Ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗΣ

Πεινάνε τα κατσικάκια που ξέχασε η μάνα
μεσημέριασε πια
ήλιος σηκώθηκε κλαίνε πολύχρωμα αυτάκια
ξαπλώνουν αγκαλιά
στο χορτάρι γουργουρίζει η κοιλίτσα άδεια
Χτύπα τώρα δυνατά
 

Άπονη μάνα δε γνωρίζει συμπόνια
όμορφη έγινε, κομψή σε λιβάδι γυρνά
το μέλλον της σκάβει, κολυμπά και ξαφνικά
Χτύπα τώρα δυνατά

Ξαναπεινάνε τα μηρυκασμένα
νύχτωσε ξεχάστηκαν γι άλλη μια φορά
στο φεγγάρι αλυχτάν τα ξεπεταρούδια
μα μέσα τους χαμηλά η φωνούλα
μην προσελκύσει εκείνα τα θεριά
Χτύπα τώρα δυνατά

Σκελετώθηκαν πόδια κι εστεμμένα κορμιά
οι ευθύνες ναρκώσαν κι ο τροφός τσιμουδιά
χρόνο λίγο με σταγόνες μαρτυρικές γι αυτό
Χτύπα τώρα δυνατά

Χορτασμένα κατσίκια διαβάτες άπιστοι με δουλικά
εμφανίστηκε του Προκρούστη κρεβάτι μαγικό
και για μέτρο ένα γάντι, πούπουλο να καθαρίζει
κατά βάθος γονατίζει γυμνά χέρια στη φωτιά
μην την κλαις την Ελευθερία, ξημέρωσε

Χτύπα ΤΩΡΑ δυνατά

Μαρία Φουσταλιεράκη 1-7-2015