Δεν ήθελες
η λύπη ν' αλλοιώνει
το πρόσωπό μου
Δεν άντεχες να ξέρεις
πως η αιτία ήσουν εσύ
Τα ναρκωμένα βράδια
μ' έσφιγγες αγκαλιά
ν' αποκοιμηθώ
Πινέλα σε ντουζίνες αγόραζες
τις γερές φλέβες έσκιζες
και με το αίμα τους
μου 'βαφες κόκκινα τα χείλη
Εκείνες τις νύχτες
άγρυπνος έμενες ως το πρωί
ασάλευτος προσκυνητής
που με λατρεία γονάτιζε
μπρος στην ψεύτικη ευτυχία
που με βολικά προσχήματα
μου πουλούσες
όταν ξημέρωνε
Μαρία Φουσταλιεράκη 8-12-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...