ΜΠΑΛΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΓΙΑΚΑ ΤΟ ΠΑΝΩΦΟΡΙ

Όσο πιο πολύ νυχτώνει

τόσο εγώ μελαγχολώ

Σκέφτομαι

Ψηλές κατάμαυρες σκιές

να περιφέρονται στο σκοτάδι

και στις κουρασμένες πλάτες

ερημιές παλιές να κουβαλούν

Μπαλωμένο στο γιακά το πανωφόρι

ανίσχυρο και λεπτό να διώξει παγωνιά

από χθες πετρωμένη είναι η ψυχή

κουράστηκε το κορμί να κουβαλάει

Αχ καημένο κορμί

μονάχο ιδρώνεις

μονάχο στεγνώνεις

Μαρία Φουσταλιεράκη 8-12-2016