ΈΝΑΣ ΑΘΕΟΣ ΘΕΟΣ

Μου ήταν εύκολο όσο το αγνοούσα. Όταν μεγάλωσα όμως, απαιτούσα εξηγήσεις στα απανωτά ερωτηματικά. Όλοι μου έλεγαν, κι εσύ μαζί, είσαι ακόμα τόσο μικρή για να ζαλίζεις το μυαλουδάκι σου με τέτοια μεγαλίστικα και δύσκολα.

Μα εγώ φουρκιζόμουν κι έτρεμα από θυμό και έφτυνα επιδεικτικά όλα σας τα υποκοριστικά.

Θα φύγω, είπα, και θα ξαναγυρίσω όταν το όνομά μου σβηστεί από τον πίνακα, κι όταν η κιμωλία γίνει σκόνη και αέρας.

Και αν δεν γίνει σκόνη και αέρας από μόνη της, θα την σβήσω εγώ, θα την τρίβω με δύναμη και με όλα τα δάχτυλά μου βρεγμένα.

Θα φύγω γιατί σιχάθηκα τη δήθεν καλοσύνη.

Θα φύγω γιατί η καλοσύνη σιχάθηκε εσάς.

Θα φύγω πριν προλάβω ν' αναπτύξω στον εαυτό μου αλλεργία.

Θα φύγω για να ανακαλύψω κάποιον καλύτερο από το δικό σας να έχω για θεό.

Άραγε υπάρχουνε άθεοι θεοί; Αυτό ρωτούσα μανιωδώς κι απάντηση δεν έπαιρνα ποτέ από κανέναν.

Έφυγα για να ψάξω έναν θεό που, εκτός από άθεος, να είναι σαν κοινός θνητός, εγωιστής.

Τον φαντάζομαι, σαν απλό άνθρωπο ν' ανοίγει την τηλεόραση τα βράδια και από τις έκτακτες ειδήσεις να διαλέγει για ποιούς πρέπει επειγόντως να προσευχηθεί.

Αν δεν υπάρχει ένας τέτοιος άθεος θεός, έστω, ας υπάρχει τουλάχιστον ένας κτητικός, ζηλιάρης και ερωτικός. Σε έναν τέτοιο θεό θα μπορούσα χωρίς κανένα φόβο να προσευχηθώ.

Μαρία Φουσταλιεράκη 27-3-2018