζευε απ’ το δρόμο που’ χαν λήξει

Τα βράδια επιδόρπιο κέρναγε τον εαυτό του χορταστικό

στίχους πεθαμένων ποιητών μηρύκαζε γαληνεμένος

Ένας περαστικός κάποτε ρώτησε αν άξιζε που ζει

στο μεγάλο περιθώριο για χάρη ιδανικών καταδικασμένων

μπορεί στο μέλλον, ήρθε η απάντηση φυσικά

μόλις πεθάνω, τα σκουλήκια ρώτα που θα’ χουν λόγο να γλεντάνε

Μαρία Φουσταλιεράκη 23-5-2016

ΠΟΛΥΧΡΟΝΕΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ

Με μάτια απορημένα κοιτούσε πολύχρονες σειρήνες

σ' ένα κόσμο που χρόνια αποσύνθεση βρωμούσε

τα βράδια όταν βαριόταν ντύνονταν με χαμηλό συμβιβασμό

χαμόγελα ζωγράφιζε στις βαρετές Κυριακές τους

Άφατη ευτυχία έκανε πως ζούσε όταν κοιτούσαν περαστικοί

Γυμνός πατούσε αδιέξοδες στροφές για ν' ακολουθεί

είναι τρελός, ψιθύριζαν, μόλις τους προσπερνούσε

ευθείες εύκολες έμαθαν μισώντας αυτοί να προσκυνούν

Τα ξυπόλητα βήματα εμπόδιζαν τον καλπασμό

αργοπορημένα έφτανε πάντα τη σωστή την ώρα

Σε βράχια αναπαυόταν μακριά απ' τον πολιτισμό

τη ζωή χάζευε που μετρούσε βρώμικα χάδια

Μαρία Φουσταλιεράκη 19-5-2016

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΚΟΡΕΣ

Στου ξέφωτου τη γαλήνη ταξιδεμένες κόρες

πλεγμένα γέλια φορούσαν μακριά απ' το θόρυβο του κόσμου

του δάσους πλάσματα συμμετείχαν ιερά

με μύηση μάγευαν και μαγεύονταν απ’ τη φύση

Λευκά φορέματα ντύνονταν

ελεύθερα άφηναν τα μαλλιά

η παρθενικότητα σχεδίαζε με φόντο το Αιώνιο Δέντρο

Κορδέλες γι΄αναθήματα έβαζαν στα κλαδιά

του ανέμου τις παραγγελίες μετέφεραν στο μέλλον

Τα πόδια γδύθηκαν δύναμη να πάρουν από τη Μάνα Γη

κόκκινα φιλιά χάριζε εκείνη στις μυημένες θυγατέρες

Η ιέρεια με το αόρατο ένδυμα του Χρόνου

αναπαμό δεν είχε να θεραπεύει την Αγάπη

την έξαψη της επιτόκου στο πράσινο βλέμμα φορούσε

γεννήσεις να ευλογήσει επαγρυπνούσε η καθαρή καρδιά

Γέμισε η κλεψύδρα,

περαστικά σκυλιά ξάπλωσαν ακίνητα στο χώμα

με σιγανά γρυλίσματα μερτικό ζητούσαν απ' το σύμπαν

Τρομαγμένος άνθρωπος,

αντήλιο χέρι έβαλε στο μέτωπο να διακρίνει καθαρά

γύρω του νεράιδες και τραγούδια κρύφτηκαν στα φρέσκα φύλλα

Άδειασε η κλεψύδρα,

χορτασμένα από ευλογίας χάδια τα σκυλιά

πειθήνια ακολούθησαν το ζαλισμένο τους αφέντη

Μαρία Φουσταλιεράκη 16-5-2016

ΒΕΛΟΥΔΑ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ

Τα χαμόγελα  μαρτυρούσαν πως τον καλωσόρισε

Οικειότητα και βελούδο στο δωμάτιο έστελνε η φωνή του

κι ας είχε από ώρα σιωπήσει για να ετοιμάσει το σκηνικό

Για το ταξίδι είχε αποκριθεί αβίαστα πως δέχεται

ανακουφισμένες ενοχές μόλις εγκατέλειψαν το μυαλό της

Στο κορμί, που με κόπο κουβαλούσε όπου κι αν πήγαινε

πόθος απλώθηκε ζητώντας μερίδιο δίκαιης ευτυχίας

Παρακολουθούσε η καρδιά όλη τη σκηνή ατάραχη

ρόλο διαμεσολαβητή πρόθυμα είχε δεχτεί να παίξει

 Έρωτας 

τα χρώματα έκλεψε απ' τις κουρασμένες αναπνοές

και με προσήλωση έμεινε να ζωγραφίσει τους άσπρους τοίχους

Δώρο τους πρόσφερε το πρωί ν' αντικρίσουν τοπίο θαλασσινό

 - Το πεπρωμένο για το χατίρι της από χρόνια συντόνιζε

την πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής της με αρμονία να ζήσει-

Μαρία Φουσταλιεράκη 13-5-2016

ΣΕ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΜΗΝ ΚΡΥΦΤΟΥΝ

Είχε σκεπάσει καθρέφτες που αγοράστηκαν γι’ αντίκες

από μακρινές εποχές μ’ επιτυχία ήρθαν παλαιωμένοι

σκούρα υφάσματα έριχνε πάνω τους να ταιριάζουν

όχι πως γιόρταζε κάποιο πένθος βαρύ οικογενειακό

Συγγενή κανένα δεν είχε πονέσει για να θάψει,

θυμιατίζοντας ψιθύριζε κάπου - κάπου μερικές κατάρες

για την ατμόσφαιρα που την κατάπινε αποπνικτικά

Έξω, όταν αναγκαζόταν μ’ εργασίες ανούσιες να παιδευτεί

κρύο νερό έριχνε βιαστικά χωρίς ν' αγγίξει καμιά ρυτίδα

στο ζευγάρωμα είχε σταματήσει μ' αγωνία να τις μετρά

Της θύμιζαν ανομολόγητους πόθους που έβλεπαν στα μάτια

 - πλανεύτρας μάγισσας τα ονόμαζαν -

εραστές συνηρημένοι που τα ‘χανε μέχρι θανάτου ικανοποιήσει

Δειλά σκιρτήματα έκαναν προσπάθειες να δραπετεύσουν

μα βίαια πίσω τα γύριζε, κολακείες κουράστηκε να κερνά

Έτρεμε κάθε φορά αργοπορημένους πόθους ν’ αντικρίσει

δραπέτες έτρεχαν βιαστικοί στους καθρέφτες να κρυφτούν

Μαρία Φουσταλιεράκη 12-5-2016

ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟΙ

Μπορεί να ήταν επικηρυγμένη σε μια άλλη εποχή,

είχε πολλά ονόματα και γεννήθηκε γυναίκα.

Τρία φαρμακωμένα είχε στην τσάντα της και τίτλους, ένα για κάθε εποχή που είχε σημασία.

Στα μικράτα, πειθήνιο παιδί, το πρώτο της το επέλεξαν, όπως επέλεγαν τα πάντα για λογαριασμό της.

Στα ενήλικα το δεύτερο, η συνενοχή της το αποδέχτηκε και αφέθηκε φυσικά να της φωνάζουν.

Στο ξύπνημα διάλεξε το τρίτο, πήρε σφουγγάρι φυσικό, έσβησε με μανία τα ξενικά και προσεκτικά έξυσε από κάτω τον εαυτό της.

Εμφανίστηκε ένα θηλυκό, όχι σαν όλα τα άλλα, αλλά σαν πολλά άλλα.

Μια ατέρμονη ταινία ένιωθε σε εργοστάσιο παραγωγής ζωής

Μαρία Φουσταλιεράκη 11-5-2016

ΜΑΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΜΑΝΟΥΛΕΣ

Γιορτάζουν κι αυτές οι μάνες…

Που χαρούμενες κούνιες δεν κούνησαν με καμάρι στα πάρκα

Που γελαστές καρδιές δε δίδαξαν σε τετράδια να ζωγραφίζουν

Που δεν επεδίωξαν ποτέ σανίδες και σημεία αναφοράς να γίνουν

Που για νανούρισμα φόβο και δάκρυα μουρμούριζαν εφιαλτικά

Που με βαριά κουβέρτα αδιαφορίας σκέπαζαν ως επάνω τα κρεβάτια

Που μ’ ευκολία ξεντύνονταν απ’ τον άβολο μανδύα το γονεϊκό

Που η αγάπη τους διχάλα μακρινή ήταν πάντα σε ξεχασμένο τόπο

Γιορτάζουν κι αυτές οι μάνες
Που δεν έμαθαν ψωμί ποτέ τους να ζυμώνουν
τη λαβωμένη τους ψυχής τάιζαν στα μωρά όταν πεινούσαν

- μεγαλώνοντας δόντια έβγαλαν κι έμαθαν να φτύνουν -

Μαρία Φουσταλιεράκη 8-5-2016

ΠΕΣ ΜΟΥ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πες μου μια ιστορία!

Μ' αρέσουν αυτές που παίρνουν αγκαλιά τα κρύα βράδια να ζεσταθούν

Ή εκείνες που ψιθυρίζουν στις καλοκαιρινές θάλασσες ερωτικά λόγια με αλμύρες

Και αυτές που έχουν νεράιδες, λευκά φορέματα και κοιμισμένα όνειρα μ’ αρέσουν πολύ.

Μα περισσότερο απ’ όλες περιμένω με λαχτάρα ν’ ακούσω

τις ψεύτικες.

Γιατί ξέρω πως θα χρειαστούν όλη σου τη φαντασία για να με πείσεις πως είναι αληθινές.

Λέγε εσύ, θα σ’ ακούω με χαμόγελο

και θα κάνω τάχα πως τις πιστεύω…...

Μαρία Φουσταλιεράκη 8-5-2016

ΑΣΕΒΕΙΑ

Σκηνή που χαράχτηκε μέσα μου με ασέβεια.

Νεαρός ναρκομανής τρεκλίζοντας στάθηκε απέναντι απ' τον ιερωμένο,

έσκυψε αμίλητος ν' ασπαστεί το χέρι του.

Το χέρι τραβήχτηκε σχεδόν με αηδία, ψελλίζοντας ένοχες δικαιολογίες......

***********************************************

Άβολο κρεβάτι κι απόψε το άδειο παγκάκι

μουδιασμένα σηκώθηκε,

τις προδομένες κόρες για μανδύα φόρεσε

κι ανάμεσα στο πλήθος άρχισε να περπατά

Σιγανά και αόρατα ταξίδευε ανάμεσα στους πεζούς

όνειρα βάφτιζε τα σκουπίδια που άφηνε στο διάβα

Κάθε μερικά βήματα που κατάφερνε με κόπο ν' αποσώσει

ανακούρκουδα καθόταν στη γωνία και παραφυλούσε

Μπερδεμένα νούμερα διέκρινε στα παπούτσια που ακολουθούσαν,

γραμμάρια μονάχα ήξερε να μετρά σωστά

Καινούριο παραμύθι έζεψε σήμερα να ταξιδέψει

ανακούφιση προσωρινή σε κορμί βασανισμένο

Σε κουρασμένο βήμα πάνω

κατάμαυρο ζευγάρι ποδοπάτησε το τελευταίο όνειρο

Στο θολωμένο μυαλό ξεπήδηξε εικόνα μακρινή,

παπαδάκι μικρό περίμενε με λαχτάρα την ευλογία

Έσκυψε το πονεμένο στόμα στο ιερό χέρι με ευλάβεια,

όπως τότε,

μα άρνηση αυστηρή του δόθηκε σήμερα για αντίδωρο

Μαρία Φουσταλιεράκη 7-5-2016

ΣΤΟ ΑΛΦΑΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Σκεφτόταν σε μια εποχή επιτέλους να κατασταλάξει

ρίζες να φυτρώσει σε απαγορευμένο καρπό

σε κορμούς φαντάστηκε σύμβολα με φρέσκο αίμα

παλιές αμαρτίες να ξεπλύνει το σκοτάδι

Έρωτες με γεύση χαρμολύπης άρχισαν ν' αφηγούνται

ιστορίες που κάποτε ισορρόπησαν στο αλφάδι της ψυχής:

Μια θλιμμένη άνοιξη ζωντάνεψε και άρχισε να γελά

Ένα καλοκαίρι θάμπωσε που δεν πρόλαβε να δροσίσει

Υποσχέσεις πρόφτασαν από φθινόπωρο να ποτιστούν

και ένας χειμώνας αναμνήσεις αναμέτρησε με φόβους

-Αμφιβολία γεννήθηκε ξανά και δισταγμός

πάλι δεν κατάφερε ιδανικό να επιλέξει-

Μαρία Φουσταλιεράκη 5-5-2016

ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ

Ταράχτηκε ακούγοντας έξω αέρα να φυσά

αγκαλιά κοιμόταν από καιρό με το παλιό σεντόνι

τα δάχτυλα χάιδεψαν ανάγλυφη εικόνα παρηγοριάς

και το κορμί ερωτικούς χορούς θυμήθηκε για δύο

Στο στόμα ήρθε ξανά η δυνατή γεύση του αλκοόλ

συντροφιά ήταν εύκολη όλους τους αδύναμους μήνες

τότε που ο έρωτας δεν ξυπνούσε άδειος και νηστικός

τότε που σπάνια άφηνε χώρο για ξένο σώμα στο κρεβάτι...

Μαρία Φουσταλιεράκη 4-5-2016

ΑΛΕΞΙΚΕΡΑΥΝΟ ΚΟΡΜΙ

Στη σειρά περίμεναν αμαρτίες με αριθμούς

τα τυφλά μάτια γονάτιζε και συγχωρούσε

Το’ να χέρι ακουμπούσε στη θέση της καρδιάς

στο χώμα τ’ άλλο είχε που αιμορραγούσε

Αλεξικέραυνο έφτιαχνε μ’ αντένα το κορμί

τα δάκρυα απ’ τη γη χρόνια προσδοκούσε

αυτός να κλέψει…

Μαρία Φουσταλιεράκη 3-5-2016

ΟΤΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΕΙ

Ο χρόνος σταματά σ' ένα μπαρ να κουβεντιάσει

οι κομπάρσοι παγώνουν για μερικά δευτερόλεπτα

Συνειδητοποιείς πως εκείνη τη στιγμή

δημιουργούνται μελλοντικές αναμνήσεις

απ' αυτές που θα διηγείσαι στα εγγόνια σου

Η εικόνα των πρωταγωνιστών αποθηκεύεται μέσα σου

σαν ανεκτίμητη αξία

Το βλέμμα του ανθρώπου που βρίσκεται στο πλάι,

όταν του το λες, φωτίζεται με μια λάμψη απόκοσμη....

Μαρία Φουσταλιεράκη 2-5-2016

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Μηνιαία έπλαθε πρωτόκολλα επιβίωσης

αυστηρή ιεραρχία τηρώντας στις ανάγκες

Τις αρχειοθετούσε στο Κάπα,

κόντρα στις επιθυμίες

Δανεισμένη αποφασιστικότητα καθοδηγούσε

κάθε ένστικτο που ξυπνούσε

Τις προσωπικότητες τότε καθησύχαζε

με νανούρισμα σε ύπνο δίχως χρόνο

Τάξη τηρούσε δύσκολα τις πρώτες μέρες,

χαμένα γράμματα προσδοκούσε να θυμηθεί

Άγρυπνο φρουρό έβαζε μέσα στο στόμα

τρικυμίες να προλάβει τρομαγμένες

που φώτιζαν βέβηλο λήθαργο παλιό

Μαρία Φουσταλιεράκη 1-5-2016