ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ

Πάντοτε, αυτοί που είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τον έλεγχο του πλήθους, κατασκεύαζαν λεωφορεία για να κουβαλάει ο κόσμος· τάχα πιο γρήγορα, οικείες ζωές, όμως στην πραγματικότητα, τα λεωφορεία χρησίμευαν για να στριμώχνονται ξέπνοα τα όνειρα των ανθρώπων, ειδικά τις ώρες της μέγιστης αιχμής.

Με την ίδια τεχνοτροπία φτιάχνονταν και παλιά και σήμερα, τα λεωφορεία και με παρόμοια υλικά· απ’ άκρη σ’ άκρη, απ' το αμάξωμα ως τις εξελιγμένες μηχανές.

Για να είναι μέσα στις εγκεκριμένες προδιαγραφές, έπρεπε πάντοτε να βρυχάται το λεωφορείο, να στριγκλίζει και ν' αγκομαχά σε κάθε διαδρομή, για να κάνει αισθητή την παρουσία του, ιδιαίτερα όταν μετέφερε υπεράριθμους επιβάτες. Απ' έξω όταν το κοίταζες έμοιαζε σαν παραφουσκωμένο στομάχι γιγάντιου ψαριού, από μέσα έμοιαζε σαν ένα κοινό σαρδελοκούτι.

Οι κεντρικές υπηρεσίες, οι οποίες υπάγονταν απ’ ευθείας σ’ αυτούς που είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τον έλεγχο του πλήθους, είχαν παρατηρήσει ένα ασυνήθιστο φαινόμενο που επαναλαμβάνονταν τακτικά σχεδόν κάθε μήνα. Γι' αυτό το λόγο, εξαιτίας αυτού του ασυνήθιστου φαινομένου, τις φορές που τα δρομολόγια γινόταν νύχτα και συνέπιπτε να έχει πανσέληνο στον ουρανό, στους οδηγούς δίνονταν σαφείς οδηγίες με αυστηρά, για κάθε περίπτωση, πρωτόκολλα.

Αυτοί που είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τον έλεγχο του πλήθους, είχαν, επίσης παρατηρήσει, πως σ’ εκείνα τα δρομολόγια με πανσέληνο, ήταν οι μόνες φορές που μέσα στα σαρδελοκούτι, παρατηρούνταν μια αναστάτωση από τους μέχρι πρότινος πειθήνιους ταξιδευτές. Μέσα σ’ αυτήν την ιδιαίτερα ανορθόδοξη αυτή κατάσταση έβλεπες τους αεικίνητους νέους να συμφιλιώνονται, προσωρινά, με τους γκρινιάρηδες και παράξενους εκατόχρονους επιβάτες.

Μέσα από το κατεβασμένο τζάμι του λεωφορείου· επίτηδες το κατέβαζαν κάποιες φορές οι υπεύθυνοι για να ανακυκλώνεται ίση ποσότητα ιδρώτα και αδρεναλίνης με καθαρό αέρα, ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι προσπαθούσε να γίνει επιβάτης κι αυτό, ο μοναδικός λαθραίος ανάμεσα σε νομιμόφρονες, αγνοώντας και πρωτόκολλα και νόμους και κανόνες.

Μπήκε απροκάλυπτα μέσα στο λεωφορείο το φεγγάρι, στάθηκε κάτω από το παράθυρο και προκαλούσε επιδεικνύοντας την παρουσία του· άθελά του ή θελημένα δεν έμαθε ποτέ κανείς, και λαμπύριζε πάνω στο άτριχο κεφάλι ενός επιβάτη, σίγουρα αμαρτωλού, είχε ύποπτο ύφος μεταμελημένου, όμως κανείς δεν πρόσεξε την παρουσία του στην αρχή.

Ίσως γιατί κανείς δεν είχε το κουράγιο να κοιτάξει ψηλά, ίσως γιατί κανείς δεν είχε κουράγιο να σηκώσει το κεφάλι του ψηλότερα απ' τα υπόλοιπα, κουρασμένα, κεφάλια των συνεπιβατών.

Μονάχα ένας νέος, φιλάσθενος στην όψη άνδρας, σηκώθηκε από τη θέση του και κοίταζε από απέναντι το φεγγάρι μαγνητισμένος. Μπορεί να ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που έβλεπε φεγγάρι. Κάτι άρχισε να ψελλίζει χαμηλόφωνα, κάτι μουρμούριζε και δείχνοντάς το ξεκίνησε διστακτικά να το πλησιάζει, μα δεν μπορούσε μέσα σε τόσο στριμωξίδι να φτάσει πολύ κοντά στο παράθυρο. Εκείνη την ώρα έστριψε απότομα το λεωφορείο και οι επιβάτες που δεν το περίμεναν, έπεσαν ο ένας πάνω στον άλλον και δυσανασχετούσαν με γκριμάτσες. Όλοι εκτός από τον φιλάσθενο άνδρα. Όμως αυτός ο φιλάσθενος και ακόμα νέος άνδρας, χάρη στην, μάλλον, απειρία του οδηγού, στην επόμενη στροφή βρέθηκε με την πλάτη και τα χέρια κολλημένα στο κατεβασμένο τζάμι. Κοιτούσε εκστασιασμένος στο εσωτερικό του λεωφορείου. Αφού σήκωσε το κεφάλι ψηλά και πήρε μια γενναία φρέσκια αναπνοή· τόσο γενναία που ρόδισαν τα ωχρά μάγουλά του, έβγαλε τα γυαλιά από τα μάτια και τόλμησε να αναμετρήσει το μυωπικό του βλέμμα με το σαγηνευτικό του παιχνιδιάρικου φεγγαριού. Και το φεγγάρι ανταποκρίθηκε αμέσως στην πρόκληση του φιλάσθενου νέου και τον προσκάλεσε να παίξουν μαζί κρυφτό, κάτω από τις ρόδες του λεωφορείου.

Κάποιος αναρωτήθηκε για τον καιρό. Έξω, εκείνη την ώρα, είχε 11 βαθμούς Κελσίου και ο ουρανός από σύννεφα ήταν καθαρός.

Μαρία Φουσταλιεράκη 31-3-2018