Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΧΩΡΙΣ ΑΕΡΟΣΑΚΟ - ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ

Μου αρέσει, ακριβώς όπως περίμενα διαβάζοντας το οπισθόφυλλο. 

Ένα βιογραφικό μυθιστόρημα που προκαλεί το θαυμασμό μας για τη γραφή, την πλοκή, τη ροή και τη δυνατή εικόνα που έχει.

Το ήθος, η ευγένεια, η χαρά, η αγωνία, η ανατροπή, η ανακούφιση, η προσμονή και η δύναμη του πεπρωμένου, είναι στοιχεία που μας συνεπαίρνουν διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο.

Ομορφαίνει το σύντομο ταξίδι μας σ’ αυτή τη ζωή.

Διαβάζω και νιώθω πως βρίσκομαι σε ένα θερινό κινηματογράφο, κάθομαι αναπαυτικά με απλωμένα τα πόδια, τρώω ποπ κορν, μόλις που έχει σουρουπώσει και εγώ, η μοναδική θεατής εκεί μέσα!

Βλέπω μια ασπρόμαυρη ταινία ενός μεταμοντέρνου σκηνοθέτη. 

Ενώ πραγματεύεται αρκετά βίαια και έντονα συναισθήματα από την αρχή κιόλας, σε μένα έρχονται φιλτραρισμένα και με κομψότητα, προφανώς για να με προστατέψουν.

Παρακολουθώ με "μαμαδίστικη" αγωνία την πορεία του αγοριού προς την ενηλικίωση, που φαίνεται να έχει γεννηθεί με άστρο, όμως φοβάμαι ότι θα περάσει πολλά προτού το καταλάβει και αρχίσει να απολαμβάνει τα οφέλη του.

Η αβίαστη γραφή του, δεν κουράζει καθόλου, κυλάει απίστευτα γρήγορα και ευχάριστα. 

Συνέχεια πλανάται μια ανεπαίσθητη υποψία πως κάτι θα γίνει. 

Κάτι ανατρεπτικό που θα "αλλάξει" το νεαρό, κάτι που θα επιδράσει καταλυτικά στο εξαιρετικό ήθος του...

Στη γραφή του Γαβριήλ υπάρχει μια ευγένεια, ένα βάθος και ένα ήθος στο γράψιμο που με σκλαβώνει. 

Δε μπορώ να ταυτιστώ με κανένα πρωταγωνιστή (όχι μόνο δικό του, αλλά γενικότερα), όμως ταυτίζομαι με αυτόν που κρατάει την πένα. 

Αν "συντονιστώ" με το βιβλίο, νιώθω τις αγωνίες του, τις σιωπές του, τις αδυναμίες του. 

Αν ο δημιουργός μας επιτρέψει μέσα από την πένα του να κρυφοκοιτάξουμε λιγάκι μέσα στην ψυχή του.

Κατά καιρούς στον κόσμο γεννιούνται άνθρωποι χαρισματικοί, με ένα επιπλέον εξωτερικό στρώμα δέρματος στο κορμί τους. Διαφανές, ανεξίτηλο και αδιάβροχο. 

Προστατεύει τον κάτοχο από την κακία, το κακότυχο πεπρωμένο, το "ελαττωματικό" προγονικό dna, την ασχήμια, τη ζήλια και τη μικρότητα του κόσμου.

Οι εκλεκτοί προσελκύουν τις ευεργετικές "ακτίνες" των ανθρώπων και απωθούν εκείνες των τοξικών. 

Αυτό συμβαίνει γιατί απερίσπαστα ΠΡΕΠΕΙ να οδηγηθούν εκεί ψηλά που είναι προορισμένοι να φτάσουν.....

Ευτυχώς, κανείς δε μπορεί να ξεφύγει από αυτό που είναι! Ο πρωταγωνιστής του, ο συγγραφέας, είναι σίγουρα από αυτούς τους χαρισματικούς.......

Ελπίζω πως δεν θ' αργήσω να διαβάσω και το επόμενο βιβλίο του.

Χαίρομαι πολύ που τον ανακάλυψα εντελώς τυχαία. 

Δεν έχει γράψει απλά ένα βιβλίο. Έχει γεννηθεί για να γράφει βιβλία. 

Σ ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι Γαβριήλ Αλεξάνδρου. 

ΜΦ 22/5/2015