Όσο κι αν με πείσμα καταριέσαι τις χρονιές
όσο κι αν φτύνεις το αίμα που σ' έχει θρέψει
όσο κι αν σ' εκνευρίζει η αναπάντεχη βροχή
το σύμπαν ερήμην σου θα συνεχίσει
να σε ταξιδεύει
Όσο κι αν δε σ' αρέσει η συμπεριφορά των ηθικών
αχρείοι όταν γίνονται μόλις γυρνάς
την πλάτη
όσο ο πόνος μένει στο στιλέτο του μαχαιριού
τα σημάδια πάνω σου
προσπαθούν να σε διδάξουν
Μεγάλωσες κι ακόμα περιμένεις στην ουρά
εισιτήριο ευτυχίας αυτοπροσώπως
να παραλάβεις
μα όσο κι αν πλησιάζει η δική σου η σειρά
να μην ξεχνάς πως έχεις δικαίωμα
μεταβολή να κάνεις
Να φτύσεις τότε το δρόμο
κοιτώντας τον προκλητικά
και μ' αποσκευές λίγα φρέσκα φιλιά
και πολλά ξεραμένα παξιμάδια
τον κόσμο σ' όλο το πλάτος του
τρέξε να εξερευνήσεις
Μαρία Φουσταλιεράκη 16-10-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...