Θα σου πω
αφού με αγωνία με ρωτάς
τί κάνουν οι έρωτες σαν
ξυπνάνε σε διπλό κρεβάτι
Τα χέρια που απαλά
χάιδευαν όλη τη νύχτα τα κορμιά
μεροκάματο φοράνε κι άγρια
γίνονται ως το βράδυ
Το κεφάλι δε σκύβουν σε
πηγή εξαγνισμού κι αιώνιας ζωής
μα με σφιγμένες γροθιές
τις βρισιές κρύβουν
όταν ανεβαίνουν απ' το
στομάχι
Οι ερωτευμένες πατούσες
ματωμένες πληγές αποκτούν
κι αδύναμα σέρνουν τα
βήματα στη λήξη κάθε βάρδιας
Το βλέμμα που ίχνη έρωτα
προδίδει όταν στο κενό αφαιρεθεί
κρύβεται φοβισμένο πίσω
απ' τα σκασμένα χείλη
Η σκέψη σ' ελεύθερη πτώση
μετατρέπει την ημέρα πληρωμής
κι άξιος λογιστής
λογαριασμούς μετράει αντί για κοφτές ανάσες
Οι κουρασμένες αγκαλιές το
βράδυ ξεκουράζονται η μία μέσα στην άλλη
βιαστικά πετάνε τις στολές
εργασίας μιας άχρωμης ζωής
που δεν τόλμησε να
συστηθεί
αυτοπροσώπως με τους
οργασμούς της
Να ξέρεις
θέλει την τρέλα του έρωτα
να την κουβαλάς από μικρός
για να σωθείς απ' της
ανθρώπινης ύπαρξης την ανία
Μαρία Φουσταλιεράκη 24-10-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...