ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΣΑΙ

Ίσως και ολίγον να σ' αδίκησα

το παραδέχομαι χαμηλοφώνως

Αυτιά λαγού σου φόρεσα

την ώρα που κοιμόσουν

και με σοκολάτα υγείας

πατόκορφα σ' επικάλυψα

να μη μυρίζεις δειλία

Μπορεί όμως κι ολίγον να σ' ανέδειξα

Μ' ιώβια υπομονή, το ξέρω

ζυμαρένιο σ' έπλασα με χέρια γυμνά

βάζοντας μέσα τ' αγνότερα των υλικών

μα δυστυχώς

στο φούρνο σε ξέχασα για καιρό

μονάχος να καείς και μικρός

Και τι κατάφερα τελικά;

Η γλυκιά σοκολάτα πάχυνε εμένα

κι ο χειροποίητος σύντροφος

άνθρακας έγινε αντί για θησαυρός

Τελικά

μάλλον εγώ απλά πεινούσα

κι εσύ μάλλον δεν έφταιγες

που με τίποτα

μα με τίποτα

δεν τρωγόσουν

Μαρία Φουσταλιεράκη 13-12-2-16