Υπάρχει μια ύπουλη κι αθόρυβη σκιά
σαν αερικό σέρνεται ανάμεσά μας
στην αγκαλιά σου βολεύτηκε μια βραδιά
και με παραλήρημα σ' έκανε να ομολογήσεις
πόσο γενναίος έγινες μια φορά
όταν τη σκότωσες κόβοντας κομμάτια το κορμί σου
Το μάτι μου κλείνει όταν εσύ δεν κοιτάς
τη γλώσσα μου βγάζει κοροϊδευτικά
Με τρομοκρατεί όταν σ' ακουμπά και παγώνω
όχι γιατί θα σε χάσω και μόνη θα μείνω
τη μοναξιά έχω παντρευτεί εγώ και δε φοβάμαι
Για σένα τρέμω
μήπως χαθείς μαζί της στα σκοτάδια
Μαρία Φουσταλιεράκη 2-10-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...