Η
επιθυμία έμεινε μετέωρη στον αέρα. Οι ακτίνες ζέσταιναν το δέρμα της.
Απολάμβανε το ζεστό απόγευμα καθισμένη στο μπαλκόνι. Έπινε μια γουλιά καφέ και
κάπνιζε μια τζούρα αμίλητη. Αργούσε ακόμα να νυχτώσει. Υπήρχε άπλετο φως και χρόνος
για ν' αποφασίσει. Αν άξιζε τον κόπο. Αν έπρεπε να το τολμήσει.
Απόψε
σκέφτηκε αλλιώτικα. Δε θα κρατούσε τους τύπους. Θα του μιλούσε. Θα του 'λεγε
για τ' όνειρο που είδε χθες. Τ' όνειρο που την ξύπνησε κάθιδρη και
αναστατωμένη. Το δέρμα του ήταν η αιτία. Ακουμπούσε πάνω στο δικό της με
φυσικότητα. Όλο του το κορμί ακουμπούσε πάνω στο δικό της με φυσικότητα. Η
αίσθηση ήταν μοναδική.
Μόλις
ξύπνησε μύρισε το μπράτσο της. Το ανδρικό άρωμα είχε ανακατευτεί με τη δική της
θέρμη, δημιουργώντας ένα ακαταμάχητο συνδυασμό.
Απόψε
σκέφτηκε ερεθισμένα.
Το
τηλέφωνο άρχισε να χτυπά. Ήταν εκείνος. Η μετέωρη επιθυμία χαμογέλασε
ικανοποιημένη και απάντησε προκλητικά.
Μαρία
Φουσταλιεράκη 28-4-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...