Μισοτελειωμένες κουβέντες
λόγια κάρβουνα αναμμένα
με το ζόρι με μεγάλωναν
Από στριφνά στόματα με
δυσκολία έβγαιναν
και φούντωνε η ανυπόμονη
νιότη
Κίνδυνος γινόμουν τότε
που 'βαζε σκόρπιες τις
φωτιές
Οι απαντήσεις σιωπηλές
τιμωρίες, πονούσαν
ρητορικές έχασκαν για
χρόνια αναπάντητες
βλέμματα και νοήματα με
καταδίωκαν
δοκιμαστικά πυρά
διασταυρώνονταν
πάνω απ' την άδεια κούνια
Κρυμμένη τον κόσμο
ανακάλυπτα
αόρατη γινόμουν θέση να
βρω να κάτσω
Το στόμα από εξυπνάδα
έμαθα να κλείνω
αυτιά γινόμουνα μονάχα
και όσφρηση μελλοντικού
κινδύνου
Τα ψέματα τους στα μούτρα
έφτυνα
με αλήθειες ξέσκιζα την
ασθενή τους μνήμη
Μαρία Φουσταλιεράκη
22-7-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...