ΣΕΜΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΑ ΟΧΙ ΣΕΜΝΟΤΥΦΗ

Εκείνη φαινόταν σεμνή γυναίκα, μα όχι σεμνότυφη. Τα μάγουλά της είχαν ελαφρώς κοκκινίσει και το βλέμμα της έδειχνε πυρωμένο. Είχε στραμμένο όλο τον κορμό της προς τον άνδρα που τη συνόδευε και μιλούσαν χαμηλόφωνα.

Κάτι του έλεγε εκείνη, έκανε παύση, κάτι της απαντούσε χαμηλόφωνα εκείνος και μετά γελούσαν.

Εκείνη κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να μη γελάει, φαινόταν ξεκάθαρα πως ήθελε να δείχνει αυστηρή, μα τα μάτια της που ήταν πυρωμένα, τα χείλη της που ήταν ξερά και τα 'γλυφε διαρκώς, την πρόδιδαν. Της άρεσε κι εκείνης αυτό που γινόταν.

Από τη θέση που καθόμουν δεν τους έβλεπα πολύ καθαρά, έβλεπα μονάχα τα πρόσωπά τους. Στο δικό της είχα καλύτερη οπτική γωνία.

Ήταν νωρίς, είχε λίγο κόσμο, δε είχε πολύ ώρα που άνοιξε το μαγαζί.

Έτσι όπως ήταν εντελώς απορροφημένοι ο ένας στον άλλο, δεν κατάλαβαν πως πίσω απ' τα γυαλιά ηλίου τους παρατηρούσα απολαμβάνοντας το πρωινό μου καφεδάκι. Η υπηρεσία που έπρεπε να πάω να διεκπεραιώσω μια βαρετή υπόθεση δεν είχε ανοίξει ακόμα.

Από ανάγκη είχα καθίσει εκεί και έπινα καφέ. Όμως τώρα που ήρθαν αυτοί τους απολάμβανα και δεν ήθελα να φύγω.

Αυτό το ζευγάρι που καθόταν στο βάθος μου είχε ερεθίσει τη φαντασία και το σώμα. Κάτι σεξουαλικά γελάκια δικά της, κάτι φωνές μπάσες δικές του όταν της ψιθύριζε στ' αυτί, είχαν φτιάξει μια ηλεκτρισμένη σεξουαλική ατμόσφαιρα ολόγυρά τους.

Προσπάθησα να δω τα χέρια τους. Αν αγγίζονταν. Περισσότερο δε, είχα την περιέργεια να δω αν εκείνος την άγγιζε.

Είχα δίκιο. Είχε ακουμπήσει τα χέρια του πάνω στα γυμνά της πόδια. Το μίντι φόρεμα που φορούσε είχε σηκωθεί ελαφρά όπως κάθισε και αποκάλυπτε το ολόλευκο και μεταξένιο δέρμα των μηρών της.

Στο πρόσωπό του είχε αποτυπωθεί ευχαρίστηση. Του άρεσε που τη χάιδευε. Και κείνης της άρεσε η αίσθηση των χεριών του. Και στο δικό της πρόσωπο είχε αποτυπωθεί ευχαρίστηση.

Του έπιανε τρυφερά τα χέρια και τα μετακινούσε προς τα γόνατά της με δήθεν αυστηρό ύφος και κάτι του έλεγε. Μα έπειτα γελούσε.

Όλες αυτές τις λεπτομέρειες μπόρεσα να τις δω την ώρα που πέρασα από δίπλα τους την ώρα που έφευγα. Κοντοστάθηκα και τους κοίταξα περισσότερο απ' όσο επέτρεπε η διακριτικότητα.

Μα ούτε γω μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της. Ούτε απ' τα πόδια, ούτε απ' το όμορφο πρόσωπό της.

Εκείνος είχε γυρισμένη την πλάτη του προς εμένα και ούτε με κατάλαβε. Εκείνη όμως ίσως ένιωσε με το γυναικείο της ένστικτο το ερεθισμένο μου βλέμμα και του κατέβασε βίαια τα χέρια, εμφανώς ταραγμένη.

Έκανα επιτόπου μεταβολή και έφυγα. Λίγο πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου, άκουσα επιτέλους τη φωνή της. Τον μάλωνε μελιστάλαχτα.

Άκουσα την τελευταία της φράση. Αμάν βρε μωρό μου, ρεζίλι έχουμε γίνει, είδες πως μας κοιτούσε ο ξένος άνθρωπος;

Όχι ομορφιά μου, ήθελα να της πω, μα σκέφτηκα πως δε θ' άρεσε καθόλου στο συνοδό της.

Δεν είναι ντροπή ο έρωτας και το πάθος. Ντροπή είναι να είσαι ανέραστος και να πηγαίνεις κόντρα στη φύση σου.

Ντροπή είναι να είσαι νέος και στεγνωμένος από πάθος.

Εσείς μόνο να χαίρεστε πρέπει που είστε τόσο... ευ-γάμητοι.

Μα δεν είπα τίποτα. Χαμογέλασα μονάχα και τράβηξα το δρόμο μου. Πήγα στη δουλειά μου με εξαιρετικά καλή διάθεση. Μου έφτιαξαν τη μέρα και με έφτιαξαν και μένα αυτοί το δυο άγνωστοι πρωινοί εραστές.

Μαρία Φουσταλιεράκη 5-5-2017