Μια άβυσσος κρέμεται
από κάτω σου όταν αγαπάς
Με χαράδρες και γκρεμούς
και άλλα τέτοια τρομαχτικά
φαντάζεσαι χαρταετούς να πετάνε
με μακριές πολύχρωμες ουρές
κι ατέλειωτα μέτρα σπάγκο
που μπερδεύονται στα πόδια σου
Και συ ξυπνάς με ρίσκο τ' όνειρο
οδηγείς μηχανικά τη ζωή
και τρέχεις να βρεις ύψωμα
να ελευθερώσεις το κουβάρι
που βάρυνε πολύ τους ώμους
Δεν έχεις κάποιο συνοδηγό
να τ' ακουμπήσεις για λίγο
ευκαιρία να βρεις
να λευτερώσεις τα χέρια
και να ξεπλύνεις το πρόσωπο
απ' τη σκόνη των χιλιομέτρων
Τέτοια τυχαία σκηνικά
ζωγραφίζουν την αγάπη
πασπαλίζοντάς την με μαγεία
Μαρία Φουσταλιεράκη 14-12-12016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...