ΑΓΚΑΘΩΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

Είδα ανθρώπους που μόνοι τους

διάλεξαν απ' τον κόσμο να χαθούν

σε σκοτεινά μπήκαν κι αγκαθωτά μονοπάτια

Για όπλο φόρεσαν γύμνια και μια συγνώμη

σα σβησμένο τσιγάρο να κρέμεται

απ' τα διψασμένα χείλη

Βλάσφημα απόκληρους τους βάφτισαν

του κόσμου τα καθωσπρέπει αρπακτικά

Μα σαν βγήκαν απ' το μονοπάτι μουσκεμένοι

βαφτισμένοι απόκληροι στης αποκάλυψης το νερό

οι καθωσπρέπει αλλού έστρεψαν το βλέμμα

το φως εμπόδιζε το μπαγιάτικο εγωισμό

το σκοτάδι της δικής τους ψυχής ν' αναγνωρίσει

Το κρίμα έπεσε στο τεντωμένο δάχτυλο

που αγκυλωμένο προς τα έξω έμεινε για πάντα

Μαρία Φουσταλιεράκη 10-10-2016