ΑΜΒΛΩΜΕΝΑ ΕΜΒΡΥΑ

Ξαφνικά βρήκε το θάρρος

να σταματήσει να τρέχει

Στύλωσε τα πόδια στη γη

κι απότομα έκανε μεταβολή

Οι διώκτες αιφνιδιάστηκαν

Δαίμονες ήταν

Αμβλωμένα έμβρυα

χωρίς αναισθησία ούρλιαζαν

Ένα την αποκάλεσε άπονη

τα υπόλοιπα δειλή

Ήταν

Δεν ήταν πράξη γενναιότητας

να συγχωρέσει

ή να συγχωρεθεί

Κατάματα με συμπόνοια

τα κοίταξε

κι ήρεμα άρχισε να μιλάει

Χρόνια πρόβαρε στον καθρέφτη

όλες τις λέξεις

Μαρία Φουσταλιεράκη  25-9-2016

ΑΓΑΠΗ

Τελικά η αγάπη

δεν είναι τίποτα περισσότερο

και τίποτα λιγότερο

απ' το να ξέρεις

πέρα από κάθε αμφιβολία

πως κάποιος

θα σου χαρίσει το οξυγόνο του

σε περίπτωση που τελειώσει

το δικό σου

Μαρία Φουσταλιεράκη 22-9-2016

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΚΟΝΤΑ

Η αγέλη τριγύριζε πεινασμένη

στα όρια μιας μεγάλης αγροικίας

δυο αγρίμια ξεθάρρεψαν

στις δελεαστικές μυρωδιές

κι έφτασαν επικίνδυνα κοντά

Μόλις πλησίασαν

άρχισε να βρέχει

καταρρακτωδώς

Οι μυρωδιές παρασύρθηκαν

απ' τη φρέσκια βροχή

και απ' το θηλυκό ξέφυγε

ένας υπόκωφος λυγμός

Το αρσενικό στεκόταν

συνέχεια πίσω της

και μόνο κοιτούσε

Γύρισε και του γρύλισε

περίμενε ακριβώς ένα λεπτό

και τράβηξε για την πόλη

Μαρία Φουσταλιεράκη 19-9-2016

Η ΠΟΙΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΩΣ ΠΡΕΠΕΙ

Η Ποίηση δεν είναι μόνο θεωρία του νου,

κάτι αραχνοΰφαντο κι αμόλυντο

να μας τυλίγει και μας κάνει

συντηρητικά ν' ανατριχιάζουμε

Η Ποίηση κρύβεται σε κάθε πράξη,

τρόπο ζωής και τρόπο σκέψης

που έχει κάνει ανίερη συμφωνία με το σώμα,

τις εκκρίσεις και τα ποταπά του ένστικτα.

Ποίηση κρύβεται ακόμα και στο σπέρμα που 'χει απομείνει

στο λερωμένο εσώρουχο της ερωμένης

όταν εκείνη το μυρίζει αναστενάζοντας

επειδή της λείπει ο εραστής

Η Ποίηση σίγουρα πάντως δεν είναι η καθωσπρέπει ερωμένη

που για ν' ακουμπήσει το ανδρικό μόριο

φορά τα βελούδινα γάντια της

Μαρία Φουσταλιεράκη 18-9-2016

ΕΠΑΨΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Έπαψα από καιρό να περιμένω

γι ' αυτό

τα κόκκινα χαλιά είναι φυλαγμένα

και τα βάζα άδεια από λουλούδια

τ' ασημικά έχω καιρό να γυαλίσω

και τον έρωτα έχω παρατημένο

να τον τρώει ο σκόρος στο πατάρι

Πρέπει να ξεσκονίσω αύριο

χρόνια έχει να πατήσει

το πόδι του στο σπίτι

άλλος επισκέπτης από σένα

Τώρα που το θυμήθηκα

να κοιτάξω και στο μπαούλο

μου φαίνεται πως έχω

κάτι πλαστικά λουλούδια

φυλαγμένα

Μαρία Φουσταλιεράκη 18-9-2016

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Τα παιδιά μάθαιναν κρυφτό να παίζουν

το βράδυ όταν σκοτείνιαζε

την ώρα που φοβόταν πιο πολύ

Τις μέρες κυνηγούσαν με δεξιοτεχνία

ανέμους και χαρταετούς,

απ' την ουρά τους άρπαζαν

πριν σηκωθούν ψηλά και δεν τους φτάνουν

Κάποια γκρεμοτσακίστηκαν άσχημα

μόλις πήραν λίγο παραπάνω ύψος,

δεν άντεξαν τον ίλιγγο του ταξιδιού

Ένα αγόρι

περισσότερο τολμηρό απ' τ' άλλα

που απ' όλα τα γράμματα της αλφαβήτου

γνώριζε να συλλαβίζει τα πέντε της αγάπης

τα μάτια πάντα σφάλιζε κι αρπαζόταν γερά

μέχρι να μελανιάσουν οι μικρές γροθιές του

Σήμερα έχει μεγαλώσει

μα ακόμα ταξιδεύει με τα μάτια κλειστά

και συνέχεια μαθαίνει καινούργιες λέξεις

Τ' αγόρια από πάντα ήταν εύθραυστα

σαν τις μπουρμπουλήθρες

Μαρία Φουσταλιεράκη 17-9-2016

ΣΤΗΝ ΕΠΑΥΛΗ ΖΟΥΣΕ ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ

Εκκεντρική σε κάθε τι που έκανε

έλεγαν άνθρωποι όταν τη γνώριζαν

μα αν κάποιος τολμούσε να το πει

θιγμένη υπερασπιζόταν τον εαυτό της

ως φυσιολογικότητα του κοινού μέσου όρου

Τα μέτρα τα δικά της και τα σταθμά

που βεβαίως κατά περίπτωση ήταν ανόμοια

τα κουβαλούσε πρόχειρα στην τσάντα της

Αλήθεια είναι πως το συνήθειο αυτό τ' απέκτησε

από τότε που τα χρειάστηκε μα δεν τα 'χε εύκαιρα

Από τότε έβαλε μυαλό κι άρχισε να κρατά

λαϊκά ευμεγέθεις τσάντες

αντί για τις κομψές που προτιμούσε

Συμβιβαζόταν κάθε φορά και λιγότερο ανόρεχτα

η δουλειά έπρεπε να γίνεται πάση θυσία

Για μένα που 'χα την τύχη να τη γνωρίζω σε βάθος

μαζί μ' όλες τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες της

αυτό που μου 'κανε πιο πολύ εντύπωση

περισσότερο κι απ' τις γούνες που φορούσε

ήταν το κουδούνι για να μπεις στο σπίτι

που αντί για όνομα έγραφε "για πλακα η θεα"

και βρισκόταν όχι στην εξώπορτα ως είθισται

μα στον τοίχο της κεντρικής κρεβατοκάμαρας

στην τεράστια έπαυλη που ζούσε ολομόναχη

Μαρία Φουσταλιεράκη 16-9-2016

ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ

                                                         Φωτό:Vladimir Kush

Μόνη βρέθηκε στη γραμμή

του τερματισμού

λαχανιασμένη και αμήχανη

κοιτούσε την ησυχία

Ούτε κριτές

ούτε φίλοι να περιμένουν

Το αγωνιστικό πνεύμα

βρήκε επιτέλους την ευκαιρία

να το σκάσει στα κρυφά

Κάθισε ανακούρκουδα στη ρίζα ενός δέντρου

έβγαλε αργά τα παπούτσια και τις κάλτσες

με στοργή αγκάλιασε τα πληγιασμένα πόδια

και αναστενάζοντας ευτυχία

ξάπλωσε κοιτώντας τον ουρανό

Μαρία Φουσταλιεράκη 15-9-2016

ΜΑΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Ακόμα κι αν είχα

δυνάμεις μαγικές

το φόβο που σ' επισκέπτεται

δε θα επιχειρούσα να τρομάξω

Δε θα προσπαθούσα

ετοιμόγεννα σύννεφα πανικού

να διώξω απ' τα μάτια σου

όταν τα βλέπω να κοιλοπονάνε

Ούτε δειλία δε μου κλέβει τη χαρά

ούτε αδυναμία δεν έχει κότσια

να με διώξει από κοντά σου

Η φροντίδα της αγκαλιάς

είναι αρκετή

φαντάσματα να διώξει

που ανόητα επιμένουν

να στοιχειώσουν

Εμείς

πάντα γυμνοί και χαμογελαστοί

το ξημέρωμα θα βγαίνουμε

στο μπαλκόνι για τσιγάρο

Μαρία Φουσταλιεράκη 13-9-2016

ΙΔΑΝΙΚΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΣΑ ΝΑ ΞΕΠΗΔΗΣΑΝ ΑΠΟ ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ…

Στις αποσκευές τους κάποιοι έρωτες κουβαλούν μαζί τ’ άπλυτά τους. Αυτοί οι έρωτες είναι από τη φύση τους εκλεκτικοί και τεμπέληδες και σίγουρα υπεράνω φασίνας. Δε θα τους δεις ποτέ να βάζουν πλυντήριο (δεν έχουν μόνιμη κατοικία) ή να πλένουν στο χέρι (θέλει κόπο), τα λερωμένα τους ρούχα.

Αυτό είναι μια δουλειά που την αναθέτουν με αρκετή ευκολία σε άλλους.

Παράδοξο ακούγεται να θέλει κάποιος να πλύνει τα ρούχα ενός αγνώστου.

Όμως ο άνθρωπος είναι από τη φύση του αδύναμος και ατελής και πέφτει εύκολα σε καλοστημένες συναισθηματικές παγίδες αν κάποιος τον έχει πλησιάσει με δόλο κι απώτερο σκοπό και εκείνος δεν έχει αναπτύξει τις άμυνες που χρειάζονται για να προστατευτεί.

Σε πολλές περιπτώσεις την πατάμε στον έρωτα οι άνθρωποι. Τις περισσότερες φορές δεν παίρνουμε καν χαμπάρι πώς συμβαίνει ή την ώρα που συμβαίνει.

Το καταλαβαίνουμε μονάχα όταν καθόμαστε απορημένοι να κοιτάμε τον κουρνιαχτό που ‘χει αφήσει ο απόλυτος έρωτας όταν έφυγε τρέχοντας. Νύχτα κατά προτίμηση.

Εμείς μπορεί να νομίζουμε πως ζούμε έναν έρωτα ιδανικό. Είτε πραγματικό, είτε διαδικτυακό. Και μάλιστα τόσο τέλειο, σα να ξεπήδησε μόλις από σελίδες παραμυθιού. Αλλά δυστυχώς δε συμβαίνει πάντα έτσι.

Στην περίπτωση που έχουμε πέσει θύμα πλάνης, ζούμε έναν ονειρεμένο κι απόλυτο έρωτα και προσπαθούμε να τον κρατήσουμε κρυφό από τα φθονερά μάτια των ξένων.

Νιώθουμε απίστευτα τυχεροί και ευλογημένοι που βρήκαμε το άλλο μας μισό. Αυτό που περιμέναμε να συμβεί μια ολόκληρη ζωή.

Και το θαύμα είναι πως ούτε καν τον ψάξαμε.

Μας χτύπησε την πόρτα εκεί που δεν το περιμέναμε. Αιφνιδιασμένοι του ανοίξαμε και τον καλωσορίσαμε. Τον βάλαμε να κάτσει στο σαλόνι και τον κεράσαμε κάτι να δροσιστεί. Έπειτα του παραχωρήσαμε την κρεβατοκάμαρά μας, το κορμί μας και βεβαίως πριν απ’ όλα την καρδιά μας.

Νομίζουμε πως πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας και μακαρίζουμε κάθε μέρα την καλή μας τύχη.

Θαρρείς κι ο άνθρωπος αυτός ήξερε ακριβώς όλες τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τους ευσεβείς πόθους και τις λαχτάρες μας.
Η συμπεριφορά του απέναντί μας είναι λες και είναι κατά παραγγελία.

Μας λέει αυτά ακριβώς που παρακαλούσαμε ν’ ακούσουμε

Μας φέρεται ακριβώς έτσι όπως μας αρέσει να μας συμπεριφέρονται

Μας δείχνει τη φροντίδα και την αγάπη του με τον τρόπο ακριβώς που έχουμε ανάγκη εμείς να τη δεχτούμε

Μας κάνει να νιώθουμε μοναδικές στο πλευρό του

Θαρρείς κι αυτή τη σχέση την έχουμε παραγγείλει για να ταιριάζει μονάχα σε μας. Μια σχέση κατόπιν προσωπικής παραγγελίας.

Αυτό ακριβώς είναι όμως κατά βάθος. Σχέση κατόπιν παραγγελίας. Ας ακούγεται τραβηγμένο ή εξωφρενικό, δυστυχώς συμβαίνει γύρω μας και μάλιστα πιο συχνά απ’ όσο νομίζουμε.

ΣΑΛΟΝΙΚΙΩΤΙΚΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ

Άμα σε λέει

σ' αγαπώ "βλάκα μου"

είστε σε πολύ καλό δρόμο

και αξίζει διπλό φιλί

Ένα για το "μου"

και ένα για το "βλάκα"

που έχει μεγαλύτερη αξία

απ' το να σε λέει "μωρό μου"

Μαρία Φουσταλιεράκη 11-9-2016

ΑΣ ΤΑ ΦΟΡΤΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΚΟΡΑ

Όταν η καθημερινότητα καμιά φορά γίνεται δύστροπη, απαιτητική και γκρινιάρα και καταφέρνει να μας αποσυντονίζει, να μας στεναχωρεί και να μας δυσκολεύει, δεν πειράζει.

Στο πρόγραμμα είναι κι αυτό.

Θα ήταν βαρετό κι ανούσιο να ήταν κάθε μέρα η ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα.

Καμιά φορά πρέπει να χαθεί κάτι για να καταλάβουμε τη σημαντικότητά του.

Αν κάθε βράδυ, για παράδειγμα, κοιμόμαστε ήρεμα και βαθιά, το θεωρούμε δεδομένο. Αρκεί ένα βράδυ αϋπνίας για να μας κάνει να δούμε την πραγματική αξία του ήρεμου ύπνου.

Αρκεί ένα γερό καυγαδάκι με τον αγαπημένο μας για να καταλάβουμε την ομορφιά της συντροφικότητας.

Αρκεί να χάσουμε για λίγο το μπούσουλα για να εκτιμήσουμε το μέτρο.

Γενικά περισσότερο μαθαίνουμε απ' αυτά που χάνουμε προς στιγμήν παρά απ' αυτά που έχουμε καθημερινά, δεδομένα και σίγουρα.

Σήμερα που είναι Κυριακή αν έχουμε θέματα και ζητήματα που μας ταλανίζουν, προτείνω να τα φορτώσουμε στον κόκορα ως αύριο και να περάσουμε χαρούμενα τη μέρα με τους φίλους, την οικογένεια και τους αγαπημένους μας.

Δεν είναι κακό.

Από παιδιά ακούγαμε συχνά πυκνά γι αυτό τον περιβόητο κόκορα απ' τους γονείς μας, άσχετα αν κανείς μας δεν τον έχει δει ποτέ να του πει ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Αν κάποιος γνωρίζει σε ποιο κοτέτσι ζει αυτός ο Μαθουσάλας μας το πει κι εμάς.

Μαρία Φουσταλιεράκη 11-9-2016

ΝΕΑ ΒΕΛΗ

Σ' ένα κόσμο που δεν προλαβαίνει

να αισθανθεί

που 'χει ξεχάσει να νιώθει

κι όπου τον βγάλει

ακόμα κι αν προσποιείσαι πως

κάποιον αγαπάς

έχει μια γλυκιά

κι αλλόκοτη αξία

Εσύ θα κάνεις πως τάχα μ έχεις ερωτευτεί

κι εγώ θα κάνω

πως χωρίς εσένα αδύνατον μου είναι να ζήσω

όμορφα θα περνά

ανάμεσά μας ο καιρός

όσο ο Έρωτας θα κοιτάζει μ' απορία

Έκθαμβος θα στέκεται

και δυνατά

θα χειροκροτεί

όσο πειστικά θα ερμηνεύουν

οι ερωτευμένοι τ' αυτοσχέδια πάθη

Μόλις το λαμπρό θέαμα βαρεθεί

το κεφάλι θα γυρίσει και με κλεισμένα μάτια

στον πρώτο ανίδεο δώρο θα στείλει

με αναισθητικό ποτισμένα νέα βέλη

Μαρία Φουσταλιεράκη 10-9-2016

ΦΤΩΧΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Θυμήθηκε πως νωρίτερα

την είχε ρωτήσει

τί ένιωθε για κείνον

Θα σου πω αυτή τη στιγμή πώς νιώθω,

μα να το κρατήσεις μυστικό, του ψιθύρισε,

κουλουριασμένη στη ζεστή του αγκαλιά

Εκείνος, αποκαμωμένος κοιμόταν βαθιά

και χαμογελούσε μέσα στον ύπνο του

Θα το γράψω σε σημείωμα,

σκέφτηκε

και θα το βάλω δίπλα στα τσιγάρα

να το βρει όταν θα πίνει τον καφέ του

Βρήκε ένα πρόχειρο χαρτί και το έσκισε

έγραψε μ' ενθουσιασμό

το μυστικό της

φαρδιά πλατιά με κεφαλαία γράμματα

στη μέση ακριβώς της σελίδας

Το κοίταξε,

σκυθρώπιασε

έμοιαζε μοναχικό και θλιμμένο

απογοητευμένη τσαλάκωσε το χαρτί

και το πέταξε στα σκουπίδια

Ξαναγύρισε στο κρεβάτι

και ξάπλωσε ευτυχισμένη πλάι του

Φτωχές λέξεις, μονολόγησε

όσο ελκυστικές και να είστε

ποτέ δε θα μπορέσετε

να συναγωνιστείτε

δυο γυμνά

ερωτευμένα κορμιά

Μαρία Φουσταλιεράκη 9-9-2016

Η ΓΥΝΑΙΚΑ

Όλα τα προλαβαίνει η Γυναίκα

κεφαλαίο αν έχει τ' όνομά της

χταπόδι γίνεται και δρομέας ταχύς

σαν τσέλιγκας σφυρίζει στο ταξί

Πίσω απ' τον πάγκο της κουζίνας

μεθοδική κι αβίαστη θα θαυμάσεις

με το' να χέρι άξια να μαγειρεύει

με τ' άλλο επιδέξια κραγιόν να φορά

Το τέλος μιας συνηθισμένης βραδιάς

χορτάτους κι ήρεμους όλους τους βρίσκει

το θηλυκό μπρος στον καθρέφτη ξεκινά

τελευταία πινελιά στην κοκέτα να βάζει

-Ποιος απαγορεύει άμα είσαι

νοικοκυρά ή και μαμά

την ερωτευμένη γυναίκα

να υποδύεσαι εξίσου δυναμικά; -

Μαρία Φουσταλιεράκη 9-9-2016

ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΫΠΝΙΕΣ

Ας ήταν δύστροπα σήμερα

αύριο θα ξαναξημερώσει

η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής

Απόψε το βράδυ,

έχουμε όλο το χρόνο με το μέρος μας

να τη σχεδιάσουμε πάλι απ’ την αρχή

Έτσι όπως τη φανταζόμαστε

Έτσι όπως τη θέλουμε

Έτσι όπως μας αξίζει,

γιατί τα όνειρα δεν τα κάνουμε

όταν κοιμόμαστε

αλλά όταν έχουμε αϋπνίες

  

Μαρία Φουσταλιεράκη 8-9-2016

ΚΑΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Μια γυναίκα

κάπου στον κόσμο

ξύπνησε μονάχη

σε διπλό κρεβάτι

Άνοιξε τα μάτια και τεντώθηκε

αμέσως άπλωσε το χέρι

από συνήθεια

να καλημερίσει την άλλη μεριά

Παρακοιμήθηκα σήμερα

σκέφτηκε

αύριο θα ξυπνήσω νωρίτερα

πρωινό και φιλί θα του ετοιμάσω

παρέα να' χει στο δρόμο

μαζί με τον καφέ του

Μαρία Φουσταλιεράκη 7-9-2016

ΠΡΩΤΟ ΒΙΟΛΙ ΣΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ

Ο παράφωνος μαέστρος

σήκωσε στον αέρα τη μπαγκέτα

τα όργανα από κάτω πάγωσαν

κοίταγαν κλεφτά το ένα τ' άλλο

αποφάσεις να πάρουν

αν στα καπρίτσια της εξουσίας

θα κάνουν το χατίρι

Η μπαγκέτα έδειξε δυτικά

ένα γελάκι ακούστηκε

Δεν ξέρω για σας,

αλλά εγώ

σκοπεύω να παίξω το βιολί μου,

είπε το πρώτο

και ξεκίνησε να παίζει

την αγαπημένη του μελωδία

Μαρία Φουσταλιεράκη 6-9-2016

ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Μια μοναχική σκούπα

κάτω στο δρόμο

διώχνει τα νερά

που πρόλαβαν

να λιμνάσουν

από χθες

Αιφνιδιάστηκαν

οι υπόλοιπες

θαρρείς και ξέχασαν

πώς είναι

να ζεις στη ρουτίνα

της ελευθερίας

- Η παρθενιά και η ελευθερία

αποτιμάται πανάκριβα

από τους επιτήδειους –

Μαρία Φουσταλιεράκη 7-9-2016

ΗΛΙΟ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΑ

Δεν είναι φθινόπωρο

η σελίδα στο ημερολόγιο έχει ακόμα άμμο

Δε βρέχει έξω

τράβηξα τις κουρτίνες και δε βλέπω

Μονάχα οι αγκαλιές αξίζουν τέτοιο καιρό!

Μη στεναχωριέστε

αύριο παράγγειλα ήλιο για όλους

  

Μαρία Φουσταλιεράκη 6-9-2016

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΗΦΟΡΙΚΟΣ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ

Δίπλα στο ρείθρο του πεζοδρομίου γάτες  και ποντίκια αγωνίζονται για την ίδια μπουκιά.

Οι συμμαχίες με τους ανθρώπους γίνονται υπέρ των γατιών, ειδικά των μαύρων, γιατί αυτοί διεκδικούν με λύσσα κι οριοθετούν την περιοχή δράσης τους.

Πιο πάνω, στον ίδιο δρόμο, τα μαγαζιά κάνουν φθινοπωρινές ανακαινίσεις για να προσελκύσουν τουρίστες με πούλμαν που σταματούν να ξαποστάσουν και να ξοδέψουν.

Ένας νεαρός απ' το γκρουπ ξεγελάστηκε και χάρισε τη μπλούζα που φορούσε αν και ήταν συλλεκτική.

Ημίγυμνος, ξεχώριζε από μακριά μέσα στον όχλο.

Η εμπιστοσύνη που έδειξε του βγήκε σε καλό. Ανεβαίνοντας στο λεωφορείο της επιστροφής καινούργια ρούχα που του χαρίστηκαν φόραγε.

Μονάχα ένα μαγαζί στον ανηφορικό δρόμο δε στάθηκε καθόλου τυχερό.

Ήταν αυτό που είχε κάνει την πιο ακριβή και εξεζητημένη ανακαίνιση.

Δυστυχώς όμως, πάτησε μέσα το πόδι του εκείνος που χαμογελαστός άφηνε τη φθονερή ματιά του στα ράφια με τα είδη.

Ήταν ζήτημα ημερών η κακοτυχία που σκορπούσε με το βλέμμα του, να ποτίσει τα ρολά του μαγαζιού.

Εγώ το γνώριζα απ' την πρώτη στιγμή μα δε μπορούσα να κάνω κάτι.

Και να το έλεγα δε θα με πίστευαν.

Δεν είχα εξάλλου καμιά διάθεση να μπω σε μπελάδες και να τραβήξω την προσοχή.

Σίγουρα θα μου κολλούσαν τη ρετσινιά της μάγισσας.

Στα χέρια μου είχα τη μπλούζα του νεαρού.

Δυστυχώς οι συμμαχίες δεν έχουν μονάχα ευνοούμενους.

Κάποιοι έπρεπε να θυσιαστούν για να μπορέσουν να ζήσουν οι γάτες με αξιοπρέπεια.

Έτσι πρέπει να γίνεται στη ζωή.

Μαρία Φουσταλιεράκη 5-9-20016

ΜΕ ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΣΕ ΠΡΟΣΜΕΝΩ

Κάθε φορά που προσμένω
να επιστρέψεις

με ζεστό φαί σε περιμένω

σε τσίγκινο πιάτο στο φανάρι

Ζυμωμένο ψωμί σου' χω κρατημένο

τυλιγμένο με την άσπρη πετσέτα την καλή

ντομάτες απ' τον κήπο φρέσκιες έκοψα

λουσμένες με ελαιόλαδο θα στις έχω

Μη σκας που δεν πρόλαβες να τις ποτίσεις

τα κρεμμύδια δεν καίνε φέτος τόσο πολύ

Με φαγητό σε καλωσορίζω κάθε που έρχεσαι

με αγκαλιές και χάδια σε ξεπροβοδίζω

τις γεύσεις και τις μυρωδιές
που' χει η αγάπη να μην ξεχνάς
και μαζί σου όταν φεύγεις
να τις παίρνεις

Μαρία Φουσταλιεράκη 5-9-2016

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ

Πολύ μ' αρέσει να κοιτάζω

της προηγούμενης ζωής μου

τις αντανακλάσεις

στο παρμπρίζ όταν οδηγώ

Στο δρόμο προσήλωση συνέχεια δείχνω

και στιγμή δε χάνω το βλέμμα

πίσω μου στο παρελθόν

Τα χιλιόμετρα που φεύγουν

συντονίζονται ταιριαστά

μαζί με τις ρόδες στη γη

Οι περασμένες εικόνες

σαν κινηματογραφική ταινία

περνούν και μου θυμίζουν

πώς έμοιαζε τότε η ζωή μου

και θεατή με κάνουν σήμερα

και όχι θιασώτη

Έτσι,

ανενόχλητα συνεχίζω να οδηγώ

και να κρίνω

χτενίσματα και ρούχα

που κάποτε με βόλευαν

Μαρία Φουσταλιεράκη 3-9-2016

ΜΠΗΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΠΟΥ ΜΟΥ' ΧΕΣ ΔΩΣΕΙ

Κουλουριασμένος στη σκοτεινή σου γωνιά, χαμπάρι δε με πήρες όταν ήρθα.

Είχαμε ραντεβού πολύ αργότερα, έπρεπε να τελειώσω τις δουλειές που άφησα μισές από χθες.

Ξεμπέρδεψα νωρίτερα απ’ όσο υπολόγιζα, στάθηκε καλή η μέρα σήμερα μαζί μου κι είχα στη διάθεσή μου αρκετό χρόνο μέχρι να βρεθούμε.

Μόλις επέστρεψα στο σπίτι μου ξάπλωσα να ξεκουραστώ.
Έπρεπε να βγάλω οπωσδήποτε, έστω και για λίγο, τα τακούνια που με είχαν κουράσει. Τα φορούσα απ’ το πρωί.

Βολεύτηκα στο μεγάλο καναπέ του σαλονιού. Δε ρίσκαρα να κοιμηθώ κανονικά και να βαθύνω στο άνετο κρεβάτι μου. Μπορεί να μην ξυπνούσα έγκαιρα, τόσο κουρασμένη ένιωθα. 

Ήθελα πολύ να σε δω. Μου ‘χες λείψει κι ας ήμασταν μαζί ως το ξημέρωμα.

Αναστέναξα στη σκέψη σου κι έκλεισα τα μάτια για λίγο. Ένα πλάκωμα έκατσε ξαφνικά πάνω στο στήθος και μ’ εμπόδιζε ν’ αναπνέω κανονικά.

Το ταβάνι μου φάνηκε πως χαμήλωσε και κόντευε να μ’ ακουμπήσει. Η καρδιά μου άρχισε  να χτυπά ακανόνιστα και δυνατά.

Κάτι κακό συμβαίνει, σκέφτηκα και πριν πανικοβληθώ προσπάθησα να ελέγξω την αναπνοή μου.

Μια ακόμα κρίση πανικού θα ήταν ό,τι χειρότερο για μένα αυτή τη στιγμή. Έπρεπε πάση θυσία να παραμείνω ήρεμη και νηφάλια. Ξεκίνησα να μετρώ και ν’ αναπνέω ρυθμικά.

Στάθηκε αδύνατο να ελέγξω τον εαυτό μου.

Το σπίτι που λάτρευα, ξαφνικά δε με χωρούσε, είχε γίνει εχθρικό και μ’ έδιωχνε.

Ξέχασα την κούραση, τα σχέδια να κάνω το αφρόλουτρο που υποσχόμουν εδώ και βδομάδες στον εαυτό μου και σα να με κυνηγούσαν χίλιοι δαίμονες μαζί, ξαναφόρεσα τα παπούτσια μου, άρπαξα την τσάντα μου και ξεκίνησα να έρθω να σε βρω.

Αυτή η ξαφνική φυγή ήταν μια εντελώς αψυχολόγητη κίνηση για μένα και τελείως έξω απ’ τις συνήθειές μου. Ως άνθρωπος θεωρούμουν από όλους εξαιρετικά πειθαρχημένη και λογική.

Εξάλλου ποτέ δεν είχα έρθει να σε συναντήσω χωρίς να το έχουμε συμφωνήσει και οι δύο νωρίτερα.

Αλλά δε με ένοιαζαν οι συμφωνίες μας αυτή τη στιγμή. Γιατί τώρα φοβόμουν. Φοβόμουν πολύ.

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΖΩΝΤΑΝΗ

Σκέφτηκα σήμερα καθόλου να μην κοπιάσω

άδεια άνευ αποδοχών να δώσω στην ύπαρξή μου

δε θα επιτρέψω τίποτα να σκεφτώ

δε θα με νοιάξει αν βρέξει ή αν θα βγάλει ήλιο

δε θα με απασχολήσει τι θα φάω και τι θα πιω

δε θέλω σχέδια για τίποτα να κάνω

ούτε καν σε σκέψεις παραπανίσιες

θα δελεαστώ να μπω

Σήμερα

τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό

απ' το να θυμάμαι

τακτικά ν’ αναπνέω

για να παραμείνω ζωντανή

ακόμα μια μέρα

Μαρία Φουσταλιεράκη 2-9-2016

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΛΕΝΕ ΖΩΗ

Στη θεωρία το "εγώ" και το "εσύ"

γίνονται ένα νεφελώδες

μα ιδεατό βεβαίως

"εμείς"

Στην πράξη γίνεται κάτι άλλο

μια ανένοχη και αβίαστη σκέψη

γεννιέται

για το ποιος χρειάζεται

να κάνει πίσω στις ανάγκες

και τις επιθυμίες του

προκειμένου να χαμογελούν

και οι δύο

Δεν έχει καθόλου γλύκα

εσύ να χαμογελάς

ενώ ο άλλος στεναχωριέται

Μαρία Φουσταλιεράκη 1-9-2016

ΕΡΩΤΕΥΣΙΜΑ ΔΕΝΤΡΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΟΝΑΧΑ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΑΛΑΝΙΑ

Να φοβάσαι

να φοβάσαι πολύ

απόψε ένα βράδυ γεννήθηκε

ακριβώς σαν όλα τ' άλλα,

αλλά αναπάντεχα ξεστράτισε
λούστηκε στο σεληνόφως
και κατάφερε να ακυρώσει
ήδη άκυρα συμβόλαια

δέρμα φόρεσε αδιάβροχο

Η μελάνη που χρησιμοποιήθηκε
στις υπογραφές
κατρακυλούσε στο χώμα
φτιάχνοντας χαμογελαστά ανθρωπάκια

                                         Μαρία Φουσταλιεράκη 31-8-2016