Η ΜΝΗΜΗ ΚΛΑΙΕΙ ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ

Στην αρχή όλοι άνθρωποι

μόνο

μετά χωριστήκαμε σε ομάδες

γίναμε γυναίκες και άνδρες

γίναμε άνδρες και γυναίκες

πήραμε το ρόλο που προλάβαμε

ο ένας το ρόλο που του χωρούσε

ο άλλος έμεινε με τ' αποφόρια

παράπονο

πέρασε πολύς καιρός

μάχες ξεκίνησαν σφοδρές

απώλειες παντού

ρόλοι μπερδεύτηκαν

σώματα έσμιξαν παράταιρα

χαμός

φόβος παντού και δυσαρέσκεια

δηλαδή ντροπή

κάποτε ξαναγίναμε όλοι άνθρωποι

μόνο

το ελάχιστο όμως απ' τους δυο

η μνήμη κλαίει όταν βρέχει

αναπολεί συναισθήματα

τότε που ήξερε

τώρα

αναρωτιέται μόνο

αν ακόμα νιώθει

Μαρία Φουσταλιεράκη 29-12-2016