ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΟΝΟΜΑ

Πόσο λυπημένο ακούγεται τ' όνομά μου όταν στον ύπνο σου φωνάζεις να διώξω μακριά τους εφιάλτες.

Όταν ήμασταν παιδιά, όταν δεν μας κοίταζε κανείς, μπουλούκι τρέχαμε προς την ευτυχία.

Κάποιοι παράτολμοι, κι εσύ μαζί, τρέχατε πάνω απ' τα χαντάκια, κι ακόμα περπατάτε πάνω σε κάρβουνα σβηστά.

Ο κόσμος, μου 'πες μυστικά, θα σωθεί

μόλις βρεθεί το χαμένο παιδί με το μπαλόνι.

Λύσσαξε κι αυτός ο αέρας να φυσάει απ' το πρωί, κοντεύει να μου πάρει όλη τη μπουγάδα.

Μαρία Φουσταλιεράκη 22-3-2018