Καμιά φορά σαν σχήμα λόγου λέμε: "Αγάπησα τόσο πολύ ένα μέρος ώστε φεύγοντας από κει άφησα ένα κομμάτι του εαυτού μου".
Καμιά φορά κυριολεκτούμε.
Κομμάτι σάρκα για σπονδή
σε ιερή χειραψία με καρδιά
μονοπάτι γης απείθαρχης
αρμονική και πανάρχαια ένωσε
Αίμα περιμένει να υπογράψει
στα δυο της άκρα με χιαστή
κεφάλι στο πόδι θα σταματήσει
μην του ξεφύγει κι αρνηθεί
Με μυρωδιές τις μνήμες ας προδώσει
αριστερά του χάρτη το μυαλό
και δεξιά ένα άκρο παραζάλη
ερωτικό χορό αιώνιο μπέρδεψαν
Και πριν προλάβει ερώτηση να κάνει
μεγαλόπρεπα το ναι της μόλις άρθρωσε
σε τρίτη πατρίδα μέσα της κληρώθηκε
με κουστωδίες μουσικές να προχωρήσει
Σε μικρή βιβλιοθήκη μ' αποφθεύγματα
το τραύμα που'ναι ψηλά να επουλώσει
το νότιο δέσιμο βαθιά μέσα στη γη
με εξυπνάδα το τοπίο θα την καθηλώσει
Ο νους να μη γυρίζει σαν χιλιόμετρο
απόλαυση ακίνητη μήπως αγναντέψει
Κι αφήνει, φεύγει, να κρύψει με καημό
τη σάρκα με νυστέρι σαν γιατρέψει
Ποτέ δεν θα επουλώσει με κενό
του όρκου μυστικά θα κουβαλάει
σε μέλλον αδιόρατα μακρινό
κι ότι απέμεινε απ' την αρχή
θα ξενυχτάει.
ΦΜ 24/7/2015
"απόλαυση ακίνητη"..
ΑπάντησηΔιαγραφή