ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΜΕΡΑ

Παράξενη μέρα ξημέρωσε.

Δύστροπη ήταν απ' το βράδυ όταν προετοίμαζε ανόρεχτα την αυριανή εμφάνιση.

Μπερδεμένα όνειρα έβλεπε. Με παρέα το άγχος ξύπνησε.

Η κακοκεφιά ενίσχυσε στους εραστές το φλέγον ζήτημα της απόστασης.

Το φως της αυγής τρύπωσε στο δωμάτιο με τις ανοιχτές κουρτίνες.

Μπήκε κάτω απ' τα σκεπάσματα.

Φώτισε την αναμονή του έρωτα. Φώτισε ένα διψασμένο κορμί.

Φώτισε όλη την ακαταστασία του δωματίου και στο τέλος κάθισε στα μαλλιά της γυναίκας. Η ρίζα χρειαζόταν βάψιμο.

Στον καθρέπτη του μπάνιου αργότερα, ομολόγησε στις αγουροξυπνημένες ρυτίδες, πως τα καπρίτσια του χρόνου ποτέ δε θα κατάφερνε να τα συνηθίσει.

Είναι ακατόρθωτο να προβλέπει όλες τις λεπτομέρειες της ζωής. Πάντα κάποια της ξέφευγε.

Μαρία Φουσταλιεράκη 24-4-2017