ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ

Οι αισθήσεις καλοκαίρι

ήλιος νωχελικός

πολύχρωμα αρώματα φοράει

αλμύρα, κρυμμένη ηδονικά,

έκπληκτα φύλλα φθινοπώρου

χρώματα απλώνουν ξεθωριασμένα

σε σκέψεις με ζήλο που ξυπνάνε

όνειρα πεισματάρικα

σ’ ακρογιαλιές

ελεύθερα άτια να μην κολυμπάνε

Γερνάς μ ‘ένα πνεύμα αναρχικό

με πείσμα πρέπει να το συντονίζεις

σε εποχή που αλλάζει ρυθμικά,

μα εσύ απρόθυμος νιώθεις

και τρελός,

μέσα στη βροχή

πρέπει το καλοκαίρι

να μπορείς να μυρίζεις

Οι μνήμες συνήθισαν από παλιά

την ψυχή θέλουν να ξεσκίζουν

ανάγκη αιώνια επιτακτική

με βία ξέρουν μόνο να καθορίζουν,

δική τους υπόσταση έχουν και φωνή

μέρος του χρόνου, της ζωής,

ζητούν αυτές ν’ αναλάβουν,

άμα με προθυμία αφήσεις αίμα να χυθεί

θα εκπλαγείς,

το ξέσκισμα αρχίζει να σ’ αρέσει

Σαν φίλες Ερινύες έρχονται,

σαν οντότητες μαντικές

παρελθόν στο σήμερα καταδικάζουν,

μη τυχόν ξεχάσεις για μια στιγμή

τον έλεγχο τους κλέψεις

και το σκάσεις,

παρέα με τις ελπίδες τις ιδανικές,

μετέωρες μην τις αφήσεις

μόνες και άσχημες να γεράσουν

Δεν προχωρά δίχως αλχημείες η ζωή,

του ονειροπόλου τα πατήματα

πρέπει να μάθεις να διαβάζεις,

εγχειρίδιο μάθησης διδακτικό

το αίμα άμα θες να μάθεις

που και πώς να σταματάει

Μαρία Φουσταλιεράκη 27/9/2015